Responsiviteit en reproduceerbarheid van messenger en microRNA luchtweg inflammatoire markers - een pilot studie

Een belangrijk pathologisch kenmerk van COPD is weefselinflammatie en
remodellering van de luchtwegen. Longfunctiemetingen spelen een belangrijke rol
bij het evalueren van therapeutische interventies. Desondanks leveren deze
onderzoeken alleen beperkte informatie over de pathologie en ziektelast van
COPD patiënten. Hierdoor bestaat een toenemende wetenschappelijke interesse in
het vinden van sensitieve luchtwegbiomarkers voor therapeutische interventies
tegen inflammatie en remodelleren bij COPD-patiënten.

Er zijn verschillende mogelijkheden om ziekteactiviteit in de luchtwegen te
analyseren.

De analyse van sputum is een veilig niet-invasief onderzoek. Met dit onderzoek
is het mogelijk om de reactie op een behandeling of de mate van de
ziekteactiviteit in de kleine luchtwegen te evalueren. Het is aangetoond dat
patiënten met COPD een verhoogd aantal aan inflammatoire cellen en
verschillende inflammatoire markers in geïnduceerd sputum laten zien.
Desondanks zijn de responsiviteit en reproduceerbaarheid van bekende
inflammatoire markers beperkt in geïnduceerd sputum bij COPD patiënten.
Hiervoor zijn verschillende oorzaken bekend, onder andere het onvermogen om
spontaan sputum te geven, de invloed van zout op de verdunning van speeksel,
onbestendige concentratieeffecten op sputum door verschillende medicamenteuze
behandelingen en de ontbinding van disulfietbruggen in verschillende cytokine
eiwitten voor DTT als voorbehandeling. Vooral onbestendige
concentratie-effecten op sputum door medicamenteuze interventies beperken de
analyse van de mate van ziekteactiviteit en anti-inflammatoire effecten.

Verder is het verzamelen van neusslijmvlies middels neus borstels een niet
invasief onderzoek voor patiënten en zou een belangrijke bijdrage bij het
vinden van de gezochte luchtwegbiomarkes leveren. Het blijkt uit verschillende
onderzoeken dat inflammatoire processen in de lagere luchtwegen en het
neusslijmvlies met elkaar correleren.Echter is hiervoor nog niet voldoende
wetenschappelijk bewijs.

Om deze reden is het belangrijk om eerst stabiele en sensitieve luchtweg
biomarkers te identificeren om later anti-inflammatoire en - remodellerings
effecten van therapeutische interventies te onderzoeken. Een veelbelovend
benadering zou de analyse zijn van messenger RNA (m-RNA) levels in geïnduceerd
sputum en mRNA en microRNA (miRNA) levels in neusslijmvlies.

Het doel van dit wetenschappelijk onderzoek is om beter inzicht te krijgen of
verschillende levels van mRNA en miRNA van IL-6, IL-8, IL-17, TNF-alpha, MCP-1,
MIP-1 beta, en TGF-bèta stabiele biomarkers voor luchtweginflammatie zijn bij
patiënten met COPD. Hiervoor is het van belang om de responsiviteit en
reproduceerbaarheid van deze biomarkers te onderzoeken.

Primaire doelen:

-de bepaling van responsiviteit en reproduceerbaarheid van m-RNA levels van
IL-6, IL-8, TNF-alpha, MCP-1, MIP-1 beta en TGF-bèta als biomarkers voor
luchtweginflammatie in geïnduceerd sputum van patiënten met COPD

-de bepaling van responsiviteit en reproduceerbaarheid van mRNA en miRNA levels
van IL-6, IL-8, IL-17, TNF-alpha, MCP-1, MIP-1 beta and TGF-beta als
biomarkers voor luchtweginflammatie in neus epitheel van patiënten met COPD


Secundaire doel:
Het secundaire doel is de analyse van de meeteigenschappen van
ontstekingscellenprofielen, leukotriene B4 ( LTB4) en eiwitlevels van IL-6,
IL-8, TNF-alpha, MCP-1, MIP-1 beta, ECP en TGF-bèta in geïnduceerd sputum van
COPD-patiënten.

Dit is een prospectieve pilotstudie van zeven weken. Hiervoor worden 20
patiënten met een COPD-exacerbatie gerekruteerd en gedurende zeven weken
vervolgd. Patiënten worden drie tot vier dagen na het begin van de exacerbatie
voor de eerste visite gezien en gekarakteriseerd, inclusief lichamelijk
onderzoek, sputuminductie en het afnemen van neusslijmvlies. De tweede visite
zal dan na 42 dagen en de derde visite na 44-51 dagen plaatsvinden.

Sputuminductie kan mogelijk tot bronchoconstrictie leiden. Dit kan
kortademigheid en hoesten tot gevolg hebben bij de deelnemer. Deelnemers zullen
daarom over mogelijke bijwerkingen voorgelicht worden. Verder zullen deelnemers
van tevoren met salbutamol inhalatie behandeld worden en tijdens de
sputuminductie gemonitord worden.

Afname van neusslijmvlies kan het neusslijmvlies irriteren en mogelijk een
neusbloeding veroorzaken. De ernst van deze neusbloeding is verwaarloosbaar.