Ontrafeling van oorzaak en consequenties van de IFN signatuur in systemische autoimmuunziekten

Systemische lupus erythematosus (SLE), primair Sjogren*s syndroom (pSS),
systemische sclerose (SSc) en reumatoide artritis (RA), zijn systemische
autoimmuun ziekten met zowel unieke als gemeenschappelijke immunopathologische
kenmerken. Deze omvatten o.a. de activatie van T cellen en B cellen die de
organen ingaan en de ontsteking medieren en zowel ziekte-specifieke als
ziekte-overlappende auto-antilichamen produceren.
Bovendien zijn geactiveerde monocyten, myeloid en plasmacytoide dendritische
cellen geidentificeerd als belangrijke spelers in deze processen. Een
gemeenschappelijke en belangrijke factor van de inflammatoire mechanismen die
tot the pathologische veranderingen in al deze systemische aandoeningen leidt,
is de "interferon (IFN) signature". De triggers en cel types van de moleculaire
routes die betrokken zijn in de inductie van deze IFN signature zijn niet
bekend. Ook de relatie tot de verschillende ziekte fenotypes en ziektebeloop
zijn nog niet opgehelderd.
Recente data suggereren dat mogelijk verschillende hits nodig zijn om de
cellulaire en moleculaire patronen te veroorzaken en ook de verschillende
ziekte fenotypes. Dit pleit voor een brede evaluatie over een langere periode
om deze verschillende hits te vinden.
Door het toepassen van een "systems biology" aanpak, waar data worden verzameld
van alle componenten van het biologische systeem, geanalyseerd en geintegreerd
tot een mathemathisch model, wordt deze brede evaluatie mogelijk en kan
gebruikt worden om de complexe interactie van alle factoren die bijdragen aan
bovengenoemde ziektebeelden op te helderen.
In de afdeling Reumatologie en Klinische Immunologie worden substantiele
cohorten van SLE, pSS, SSc, RA en patienten met primair anti-fosfolipiden
syndroom behandeld, een unieke setting, wereldwijd. Dit biedt een
uitzonderlijke kans om de verschillen en overeenkomsten van deze complexe
ziekten te bepalen.

Het identificeren van nieuwe biomarkers voor de predictie van ziekte uitkomst,
die resulterern in de identificatie van prognostische middelen en markers om
respons op behandeling te monitoren.
Bovendien zullen de onderliggende mechanismen in systemische auto-immuunziekten
geevalueerd worden, wat kan leiden tot het ontdekken en karakteriseren van
nieuwe therapeutische doelen. Daartoe zullen moleculaire profielen van
biologische vloeistoffen, faeces en van bloed mDCs, pDCs (zeldzame cellen), B
cellen, monocyten en T cellen vergeleken worden met elkaar en met gezonde
controles m.b.v. de "systems biology" aanpak.

Observationele, cross-sectionele en longitudinale studie.

Deelnemers zullen als onderdeel van een 5-jaar follow-up om ziekte-uitkomst te
voorspellen, maximaal 3 keer per jaar max 80 ml bloed afstaan. Dit gebeurt om
de effectiviteit van behandeling te voorspellen en monitoren. Er is geen direct
voordeel voor de deelnemers aan deze studie.