Gepersonaliseerde hoortoestelversterking om tinnitus te verbeteren

Tinnitus wordt beschreven als een intern *ringend* of *hissend* geluid in de
oren of in het hoofd in de absentie van een extern geluid. Rond de 10% van de
populatie lijdt aan tinnitus wat in sommige gevallen kan leiden tot een
vermindering van de kwaliteit van leven. In de meeste gevallen (80 - 90%) is
tinnitus geassocieerd met een vorm van gehoorverlies (Axelsson and Prasher,
2000). Mogelijk wordt de tinnitus ook getriggerd door veranderingen in het
brein gerelateerd aan het gehoorverlies. Meerdere dierexperimentele studies
hebben tinnitus gerelateerd aan een toename in de spontane activiteit in
verschillende kernen in het brein, zoals de medial geniculate body, inferior
colliculus en de superior olive (Chen and Jastreboff, 1995; Wallhäusser-Franke,
1997). Een afname in spontane activiteit is tegelijkertijd gevonden in de
auditieve zenuw als een gevolg van deafferentiatie na akoestisch trauma (Norena
and Eggermont, 2003). Aangezien deze veranderingen ontstaan na verminderde
auditieve input, wordt het gesuggereerd dat het herstellen van de sensorische
input kan leiden tot een terugdraai van deze symptomen. Gehoorapparaten
verhogen het volume van externe geluiden, wat leidt tot zowel verbetering in
communicatie als verlaging van tinnitus symptomen zoals stress en angstigheid.
Daarnaast kan het ook tinnitus maskeren of de gebruiker *afleiden* van het
geluid (Sereda et al., 2015). Gehoorapparaten kunnen ook de abnormale
hersenactiviteit, die ontstaat door akoestische deprivatie, terugdraaien, door
ofwel het herkalibreren van de centrale geluidsamplificatie (Schaette and
Kempter, 2006) ofwel door het voorkomen van negatieve neurale plasticiteit
(Norena, 2011).
In de bestaande literatuur is er nog niet genoeg hoog kwaliteit bewijs voor de
klinische effectiviteit van gehoorapparaten voor tinnitus (Hoare et al., 2014).
De literatuur legt een nadruk op het ontbreken van goede (randomized) controle
testen (RCTs). Deze (randomized) controle testen zijn heel belangrijk in
tinnitus studies om goeie kwaliteit te garanderen voor de effectiviteit van de
behandelingen, zoals beschreven staat in klinische handleidingen (Tunkel et
al., 2014).

Er is steeds grotere interesse in op geluid-gebaseerde therapieën voor tinnitus
behandelingen (Henry and Meikle, 2000; Hobson et al., 2007). Het identificeren
van de toon- en decibel hoogte (pitch matching) is een bekende techniek tijdens
het vaststellen van tinnitus. Echter is nog niet veel bekend over de effecten
van de tinnitus toonhoogte op de resultaten van de therapie. Vorige studies
hebben aangetoond dat de waargenomen tinnitus toonhoogte vaak correspondeert
met de toonhoogte waar inmiddels gehoorverlies is opgetreden (König et al.,
2006; Norena et al., 2002; Roberts et al., 2008). De tinnitus literatuur heeft
aangetoond dat het maskeren van de tinnitus aannemelijker is als de toonhoogte
van de tinnitus binnen het frequentie bereik van de gehoorapparaten valt
(McNeill et al., 2012; Schaette et al., 2010).

Het uitvoeren van nieuwe studies met de juiste RCTs is noodzakelijk voor de
kwaliteit van het onderzoek naar gehoorapparaten voor tinnitus. Winst kan
geboekt worden door bij deze studies de amplificatie schema*s van de
gehoorapparaten af te stemmen op de tinnitus toonhoogte van de individuele
gebruikers. Sommige studies tonen aan dat een goed begrip van de nuances in het
amplificeren van het geluid door de geluidsapparaten essentieel is voor het
onderdrukken van tinnitus. Het is voornamelijk belangrijk dat de hoeveelheid
amplificatie die het gehoorapparaat toepast op de tinnitus frequentie goed
afgesteld is. De huidige studie is opgezet om drie amplificatie schema*s te
vergelijken. De tinnitus frequentie zal door de gehoorapparaten ofwel meer,
ofwel minder geamplificeerd worden of gelijk zijn aan een vooraf vastgesteld
level.

Het hoofddoel van deze studie is om een dubbel-blinde random controle studie
uit te voeren die de effectiviteit van de drie bovengenoemde amplificatie
schema*s zal testen in tinnitus patiënten. De amplificatie schema*s zullen
aangepast worden aan de individuele tinnitus karakteristieken van de patiënten,
met als doel het resultaat te optimaliseren.

Dit project zal bestaan uit een random controle experiment, opgezet als een
*Latin square balanced crossover study*. De studie is dus gebalanceerd om
ongewenste leereffecten te voorkomen. Patiënten zullen gehoorapparaten met drie
verschillende amplificatie schema*s dragen over een tijdsspanne van drie
maanden, waarbij elke maand een ander schema wordt getest. Vragenlijsten en
psycho-akoestische metingen zullen gebruikt worden om de uitkomsten van elk
schema vast te stellen.

De resultaten van de verschillende amplificatie schema*s zullen vergeleken
worden en correlaties tussen de verschillende metingen van dezelfde patiënten
zullen gemaakt worden.

De gehoorapparaten van elke participant zullen uitgerust worden met 3 verschillende amplificatie schema>s. Er wordt één schema per maand (max 3 maanden) gebruikt.

Er zijn geen bekende grote risico*s geassocieerd met deelname aan deze studie.
Het enige (kleine) risico is dat met één van de amplificatie schema*s, de
tinnitus klachten tijdelijk verergerd kunnen worden. Tinnitus patiënten ervaren
maandelijkse, wekelijkse en soms zelfs dagelijkse veranderingen in hun
tinnitus. Dit kan gerelateerd worden aan de therapie of ook aan andere
factoren, zoals stress level of hoe men zich psychologisch voelt. Het
experiment is in principe non-invasief. Potentiële voordelen met één of
meerdere amplificatie schema*s van de amplificatie schema*s zijn: Het beter
maskeren van de tinnitus, verlaging in hoe storend tinnitus is, verbetering van
concentratie, betere acceptatie en gewenning aan de tinnitus. De frequentie en
de amplitude van de amplificatieschema*s in de gehoorapparaten zal altijd
afgesteld worden op de specifieke frequentie en het volume van de tinnitus van
de patiënten, wat voorafgaand aan het onderzoek door de patiënten zelf is
aangegeven. Hierdoor zullen de amplificatie schema*s dus nooit een
oncomfortabel level bereiken. De duur van het onderzoek is 13 weken, waarbij de
participant 5 keer naar het lab zal komen voor ongeveer 2 uur per keer, zodat
de instellingen van de gehoorapparaten aangepast kunnen worden. Tijdens deze
afspraken worden ook psycho-akoestische testen gedaan.