Fase III gerandomiseerd open-label multicenter onderzoek met ruxolitinib in vergelijking met de beste beschikbare behandeling bij patiënten met een chronische graft-versus-host ziekte na een allogene stamceltransplantatie, die niet op een behandeling met bijnierschorshormonen reageert (REACH 3) (CINC424D2301)

Bij een stamceltransplantatie met stamcellen van een donor (een allogene
stamceltransplantatie) bestaat het risico op een graft-versus-host ziekte
(GvHD). Hierbij keren de donorcellen zich tegen het lichaam van de patiënt.
Afweercellen van de donor beschouwen de cellen van de patiënt als vreemd en
vallen die cellen aan. Een chronische GvHD (cGvHD) ontstaat vanaf 2 tot 3
maanden na de transplantatie en kan soms jaren duren. De ziekte kan in elk
lichaamsweefsel voorkomen. Het meest komt de ziekte voor in de huid, de lever,
de mond en de ogen. De ziekte beschadigt weefsels en organen en tast het
afweersysteem van het lichaam aan. Hierdoor zijn patiënten met een cGvHD extra
vatbaar voor infecties.
Het doel van dit onderzoek is de beoordeling van de werkzaamheid van
ruxolitinib als het toegevoegd wordt aan een afweeronderdrukkende behandeling
bij proefpersonen met een matige tot ernstige cGvHD die refractair is voor
corticosteroïden. Het onderzoek is gebaseerd op de huidige kennis over de
pathofysiologie van cGvHD en gepubliceerde onderzoeken. Ruxolitinib gaat de
activatie van menselijke dendritische cellen tegen, reguleert cytokinespiegels
in dendritische cellen en vermindert de T-cel proliferatie in preklinische
modellen. Verder blijkt u gepubliceerde gegevens dat er bewijs is van de
activiteit van de toevoeging van ruxolitinib aan een afweeronderdrukkende
behandeling bij patiënten met cGvHD die refractair is voor steroïden.

Primair:
Vergelijking van de werkzaamheid van ruxolitinib in vergelijking met de door de
onderzoeker gekozen beste beschikbare behandeling (BAT) bij proefpersonen met
matige tot ernstige cGvHD, gemeten aan het totale responspercentage (ORR) op
dag 1 van kuur 7.
Secundair:
Vergelijking van het percentage overleving zonder falen van de therapie en van
de verandering in de score van de modified Lee cGvHD Symptom Scale tussen de
behandelgroepen. Andere indicatoren van werkzaamheid. Cumulatieve incidentie
van recidieven van de maligniteit. Verandering in de FACT-BMT en EQ-5D. PK van
ruxolitinib. Veiligheid en verdraagbaarheid van ruxolitinib en BAT. Gebruik van
Medische voorzieningen.

Gerandomiseerd open-label multicenter onderzoek met ruxolitinib versus BAT.
Behandelkuren van 4 weken. Proefpersonen die naar de BAT zijn gerandomiseerde,
kunnen overstappen naar de ruxolitinib arm na dag 1 van kuur 7.
Maximale behandelduur 3 jaar.
Follow-up voor overleving tot maximaal 3 jaar na het starten met de studie voor
proefpersonen die de onderzoeksbehandeling beëindigen jaar binnen 3 om andere
redenen dan volledige of gedeeltelijke respons.
Ca. 324 proefpersonen

Behandeling met ruxolitinib of met de beste beschikbare therapie.

Risico: Bijwerkingen van ruxolitinib of BAT.
Belasting: Kuren van 4 weken. 4 bezoeken tijdens kuur 1. Bezoeken op dag 1 van
elke kuur (kuur 2-7). Bezoeken op dag 1 van elke 3e kuur (kuur 9 en verder).
Duur bezoeken meestal 2-3 uur.
Lichamelijk onderzoek: elke kuur.
Bloedonderzoek (25 ml/keer): elke kuur.
Bloed voor biomarkers: 170 ml in totaal, PK 24 ml in totaal (uitgebreide PK
studie bij eerste 8 volwassenen en eerste 4 adolescente proefpersonen 64-88 ml
in totaal).
Longfunctie: bijna elk bezoek.
Vragenlijsten: Modified Lee Symptom Scale, FACT BMT, EQ-5D, PGIC, PGIS: bijna
elk bezoek.
DEXAscan (jongeren<18jaar): 5-6 keer
Optionele biopten tijdens de onderzoeksbehandeling uit aangedaan weefsel.