Effectiviteit van continue monitoring vergeleken met intermitterende monitoring op een chirurgische verpleegafdeling van een groot europees opleidingsziekenhuis

Wereldwijd ondervinden 10% van de klinisch opgenomen patienten in een
ziekenhuis onbedoelde zorggerelateerde schade, waarvan tenminste 33% van de
meest ernstige schade te wijten is aan het niet tijdig herkennen en behandelen
van de (potentieel) vitaal bedreigde patient op de verpleegafdeling.
Om de vroegtijdige herkenning en behandeling te verbeteren zijn er wereldwijd
sinds 1995 spoedinterventie teams geimplementeerd. Tijdens een 1e
Consensusbespreking werd gesteld dat elk ziekenhuis een spoed interventie
systeem zou moeten implementeren, hetgeen bestaat uit een afferent gedeelte
(detectie & respons/ opschalen), een efferent gedeelte (spoed interventie
team), een evaluatie gedeelte (leren en verbeteren) en een governance gedeelte
(mensen & middelen) maw niet alleen een team maar een geheel systeem
implementeren.
Helaas blijkt dat er zelfs in geborgde volwassen systemen nog steeds vitaal
bedreigde patienten op de verpleegafdelingen te laat herkend en behandeld te
worden (zgn "afferent limb failure"). Een van de onderliggende mechanismen is
dat het huidige spoed interventie systeem gebaseerd is op intermitterende
monitoring ("spot checks") elke 6-12 uur, hetgeen zou kunnen bijdragen aan het
niet tijdig herkennen van de vitaal bedreigde patient op de verpleegafdeling.
Zo liet een recente studie zien dat 47% van de postoperatieve patienten
hypotensieve perioden ondervindt met mean arterial pressures van < 65 gedurende
minimaal 15 minuten, terwijl in een andere studie in chirurgische patienten
meer dan 33% van de patienten een zuurstofsaturatie van < 90% ervoer gedurende
minimaal een uur.
Dat leidde tot een concept van continue monitoring op de "laag risico"
verpleegafdeling. Recente trials lieten zien dat het gebruik van continue
monitoring op de verpleegafdeling geassocieerd was met een daling van rescue
events en van ongeplande IC opnames.
Daarom willen wij onderzoeken of draadloze continue monitoring kan bijdragen
tot het tijdig herkennen en dus behandelen van een potentieel vitaal bedreigde
patient op de chirurgische verpleegafdeling en zo bijdraagt aan een reductie
van de totale ziekenhuis ligduur.

Draagt de toepassing van continue monitoring via een draadloze monitor pleister
bij patienten op een chirurgische verpleegafdeling bij tot een reductie van de
totale ziekenhuis ligduur ?

Prospectieve, single arm interventie trial met historische controles
Studieduur is van 6 april t/m 5 oktober 2021
Setting is een chirurgische verpleegafdeling in een groot europees
opleidingsziekenhuis

Bij opname op de verpleegafdeling krijgt de interventiegroep continue monitoring via een draadloze monitorpleister, welke op de borst geplaatst wordt, en die elke 2 minuten draadloos data (ademhalingsfrequentie, hartfrequentie, temperatuur) doorgeeft aan de mobiele zoemer van de verpleegkundige

De belasting voor de patient bestaat uit enerzijds het dragen van een monitor
pleister midden op de borst gedurende de hele opname op de verpleegafdeling en
anderzijds uit het beantwoorden van een minimale vragenlijst over de ervaring
van het dragen van de monitorings pleister (maximaal 5-10 minuten). De pleister
wordt bevestigd via algemeen gebruikte ECG plakkers, de monitorpleister is
CE-gekeurd en ook goedgekeurd voor deze toepassing en tenslotte zijn er
duidelijke in -en exclusie criteria aanwezig; dit alles maakt de belasting en
risico's voor de patient minimaal tot nihil.