Optimalisatie van de microcirculatie tijdens extracorporele membraan oxygenatie

Extracorporele membraan oxygenatie (ECMO) is een ondersteunende behandeling die
gebruikt wordt bij potentieel reversibel hart- en/of longfalen op de Intensive
Care. Ondanks verbeteringen in de afgelopen jaren ligt de mortaliteit nog
steeds tussen 40 en 80%. Patiënten aan de ECMO vertonen een systemische
inflammatoire reactie wat leidt tot activatie van het endotheel. Dit resulteert
in een verhoogde permeabiliteit en daaropvolgend vaatlekkage en oedeem. Beiden
dragen bij aan een verstoring van de perfusie van de microcirculatie.

Literatuur laat zien dat verstoring van de microcirculatie dagen aan kan houden
na hartchirurgie met de hart-longmachine. Zowel in vivo onderzoek in ratten als
klinisch onderzoek laat zien dat vaatlekkage gepaard gaat met een disbalans van
het angiopoietine/Tie2 systeem. Dit systeem zorgt voor het behoud van de
endotheelbarrière. Er is echter nog weinig bekend over dit systeem in ernstig
zieke patiënten aan de ECMO.

Wij hypothetiseren dat verstoring van de endotheelbarrière het gevolg is van
een disbalans in het angiopoietine/Tie2 systeem, welke leidt tot vaatlekkage.
Door dit in beeld te brengen hopen wij aanknopingspunten te vinden om in de
toekomst deze vaatlekkage en daaropvolgende orgaanschade te voorkomen.

Het doel van dit onderzoek is om het beloop van verstoringen in de
microcirculatie te bestuderen en door het in kaart brengen van verschillende
markers van endotheel permeabiliteit in patiënten met ECMO ondersteuning.
Tevens wordt gekeken wat het effect is van implementatie van ROTEM op o.a. het
gebruik van bloedproducten, trombotische en hemorrhagische complicaties binnen
ECMO patiënten.

Prospectief, observationele, cohort studie

Verwaarloosbaar risico. Er wordt een kleine hoeveelheid bloed afgenomen uit een
bestaande arterielijn en er worden een aantal filmpjes van de microcirculatie
gemaakt onder de tong. De patiënt ondervindt hier geen hinder van.