Hallux valgus: Minimaal invasieve Chevron en Akin procedure versus open Chevron osteotomie

Hallux valgus is een veel voorkomende aandoening met progressieve anomalie van
de grote teen. Meer dan 150 operaties zijn beschreven voor de behandeling van
hallux valgus. Distale middenvoetsbeentje (MT) open chevron osteotomie
(gecombineerd met Akin ) is een goede optie bij milde tot matige hallux valgus.
De laatste jaren is er een groeiende belangstelling voor het gebruik van
minimaal invasieve technieken . De minimaal invasieve Chevron en Akin (MICA)
techniek wordt ook gebruikt voor milde tot matige hallux valgus. Voornamelijk
case series studies zijn gedaan bij het vergelijken van deze twee technieken.
De noodzaak van een gerandomiseerde gecontroleerde trial voor het vergelijken
van MICA en open Chevron osteotomie neemt toe.

Het objectiveren van een significant verschil in de mate en het behoud van de
correctie tussen minimaal invasieve en een open behandeling bij patiënten met
een hallux valgus vervorming is het doel van dit onderzoek. Verwacht wordt een
significant verschil te vinden in tijd tot normaal schoeisel, pijn en stijfheid
in MTP-1.

De studieopzet is een chirurg gebaseerde gerandomiseerde studie waarbij
patiënten minimaal gedurende één jaar worden gevolgd. Patiënten worden ofwel
geopereerd met de MICA techniek ofwel met de open Chevron techniek. De MICA
techniek wordt uitgevoerd door dr. S.B. Keizer en de open Chevron techniek door
dr. A.R. Deenik. Patiënten worden onderworpen aan vier röntgenmomenten
bestaande uit twee foto's per keer: één voor en drie na de operatie (zes weken,
drie maanden en één jaar). Alle röntgenfoto's worden genomen in een belaste
anterior-posterior en laterale setting. Vervolgens worden ze geobserveerd voor
een jaar met meerdere poliklinische bezoeken waar een set van vragenlijsten
(FAOS, MOXFQ, FFI, EQ5D, SF-12, VAS) wordt ingevuld.

Patiënten zullen de polikliniek vier keer bezoeken (waar ook vragenlijsten
worden ingevuld) en krijgen vier röntgenfoto's van de voet (dat zijn twee extra
röntgenfoto's). Elke extremiteit röntgenfoto (bv voet) stelt de patiënt bloot
aan <0.01mSv. Dit betekent dat de patiënten <0.04mSv extra per voet krijgen aan
stralenbelasting. Deze hoeveelheid is te verwaarlozen in vergelijking met de
jaarlijkse achtergrondstraling op zeeniveau (2-3 mSv). Volgens de richtlijnen
van de ICRP occasionele diagnostische radiografie van de extremiteit is het
hoogst onwaarschijnlijk dat dit maligniteit kan veroorzaken.