Naar een beter begrip van de genetische achtergronden van clozapine gebruik

Clozapine (CLZ) wordt voorgeschreven als ten minste twee antipsychotica niet
tot voldoende resultaat (afname in symptomen) hebben geleid. Dit impliceert dat
patiënten op clozapine een meer persistente/ergere symptomen hebben dan de
gehele populatie schizofrenie patiënten. Door de (functionele) genetische
variatie die aan dit zware schizofrenie type ten grondslag ligt, te
onderzoeken, zal onze kennis en begrip van de biologische grondslagen van
schizofrenie voorbij de DSM-criteria, zich verruimen. Zulke kennis heeft het
potentieel om toekomstig farmacotherapeutisch onderzoek vorm te geven. We
hebben de hypothese dat wanneer we dit fenotype te pakken krijgen in
genome-wide association studies en next-generation sequencing studies, we de
risico loci betrokken bij het zware schizofrenie type kunnen signaleren. Dit is
klinisch relevant, omdat wanneer we dit meteen kunnen doen, wanneer een patiënt
gezien wordt met dit soort symptomen en we weten dat genetisch gezien, deze
patiënt een 'ergere' patiënt is, we meteen met clozapine kunnen beginnen en
niet hoeven te wachten tot twee andere antipsychotica mislukt zijn. Dit kan tot
gezondere patiënten leiden, want elke terugval van een patiënt, betekent dat de
symptomen van deze patiënt erger zullen worden.

Primair
Kijken of de genetische architectuur van dit zwaardere schizofrenie fenotype
verschilt van het bredere op DSM gebaseerde criteria, fenotype
Het voorspellen van response en bijwerkingen van clozapine gebruik.

Secundair
Genetische associaties van het zwaardere schizofrenie fenotype vergelijken met
dat van een gezonde controlegroep

Dit is een gedeeltelijk cross-sectioneel onderzoek waarin fenotypische en
genotypische data wordt verzameld van een groep die clozapine gebruikt of heeft
gebruikers. Een GWAS (genome-wide association study) zal worden gebruikt om
verschillen te detecteren tussen patiënten op clozapine en het brede
schizofrenie fenotype aan de ene kant en om verschillen te detecteren tussen
patiënten op clozapine en gezonde controles aan de andere kant. Doelgerichte
next-generation sequencing kan gebruikt worden om mogelijke positieve
associaties op te volgen.

Gezien het zeer beperkte risico (hematoom (blauwe plek), de beperkte
tijdbelasting (5-10 minuten) en de afwezigheid van invasieve ingrepen is de
belasting voor participanten zeer beperkt. De voordelen, namelijk kennis over
de achtergronden van de werkzaamheid en de bijwerkingen van clozapine, zijn
potentieel groot. Het uitvoeren van het onderzoek lijkt daarom gerechtvaardigd.