Het verwerken van geurstimuli in de hersenen in relatie tot reukverlies

Reukvermogen is van belang voor smaakperceptie en eetgedrag, het detecteren van
gevaar, zoals rook of vuur, sociale interactie en het vormen van herinneringen.
Hierdoor speelt reukvermogen een grote rol in de kwaliteit van leven. Verlies
van reukvermogen is een veel voorkomend probleem: 3-20% van de bevolking heeft
een verminderd reukvermogen of geen reukvermogen. Dit kan veroorzaakt worden
door bijvoorbeeld neurodegeneratieve ziekten, hoofdtrauma of een infectie. Om
reukverlies te meten, zijn objectieve maten van reukvermogen belangrijk.
Recente studies hebben aangetoond dat EEG-onderzoek gebruikt kan worden om de
reactie op geurstimuli in de hersenen te meten. Hiermee kunnen verschillen
tussen mensen met en zonder reukverlies gemeten worden; verder onderzoek is
nodig om aan te tonen hoe de respons in de hersenen correleert aan
reukvermogen.

Doel van het onderzoek is inzichtelijk maken hoe de respons in de hersenen op
geurstimuli verschilt tussen mensen met een normaal reukvermogen en mensen met
reukverlies. Dit wordt onderzocht met een EEG-onderzoek.Ook wordt gekeken naar
de relatie tussen reukvermogen en de reactie in de hersenen op geur. Hiermee
kan de reactie op geur in de hersenen objectief gemeten worden.

Observationele studie

Deelnemers komen voor 1 testsessie naar Ziekenhuis Gelderse Vallei. De risico's
die verbonden zijn aan deelname aan dit onderzoek zijn verwaarloosbaar.
Om het EEG-onderzoek uit te voeren, wordt bij deelnemers een cap met elektroden
op het hoofd geplaatst (vergelijkbaar met een badmuts). Er wordt verbinding
gemaakt tussen de cap en het hoofd door een gel te gebruiken, die een beetje
koud aan kan voelen voor deelnemers.
Om geuren af te leveren, worden er 2 kleine buisjes ongeveer 1 cm in de neus
van de deelnemer geplaatst. Deze buisjes blazen lucht en geven af en toe een
geur af. Deelnemers kunnen gewoon blijven ademen en wennen in het algemeen snel
hieraan.