Een dermale inflammatoire challenge-studie om complementactivering bij gezonde vrijwilligers te onderzoeken

Ontsteking is een reactie op beschadigd weefsel en/of pathogenen, wat
resulteert in cellulaire activering en het vrijkomen van cytokinen. Hoewel
ontsteking in principe een gezond proces is, kan in sommige gevallen een
overmatige en/of slecht gereguleerde ontstekingsreactie schadelijk zijn voor de
host, wat bij veel ontstekingsaandoeningen het geval is.
Toll-like receptoren behoren tot de familie van patroonherkenningsreceptoren
(PRR's). Deze sterk geconserveerde receptoren herkennen pathogeen-geassocieerde
moleculaire patronen (PAMP's) en gevaar-geassocieerde moleculaire patronen
(DAMP's). Detectie van PAMP's door mediators van aangeboren immuniteit brengt
meerdere componenten van immuniteit in het spel, waaronder het
complementsysteem. Een onderdeel van het complementsysteem is een verzameling
eiwitten (C5-C9) die, wanneer ze worden geactiveerd, aggregaten vormen die
gaten slaan in de celmembranen van gerichte microben en de cellen doden door
lysis. Het complementsysteem omvat ook serumglycoproteïnen die, indien
geactiveerd, de opname van micro-organismen door fagocyten bevorderen
(opsonisatie). Als zodanig is het complementsysteem een **eerste
verdedigingslinie voor het bestrijden van pathogenen en het opruimen van
apoptotische cellen. Wanneer het echter hyperactief is, is het een aanjager van
een verscheidenheid aan auto-immuun- en ontstekingsziekten. Er zijn
onderzoeksproducten in ontwikkeling voor regulering van complement, bij
voorkeur rechtstreeks op zieke weefsels zonder langdurige systemische blokkade,
waardoor het risico op ernstige infecties en andere complicaties tot een
minimum wordt beperkt. Een in vivo complementactiveringsmodel zou van groot
voordeel zijn voor de vroege klinische evaluatie van de farmacologische
activiteit van nieuwe complement-gerichte onderzoeksverbindingen, maar een
dergelijk model is niet direct beschikbaar. De huidige studie zal het vermogen
evalueren van 2 veel voorkomende en klinisch goed gekarakteriseerde aangeboren
immuuntriggers (UV-B en imiquimod) om complementactivering in vivo te
stimuleren.

Imiquimod is een imidazoquinolon-medicijn dat werkt als TLR7-agonist en zowel
in vitro als in vivo tumoricide en antivirale effecten vertoont (Hanna et al,
2016). Aldara® (imiquimod 5%) crème is op de markt voor de behandeling van
(pre)maligne en HPV-geïnduceerde huidlaesies (zie SPC Aldara). CHDR heeft
uitgebreide ervaring met het actuele imiquimod-provocatiemodel waarin herhaalde
blootstelling van de huid met plakband aan Aldara resulteert in de ontwikkeling
van psoriasis-achtige inflammatoire laesies. Het UV-B "zonnebrand" -model is
een inflammatoir pijnmodel waarbij erytheem op de huid wordt geïnduceerd door
de huid op een goed gecontroleerde en reproduceerbare manier te bestralen met
UV-B-licht. Blootstelling aan UV-B stimuleert een toename van de huidperfusie,
gevolgd door infiltratie van immuuncellen in de huid. CHDR heeft dit model
veelvuldig toegepast op het gebied van inflammatoire pijnonderzoeken.

In deze studie willen we complementactivering evalueren na lokale blootstelling
aan imiquimod en UV-B bij gezonde vrijwilligers. De uitlezingen zullen
gebaseerd zijn op niet-invasieve metingen (lokaal erytheem, perfusie,
temperatuur) en invasieve maatregelen (IHC- en mRNA-analyse van skin punch
biopsieën, voor cytokines/chemokines, immuuncellen en complementfactoren).

Primaire doelen
• Om complementactivering te evalueren na topische imiquimod challenge
• Om complementactivering na lokale UV-B-challenge te evalueren

Dit is een single-center, tweedelige inflammatoire challenge-studie bij gezonde
vrijwilligers, om complementactivering door imiquimod en UV-B in twee
parallelle groepen gezonde vrijwilligers te evalueren. In het eerste
studiegedeelte ondergaan twee cohorten van 5 vrijwilligers een actuele UV-B- of
imiquimod-challenge, vergezeld van niet-invasieve beeldvorming en seriële
biopsieën van de challenge-sites. In het tweede studiegedeelte kan een van
beide uitdagingen worden herhaald in een groep van 5 extra vrijwilligers om de
resultaten van het eerste studiegedeelte te bevestigen en indien nodig de
timing van de beoordelingen te optimaliseren.

Imiquimod Aldara 5% is een crème die de werkzame stof imiquimod (50 mg/g) bevat. Bij algemeen gebruik is de maximale toepassingsduur tot 16 weken met 3-5 toepassingen per week, afhankelijk van de indicatie (zie SPC). Een dosering van 5 mg imiquimod (100 mg Aldara®) per behandelingsplaats wordt gedurende 3 dagen toegepast. UV-B Als onderdeel van de screeningbeoordelingen wordt het Fitzpatrick-huidfoto-type van de patiënt bepaald (type I - VI). De proefpersoon wordt eerst blootgesteld aan 6 verschillende doses UV-B, om de Minimal Erythemic Dose (MED), uitgedrukt in J/cm2, te bepalen met behulp van de zes verschillende sleuven van de UV-B-lamp. Vierentwintig uur (± 2 uur) na de blootstelling van de 6 doses wordt de erythemische respons van de huid op UV-B beoordeeld door twee waarnemers. De MED wordt visueel bepaald door te kijken welke dosis het eerste duidelijk waarneembare erytheem veroorzaakt. Op de behandeldagen wordt de huid van de patiënt blootgesteld aan twee minimale erytheemdoses (2MED) UV-B.

Aldara / imiquimod
Aldara 5% ®, op de markt sinds 1997, is een topische crème die 50 mg/g
imiquimod bevat. Aldara is geregistreerd voor verschillende indicaties,
waaronder basaalcelcarcinoom, actinische keratose en genitale en peri-anale
wratten. Raadpleeg de samenvatting van de productkenmerken (SmPC) in D2 voor
aanvullende niet-klinische en klinische informatie. Behandeling met imiquimod
lijkt veilig te zijn en wordt redelijk verdragen. Desalniettemin zijn er enkele
mogelijke huidreacties waaronder erytheem, oedeem, blaasjes,
erosies/ulceraties, huilen/exsudaat, schilfering/schilfering/droogheid en
korstvorming/korstvorming. Daarom moeten mogelijke huidreacties tijdens de
behandeling zorgvuldig worden gecontroleerd. Aangezien exacerbaties van
psoriasis als gevolg van behandeling met imiquimod zijn beschreven, worden
zowel psoriasispatiënten als patiënten met andere auto-immuunziekten en
huidaandoeningen uitgesloten van deelname aan deze studie om mogelijke risico's
te minimaliseren. CHDR heeft de afgelopen 3 jaar meerdere actuele
imiquimod-provocatiestudies uitgevoerd, zonder enige bezorgdheid over de
veiligheid. Blootstelling aan Imiquimod in deze studie zal binnen het normale
therapeutische bereik vallen, met een beperkte duur.

UV-B
UV-straling door zonlicht wordt in verband gebracht met een verhoogde
incidentie van huidkanker. UV-straling bevat een spectrum van golflengten
waarbij UV-B een van de risicofactoren is voor huidkanker. Het
UV-B-golflengtebereik dat in deze studie wordt gebruikt, is het smalbandbereik
(NB) 310-315 nm, dat ook wordt gebruikt voor fototherapie van huidaandoeningen
zoals psoriasis. Over het algemeen is UV-B-fototherapie een zeer veilige
behandelingsmethode [Lee, 2005]. In een grote studie die tot doel had het
carcinogene risico op lange termijn van NB-UV-B-behandeling bij mensen te
definiëren, werd geen significant verband gevonden tussen NB-UV-B-behandeling
en basale of plaveiselcelcarcinomen of melanoom [Hearn, 2008]. Deelnemers met
een reeds bestaande risicofactor voor huidkanker worden uitgesloten.
De UV-B-test kan in sommige gevallen postinflammatoire hyperpigmentatie (PIH)
veroorzaken [Siebenga, 2019]. Typisch, in centra die de UV-B-inflammatoire test
uitvoeren, wordt 3xMED (Minimum Erythemal Dose) UV-B-straling toegepast om
sensibilisatie te induceren, maar langdurige PIH is in verband gebracht met
3xMED. Om het risico te beperken, worden deelnemers met Fitzpatrick-huidtype
IV, V of VI uitgesloten. De dosis UV-straling is 2 x MED. Het mogelijke
optreden van hyperpigmentatie zal zorgvuldig worden gecontroleerd. Vóór
deelname aan de studie zullen de deelnemers aan de studie grondig worden
geïnformeerd over het mogelijke risico van PIH op de UV-bestralingslocaties.
CHDR heeft de afgelopen 10 jaar meerdere UV-B-challenge-onderzoeken uitgevoerd,
zonder enige bezorgdheid over de veiligheid.

Biopsies met een huidpons
Omdat complementafzetting alleen histologisch kan worden beoordeeld, zijn
huidbiopten onmisbaar in deze studie. Biopsies zullen op een minimaal invasieve
manier worden afgenomen. Omdat de diameter slechts 3 mm is, is hechten niet
nodig.