De evaluatie van Magnetic Resonance Direct Thrombus Imaging (MRDTI) bij patienten met een verdenking op een armvene trombose.

De klinische diagnostiek van een armvene trombose is onbetrouwbaar. Daarom is
betrouwbare objectieve beeldvorming nodig om te voorkomen dat fout
geconcludeerd wordt of een trombose aanwezig of afwezig is, wat de patient aan
de ene kant blootstelt aan een mogelijk levensbedreigende bloeding en aan de
andere kant aan een fatale longembolie. De beeldvormende diagnostiek bij een
verdenking armvene trombose is een groot klinisch dilemma. Flebografie wordt
als de gouden standaard beschouwd, maar flebografie is invasief en stelt de
patient bloot aan straling. Daarbij kan bij 20%van de patienten flebografie
niet worden verricht vanwege allergieen voor het contrast vloeistof,
nierfunctiestoornissen of het niet kunnen verkrijgen van toegang tot de
armvenen. Met compressie echografie kan door middel van compressie de diagnose
armvene trombose accuraat worden gesteld met een sensitiviteit van 96% en
specificiteit van 94%, maar in het gebied van de claviculae is compressie niet
mogelijk en is de diagnostiek niet betrouwbaar. Daarom moet volgens consensus
bij een patient met een normale echografie een flebografie worden verricht.
Deze flebografie is van klinisch groot belang, omdat een studie liet zien dat
bij 67 patienten met een normale echografie, bij 10 patienten (15°/a) alsnog
een trombose werd gediagnosticeerd door middel van flebografie. Daarnaast is
46% van de armvene trombones in het subclaviculaire gebied gelegen
Computed Tomografie (CT) en Magnetic Resonance Imaging (MRI) zijn beiden
geevalueerd voor de diagnostiek van een armvene trombose, maar CT stelt de
patient net als flebografie bloot aan straling en contrastvloeistof. Slechts
een beperkt aantal studies zijn verricht met MRI voor een verdenking armvene
trombone en deze studies gebruikten contrast vloeistof. Deze geevalueerde MRI
technieken hadden een lange acquisitietijd waardoor ze klinisch niet toepasbaar
zijn. Magnetic Direct Thrombus Imaging (MRDTI) is een techniek, die eerder bij
een diepe veneuze trombose van de benen
betrouwbaar is gebleken. De sensitiviteit van deze techniek is 97% en de
specificiteit 100% voor de diagnostiek van diepe veneuze trombose in de benen.
De methode is gebaseerd op de meting van het T1 signaal dat verkort bij de
vorming van methemoglobine in een verse trombus. Deze techniek is zeer patient
vriendelijk; er wordt geen contrastvloeistof gebruikt en de acquisitie tijd is
ongeveer 10 minuten. Door deze korte acquisitie tijd wordt deze techniek ook
goed klinisch toepasbaar.
Echter, er zijn geen studies geweest naar de effectiviteit van MRDTI bij
patienten met een verdenking op een armvenetrombose. De vraagstelling van de
voorgestelde studie is om de sensitiviteit en specificiteit to bepalen van
MRDTI bij een verdenking armvene trombose.

De vraagstelling van deze studie is wat de verwachte accuratesse is van MRDTI
bij patienten met een verdenking op een armvene trombose. Deze accuratesse
wordt door middel van sensitiviteit en specificiteit gerepresenteerd.

Het betreft een prospectieve diagnostische proof of concept studie naar de
nauwkeurigheid van MRDTI bij patiënten met een klinische verdenking op
armvenetrombose. In totaal zijn er 63 patiënten nodig met een verdenking op
acute armvene trombose. De diagnostiek van verdenking armvenetrombose zal
uitgevoerd worden volgens de huidige diagnostische standaard. Eerst zal de
klinische beslisregel van Contans worden uitgerekend, in het geval van een
klinisch lage verdenking zal een D-dimeer test worden gedaan. In het geval van
een klinisch lage verdenking en een normale D-dimeer test kan
armvenetrombose worden uitgesloten zonder aanvullende diagnostiek. Indien er
sprake is van een klinisch hoge verdenking of een verhoogde D-dimeer
concentratie zal een compressie-echografie worden gedaan. Een positieve echo is
diagnostisch voor armvenetrombose, na een inconclusieve of negatieve echo zal
een venografie worden gedaan om armvenetrombose definitief uit te kunnen
sluiten. Alle geincludeerde patienten zullen een MRDTI scan ondergaan binnen 48
uur van de initiele diagnostische test. Aanvullend zal er bij alle patienten
met een klinisch hoge verdenking op basis
van de klinische beslisregel alsnog een D-dimeer test worden gedaan. Alle
patienten zullen 90 dagen (+/- 7 dagen) worden gevolgd voor het optreden van
een symptomatische veneuze trombo-embolie.
Twee groepen opeenvolgende patienten zullen worden vergeleken: patienten meteen
diagnostisch bevestigde armvenetrombose (groep 1) en die waarin armvenetrombose
kon worden uitgesloten op basis van het algoritme en die geen veneuze
tromboembolie kregen tijdens de follow-up (groep 2). Voor het includeren van
patienten in groep 1 en 2 zullen er 3 pilot patienten worden getest met echo
bewezen armvene trombose om de MRDTI sequenties die gebruikt zijn in voorgaande
studies te optimaliseren voor het gebruik bij armvenen. Na de inclusieperiode
worden de beelden door 2 onafhankelijke radiologen geblindeerd beoordeeld en
hieruit wordt de sensitiviteit en specificiteit van MRDTI bij een verdenking
armvene trombose bepaald.

Het extra onderzoek dat patienten krijgen is een MRI van ongeveer 20 minuten.
Er zijn geen bijwerkingen bekend van een MRI