Een open-label onderzoek om de absorptie, distributie, metabolisme en eliminatie van een enkelvoudige orale dosis 14C-leniolisib bij gezonde mannelijke proefpersonen te karakteriseren

Leniolisib is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van Geactiveerd Fosfoinositide 3-kinase Delta-syndroom (in het
Engels: Activated Phosphoinositide 3-kinase Delta Syndrome [APDS]). APDS is een
aandoening die het immuunsysteem aantast. Personen met deze aandoening hebben
vaak lage waarden van witte bloedcellen, die normaal gesproken indringers zoals
virussen en bacteriën herkennen en aanvallen om een infectie te voorkomen.
Vanaf de kindertijd ontwikkelen mensen met APDS terugkerende infecties, vooral
in de longen, bijholtes en oren. Na verloop van tijd kunnen terugkerende
luchtweginfecties leiden tot een aandoening die bronchiëctasie wordt genoemd,
waarbij de doorgangen van de luchtpijp naar de longen (bronchiën) beschadigd
raken wat ademhalingsproblemen kan veroorzaken. APDS treft ongeveer 1-2 per
miljoen personen wereldwijd en er is momenteel geen goedgekeurde behandeling
beschikbaar. Leniolisib werkt door remming van een specifiek eiwit dat niet
normaal functioneert en waarvan wordt gedacht dat het de oorzaak is van de
progressie van deze ziekte.

In dit onderzoek onderzoeken wij hoe veilig het nieuwe middel leniolisib is en
hoe goed het wordt verdragen door gezonde mannelijke deelnemers.

Ook onderzoeken wij hoe snel en in hoeverre leniolisib in het lichaam wordt
opgenomen, getransporteerd, en uitgescheiden. Leniolisib is radioactief gemerkt
met koolstof-14 (14C). Hierdoor is het mogelijk om leniolisib te volgen in
bloed, urine, en ontlasting.

Leniolisib is al eerder in mensen onderzocht in voorgaande
geneesmiddelonderzoeken. Daarnaast is het ook uitgebreid getest in het
laboratorium en op dieren.

Voor het onderzoek is het nodig dat men minimaal 10 dagen (9 nachten) en
maximaal 13 dagen (12 nachten) in het onderzoekscentrum verblijft. De duur van
het verblijf hangt af van de hoeveelheid radioactiviteit die het lichaam heeft
verlaten. Vanaf Dag 8 wordt er dagelijks gekeken naar de hoeveelheid
radioactiviteit in de ontlasting en urine. Mochten de vooraf vastgestelde
grenswaarden bereikt zijn, dan zal men hierover in de late middag worden
geïnformeerd en men mag dan het onderzoekscentrum verlaten. Men verlaat het
onderzoekscentrum uiterlijk op Dag 12.

Als de hoeveelheid radioactiviteit in ontlasting en urine op Dag 12 nog niet de
vooraf vastgestelde grenswaarden heeft bereikt, komt men op Dag 19 en, indien
nodig, ook op Dag 26 en 33 terug naar het onderzoekscentrum voor 24
uursbezoeken voor het verzamelen van urine en ontlasting. Voor de extra
bezoeken wordt men om 11:00 uur *s ochtends verwacht op het onderzoekscentrum
en kan na 24 uur vertrekken (Dag 20, 27 en 34). Ook wordt gevraagd om binnen 24
uur voor aanvang van deze bezoeken thuis ontlasting te verzamelen. Men krijgt
hiervoor materiaal. Afhankelijk van de testresultaten van de hoeveelheid
radioactiviteit die in uw bloed, urine en ontlasting zit, kunnen resterende
24-uursbezoeken worden geannuleerd. Er is ook nog een nacontrole binnen 5 dagen
na uw laatste bezoek.

Als de hoeveelheid radioactiviteit op Dag 8-12 zo laag is dat het niet kan
worden gemeten, hoeft men slechts eenmaal per week een ontlastingsmonster thuis
te verzamelen en deze op Dag 19, 26 en 33 naar het onderzoekscentrum te
brengen.

Dag 1 is de dag waarop men het onderzoeksmiddel krijgt. Men verlaat het
onderzoekscentrum uiterlijk op Dag 12 van het onderzoek.

Hieronder staat een overzicht van de dagen waarop men in het onderzoekscentrum
verblijft of waarop men een bezoek brengt aan het onderzoekscentrum.

Keuring -> Dag -28 tot Dag -2
Verblijf - Binnenkomst -> Dag -1
Verblijf - Verblijfsperiode -> Dag -1 tot Dag 8-12**
Verblijf - Vertrek -> Dag 8-12**
24-uur bezoeken* -> Dag 19
24-uur bezoeken* -> Dag 26
24-uur bezoeken* -> Dag 33
Nacontrole bezoek -> Binnen 5 dagen na het laatste bezoek

* De 24-uursbezoeken zijn alleen nodig als men nog niet de vooraf vastgestelde
grenswaarden heeft bereikt bij het vorige verblijf of bezoek. Als de
hoeveelheid radioactiviteit op Dag 8-12 zo laag is dat deze niet gemeten kan
worden, dan hoeft men alleen op deze dagen naar het onderzoekscentrum te komen
om een ontlastingsmonster te brengen (geen 24-uursverblijf).
** De duur van het verblijf hangt af van de hoeveelheid radioactiviteit die het
lichaam heeft verlaten.

Men krijgt leniolisib als een drankje van 50 milliliter (ml). Na de inname van
het onderzoeksmiddel zal het flesje driemaal worden nagespoeld met 50 ml water,
dat men ook moet opdrinken.

Men krijgt eenmaal 70 mg 14C radioactief gemerkt leniolisib (als een drankje van 50 milliliter (ml))

Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule kan soms leiden tot ontsteking, zwelling, verharding van de
ader, of bloedstolling en bloeding (blauwe plekken) rondom de prikplaats. Bij
sommige personen kan een bloedafname soms bleekheid, misselijkheid, zweten,
lage hartslag, of bloeddrukdaling met duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we ongeveer 390 milliliter (ml) bloed af. Deze
hoeveelheid geeft bij volwassenen geen problemen. Ter vergelijking: bij de
bloedbank wordt 500 ml bloed per keer afgenomen. Als de onderzoeker dit nodig
vindt om de veiligheid van de deelnemer te kunnen waarborgen, kunnen extra
monsters worden genomen voor eventueel aanvullende testen. Als dit gebeurt dan
kan de totale hoeveelheid afgenomen bloed meer zijn dan de hierboven aangegeven
hoeveelheid.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden op armen, borst en benen
geplaatst. Langdurige toepassing van deze elektroden kan huidirritatie
(huiduitslag en jeuk) veroorzaken.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de neus
en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Het
afnemen van een monster achter in de keel kan er toe leiden dat men moet
kokhalzen. Wanneer het monster achter in de neus wordt afgenomen kan men een
prikkelend gevoel ervaren en kunnen de ogen gaan tranen.