Een fase 1 dubbelblind, placebo-gecontroleerd onderzoek met enkelvoudige en meervoudige doses om de veiligheid, verdraagbaarheid, farmacokinetiek en farmacodynamiek van subcutaan toegediende Nipocalimab te evalueren bij gezonde mannelijke en vrouwelijke deelnemers

Nipocalimab is een middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de behandeling
van auto-immuunziekten en ontstekingsziekten die veroorzaakt worden door een
bepaald type antilichamen, de zogeheten IgG antilichamen. Nipocalimab is een
antilichaam dat bindt aan een eiwit, de zogeheten neonatale Fc receptor. Deze
Fc receptor bevindt zich op veel verschillende celtypen in het menselijk
lichaam, waaronder witte bloedcellen en cellen in de nieren en in de lever. De
neonatale Fc receptor is betrokken bij het transport van IgG antilichamen en
remt de afbraak van deze IgG antilichamen. Bij auto-immuunziekten zijn er
*foute* IgG antilichamen die betrokken zijn bij het ziekteproces. Het middel
nipocalimab is in staat om de neonatale Fc receptor te binden, wat leidt tot
een verhoogde afbraak van alle IgG antilichamen. Er wordt gehoopt dat dit
uiteindelijk zal leiden tot de behandeling van auto-immuunziekten met *foute*
IgG antilichamen.

In dit onderzoek onderzoeken wij hoe veilig het nieuwe middel nipocalimab is en
hoe goed het wordt verdragen als gezonde deelnemers dit gebruiken.

Ook onderzoeken wij hoe snel en in hoeverre nipocalimab in het lichaam wordt
opgenomen, getransporteerd, en uitgescheiden. Daarnaast wordt er naar het
effect van de route van toediening gekeken. Ook kijken we naar het effect van
nipocalimab op albuminespiegels, en eventueel hoeveel nipocalimab zich bind aan
eiwitten in het serum.

De effecten van nipocalimab vergelijken we met de effecten van een placebo.

Nipocalimab is al eerder door mensen gebruikt. Ook is het uitgebreid in het
laboratorium getest en op dieren. Nipocalimab wordt in verschillende sterktes
getest.

Part 1:
Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 1 periode van 9 dagen (8
nachten) in het onderzoekscentrum verblijft. Hierna zijn er nog 5 korte
bezoeken aan het onderzoekscentrum.
In Groepen 1 t/m 4 krijgt de vrijwilliger nipocalimab of placebo eenmaal als
een subcutane injectie. Voor de subcutane toediening kunnen maximaal 4
afzonderlijke injecties worden gegeven, elk op een andere injectieplaats.
In Groepen 5 en 6 krijgt de vrijwilliger nipocalimab of placebo eenmaal als een
intraveneus infuus.
In optionele Groepen 7 en 8 krijgt de vrijwilliger nipocalimab of placebo
eenmaal als een subcutane toediening via een spuitenpomp.
Per groep krijgen 6 deelnemers nipocalimab en 2 deelnemers placebo.

Part 2 Groep 9a en 9b:
Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 2 periodes van 9 dagen (8
nachten) in het onderzoekscentrum verblijft. Na Periode 1 in het
onderzoekscentrum zijn er nog 3 korte bezoeken aan het onderzoekscentrum. Na
Periode 2 in het onderzoekscentrum zijn er nog 4 korte bezoeken aan het
onderzoekscentrum.
De vrijwilliger krijgt nipocalimab of placebo viermaal als een onderhuidse
(subcutane) injectie toegediend.
Per groep krijgen 5 deelnemers nipocalimab en 1 deelnemer placebo.

Part 2 Groep 10a en 10b: (Groups 10a and 10b zijn optioneel)
Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 2 periodes van 9 dagen (8
nachten) in het onderzoekscentrum verblijft. Na Periode 1 in het
onderzoekscentrum zijn er nog 5 korte bezoeken aan het onderzoekscentrum. Na
Periode 2 in het onderzoekscentrum zijn er nog 4 korte bezoeken aan het
onderzoekscentrum.
De vrijwilliger krijgt nipocalimab of placebo viermaal als een onderhuidse
(subcutane) injectie toegediend.
Per groep krijgen 5 deelnemers nipocalimab en 1 deelnemer placebo.

N.v.t.

Mogelijke bijwerkingen:

Het onderzoeksmiddel kan ook (ernstige) bijwerkingen hebben die nog onbekend
zijn. Naast onbekende bijwerkingen, bestaat er een (kleine) kans dat er een
allergische reactie ontstaat. Dit kan worden veroorzaakt door de werkzame stof
of de andere noodzakelijke hulpstoffen in het onderzoeksmiddel.

Mogelijke ongemakken:
Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule (een slangetje in een ader in de arm) kan soms leiden tot
ontsteking, zwelling, verharding van de ader, of bloedstolling en bloeding
(blauwe plekken) rondom de prikplaats. Bij sommige personen kan een bloedafname
soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of bloeddrukdaling met
duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we ongeveer 510 milliliter (ml) (Groep 9a en 9b) of 550
ml (Groep 10a en 10b) bloed bij de vrijwilliger af. Deze hoeveelheid geeft bij
volwassenen geen problemen. Ter vergelijking: bij de bloedbank wordt 500 ml
bloed per keer afgenomen. Als de onderzoeker dit nodig vindt om de veiligheid
van de deelnemer te kunnen waarborgen, kunnen extra monsters worden genomen
voor eventueel aanvullende testen. Als dit gebeurt zal de totale hoeveelheid
afgenomen bloed meer zijn dan de hierboven aangegeven hoeveelheid.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden (kleine, plastic
pleisters) op de vrijwilliger zijn armen, borst en benen geplaatst. Langdurige
toepassing van deze elektroden kan huidirritatie (huiduitslag en jeuk)
veroorzaken.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de
vrijwilliger zijn neus en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters
duurt slechts enkele seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam
gevoel geven. Het afnemen van een monster achter in de vrijwilliger zijn keel
kan er toe leiden dat hij moet kokhalzen. Wanneer het monster achter in de
vrijwilliger zijn neus wordt afgenomen kab hij een prikkelend gevoel ervaren en
kunnen zijn ogen gaan tranen.