Effect van ciprofibraat op insuline gevoeligheid van het hart in pre-diabetes

Vrije vetzuren dragen bij tot 70-80% van de ATP productie in het hart en zijn
daarmee de belangrijkste energiebron voor het volwassen hart. In obesitas en
diabetes zijn de vrije vetzuren en triglyceriden in het plasma verhoogd,
waardoor en substraat competitie ontstaat in het hart: de verhoogde
beschikbaarheid van vetten leidt tot vet accumulatie in het hart, wat
geassocieerd is met insuline resistentie van het hart en daardoor de
insuline-gestimuleerde glucose oxidatie zal remmen. Verlaagde glucose opname is
gecorreleerd met daling van diastolische functie. Het verlagen van deze vet
overbelasting aan het hart is voordelig, dit is reeds bewezen met eerder
onderzoek in pre-diabetes waarbij gestreefd werd naar verlies van
lichaamsmassa, met als gevolg dat het hart beter in staat was om meer glucose
te oxideren en de hartfunctie ook verbeterde.
Ciprofibraat is een ligand van PPARa en wordt gezien als een belangrijke
regulator van het lipiden metabolisme en kan de vetoxidatieve capaciteit
stimuleren. Ciprofibraat is niet enkel effectief in het normaliseren van plasma
lipiden in patienten met het metabool syndroom, maar kan ook hun insuline
sensitiviteit verhogen. Hypothese is dan ook dat ciprofibraat in pre-diabeten
het metabolisme van het hart kan beinvloeden via de PPARa pathway en daardoor
myocardiale insuline sensitiviteit verbeterd. In grote trials als ACCORD en
FIELD werden reeds effecten van fibraat suppletie gezien op diastole functie en
bloeddruk en hartslag.

Belangrijkste doel van het onderzoek is om te onderzoeken of ciprofibraat
behandeling de myocardiale insuline sensitiviteit in pre-diabeten kan
verbeteren. Daarnaast willen we onderzoeken of ciprofibraat behandeling ook
diastolische en mitochondriele functie kan verbeteren en
intracardiomyocellulaire vetaccumulatie kan verlagen. Tot slot willen we ook
kijken of ciprofibraat effect heeft op de glucose opname van de skeletspier en
lever, vetopslag en vetsamenstelling van de lever.

Gerandomiseerd, dubbel-blind, cross-over onderzoek om de effecten van
ciprofibraat vergeleken met placebo te onderzoeken op insuline sensitiviteit
van het hart in pre-diabeten.

Proefpersonen zullen 1 tablet per dag (bij avondmaaltijd) nemen: 100mg ciprofibraat of placebo. Dit tweemaal gedurende 35 dagen.

Proefpersonen dienen 13x naar de universiteit te komen, bezoeken varieren in
duur van 30 minuten tot een gehele dag met overnachting. Totale deelname zal
61.5 uur zijn.
De risico's van de metingen en het fysieke dyscomfort zijn laag. Risico's
gerelateerd aan de clamp, spierbiopten en MRI/MRS metingen zijn laag vanwege de
duidelijke exclusie criteria. MRI is een moderne diagnostische tool, waaraan
geen significante risico's (geen ioniserende straling) zijn verbonden. Geen
contrast middelen worden gebruikt. Ervaren getraind personeel zal de tracer
bolus injectie van 18F-FDG glucose tracer uitvoeren, wat een radio-actieve
tracer is die ook in de reguliere zorg wordt gebruikt, wat leidt tot een totale
stralingsbelasting van 2.7mSv per proefpersoon.
Er zijn geen directe voordelen voor de proefpersoon verbonden aan deelname.