De rol van dopamine en oxytocine bij het individueel en sociaal monitoren van prestatie

In de afgelopen jaren is er veel bekend geworden over de neurochemische
mechanismen van "performance monitoring", wat het vermogen om onze fouten te
detecteren en ons gedrag hierop aan te passen omvat, alsook over de
neurochemische mechanismen van sociaal gedrag. Onlangs demonstreerde ons
onderzoeksteam dat toediening van de neuropeptide oxytocine zorgde voor
verhoogde fout-gerelateerde hersenactiviteit tijdens het maken van fouten in
een sociale context, mogelijk door een oxytocine-geïnduceerde toename in
ervaren verantwoordelijkheid. Ander onderzoek heeft met behulp van
farmacologische manipulaties herhaaldelijk de belangrijke rol van de
neurotransmitter dopamine in niet-sociale performance monitoring processen
aangetoond. De rol van dopamine in een sociale context is echter nog onbekend.
Zulke inzichten zijn belangrijk omdat recente theorieën en dierstudies laten
zien dat zowel oxytocine als dopamine betrokken zijn bij sociaal-relevante
processen, zoals de verwerking van beloningen, en dat het vooral de
wisselwerking tussen deze twee is die zo belangrijk is voor positieve sociale
interacties. Farmacologische studies die de effecten van oxytocine en dopamine
op sociale performance monitoring processen direct met elkaar vergelijken in
mensen, ontbreken echter.

Het doel van deze studie is om de neurochemische mechanismen die ten grondslag
liggen aan verstoorde (sociale) performance monitoring processen beter te
begrijpen door de effecten van dopamine en oxytocine op deze processen direct
te vergelijken.

Dit onderzoek zal gebruik maken van een dubbelblind, placebo-gecontroleerd
cross-over design.

Oxytocine, L-DOPA, of placebo zullen in gerandomiseerde volgorde worden toegediend over drie sessies. Na toediening van elk van deze middelen zullen resting-state en structurele magnetic resonance imaging (MRI) scans gemaakt worden en zullen deelnemers drie taken maken in de MRI scanner: de Cannonball taak, de "Prosocial probabilistic learning" taak en een werkgeheugen taak.

Er zijn geen risico's bekend met betrekking tot deelname aan een fMRI studie.
fMRI is een niet-invasive techniek en vele volwassenen hebben meegedaan aan MRI
studies zonder negatieve gevolgen te hebben ervaren. Sommige mensen krijgen
last van claustrofobie in de scanner en in deze gevallen zal de studie
onmiddelijk beëindigd worden op verzoek van de deelnemer. Absolute
contra-indicaties voor MRI studies zijn metalen implantaten, intraoculaire
metalen en hartritmestoornissen. Claustrofobie geldt als relatieve
contra-indicatie. Deelnemers met metalen voorwerpen in ogen of in het gezicht,
of die pacemakers hebben, zullen worden uitgesloten van deelname. Er zijn
daarnaast geen risico's bekend met betrekking tot een eenmalige toediening van
oxytocine en dopamine in gezonde vrijwilligers. Protocollen met vergelijkbare
doseringen van deze middelen zijn in het verleden goedgekeurd bij de
medisch-ethische commissie (zie bijvoorbeeld P15.116; P11.200). Alhoewel er
geen directe voordelen van het onderzoek zijn, zal het beoogde onderzoek een
significante bijdrage kunnen leveren aan ons begrip van de neurochemische
mechanismen die ten grondslag liggen aan het individueel en sociaal monitoren
van prestatie, processen die van cruciaal belang zijn voor veilig, flexibel en
aangepast (sociaal) gedrag.