'Trained immunity' door dual-pathway inhibitie (lage dosis rivaroxaban en acetylsalicylzuur) in patiënten met coronairlijden

Coronairlijden is een uiting van systemische atherosclerose waarvoor enkele
plaatjesremming is geïndiceerd als patiënten stabiel zijn. Recentelijk bleek
dual pathway inhibitie (DPI) door het combineren van een lage dosering factor
Xa inhibitor (rivaroxaban 2.5mg twee keer per dag) met een enkele
plaatjesremmer (acetylsalicylzuur) voordelig in het behandelen van
coronairlijden, waarbij de combinatietherapie leidde tot minder arterieel
trombotische vents. Het precieze mechanisme achter dit voordeel is nog
onbekend. Coronairlijden kenmerkt zich door een chronische inflammatiestatus
van de bloedvaten, waarbij monocyten een hogere immuun respons op ex vivo
stimulatie met lipopolysaccharide laten zien dan bij gezonde mensen het geval
is. Recent onderzoek van onze researchgroep laat zien dat de ex vivo immuun
respons op lipopolysaccharide toeneemt zodra patiënten met perifeer arterieel
vaatlijden naast acetylsalicylzuur ook rivaroxaban gaan gebruiken. Opvallend is
dat er geen veranderingen in systemische inflammatie zijn gezien, gemeten met
Olink proteomics analyse. Deze bevindingen suggereren dat factor Xa remmers de
immuun respons op lipopolysaccharide verhogen, terwijl zij klinisch juist een
voordeel laten zien in het voorkomen van events bij coronairlijden. Het
mechanisme achter deze bevindingen en de gevolgen voor de patiënt zijn
momenteel nog onduidelijk.

Verhoging van immuun respons op LPS stimulatie aantonen bij toevoegen van
rivaroxaban aan acetylsalicylzuur monotherapie bij patiënten met
coronairlijden, en verder exploreren of deze veranderingen verklaard kunnen
worden door veranderde functie van monocyten of epigenetische veranderingen.

Exploratieve klinische cohort studie

Patiënten krijgen rivaroxaban 2.5mg twee keer per dag voor geschreven, naast de acetylsalicylzuur 75-100mg eenmaal daags die zij reeds gebruiken, voor een periode van 12 weken. Bloed samples worden afgenomen op baseline, en 4 en 12 weken na toevoeging van rivaroxaban aan acetylsalicylzuur. De comparator is acetylsalicylzuur monotherapie (baseline).

Het gebruik van acetylsalicylzuur met rivaroxaban is goedgekeurd voor
verschillende indicaties, waaronder coronairlijden. De combinatie reduceert het
aantal ischemische events, ten koste van meer niet-fatale bloedingen, met een
uiteindelijk voordeel voor combinatietherapie boven alleen acetylsalicylzuur.
Het onderzoeken van de invloed van het toevoegen van rivaroxaban aan
acetylsalicylzuur mootherapie op veranderingen in immuun respons, witte
bloedcel aantallen en verdeling, monocyten, en epigenetische veranderingen, zal
helpen het mechanisme achter deze voordelen te begrijpen. Dit kan helpen om de
secundaire preventie voor toekomstige patiënten te optimaliseren,
Risico's bestaan uit mogelijke bijwerkingen van rivaroxaban, zoals bloedingen,
spierpijn, maag-/darmklachten, duizeligheid, hoofdpijn, huiduitslag en malaise.
Om deze risico's te minimaliseren, zal het research team actief vragen naar
adverse events die te maken zouden kunnen hebben met de studie.
De totale periode waarin combinatietherapie gebruikt wordt is 12 weken,
aangezien verhoging van immuun respons op LPS stimulatie is waargenomen 12
weken na het toevoegen van rivaroxaban aan acetylsalicylzuur monotherapie in
patiënten met perifeer arterieel vaatlijden. Derhalve zal dit tijdsbestek
sufficient zijn voor het beantwoorden van onze onderzoeksvragen. Er is een
extra meting toegevoegd op 4 weken om een eventueel beloop van veranderingen in
kaart te brengen. Daarnaast, als blijkt dat dezelfde waarnemingen ook al na 4
weken zichtbaar zijn, zal dit gevolgen hebben voor de benodigde behandelduur in
toekomstige studies met vergelijkbare onderwerpen.