Een fase I, open-label onderzoek om het metabolisme, de farmacokinetiek (volgens een massabalansontwerp) en de absolute biologische beschikbaarheid van BI 690517 (C-14) na orale en intraveneuze toediening bij gezonde mannelijke proefpersonen te onderzoeken

BI 690517 is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van chronische nierziekte. Chronische nierziekte is een langdurige
aandoening waarbij de nierfunctie afneemt. Het wordt over het algemeen
geassocieerd met diabetes, hoge bloeddruk, ouderdom, obesitas en hart- en
vaatziekten. BI 690517 werkt door remming van een eiwit dat aldosteronsynthase
wordt genoemd. De remming van dit eiwit resulteert in meerdere effecten in de
nieren, waaronder het verlagen van de bloeddruk in de nieren en het verbeteren
van het filteren van het bloed in de nieren. BI 690517 kan in de toekomst
mogelijk worden gebruikt om de progressie van nierschade te vertragen en
cardiovasculaire voorvallen te verminderen bij patiënten met chronische
nierziekte.

Het doel van dit onderzoek is om te onderzoeken hoe snel en in hoeverre BI
690517 door het lichaam wordt opgenomen, getransporteerd en uitgescheiden.

Voor dit onderzoek is BI 690517 radioactief gemerkt met een kleine hoeveelheid
koolstof-14 (14C) (microdosis). Dit betekent dat het radioactief is. Hierdoor
is het mogelijk om BI 690517 te volgen in bloed, urine, en ontlasting. De extra
straling waaraan de vrijwilliger in dit onderzoek wordt blootgesteld, is
verwaarloosbaar. Ook de afbraakproducten van BI 690517 zullen worden onderzocht.

In Deel A zullen we onderzoeken hoe het lichaam het onderzoeksmiddel
uitscheidt. Hiervoor zal alle urine en ontlasting verzameld worden na inname
van een drankje van radioactief gelabeld BI 690517.

In Deel B zullen we onderzoeken hoe het onderzoeksmiddel door het lichaam wordt
opgenomen. Hiervoor zal de opname van een tablet met ongelabeld BI 690517
worden onderzocht samen met een intraveneuze infusie van radioactief gelabeld
BI 690517.

Verder wordt onderzocht hoe veilig het nieuwe middel BI 690517 is en hoe goed
het wordt verdragen als gezonde mannen dit gebruiken.

BI 690517 is toegediend aan gezonde proefpersonen in 2 voorgaande onderzoeken
met enkelvoudige doseringen en 2 onderzoeken met meervoudige doseringen.
Daarnaast is het ook gegeven aan patiënten met diabetes in een ander onderzoek
met meervoudige doseringen. BI 690517 is ook uitgebreid onderzocht in het
laboratorium en op dieren.

Deel A
Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 9 dagen (8 nachten) in het
onderzoekscentrum verblijft. Dit kan worden gevolgd door 2 extra 24-uur
bezoeken aan het onderzoekscentrum.
Dag -1: Binnenkomst
Dag 1: Dosering van 14C gelabled BI 690517 en andere handelingen
Dag 2-7: Verblijf in het onderzoekscentrum voor bloedmonsters,
gezondheidscontroles en het verzamelen van urine en ontlasting.
Dag 8: Vertrek uit het onderzoekscentrum
Als deze extra bezoeken nodig zijn, dan zullen deze zijn op Dag 14 tot 15 en
Dag 21 tot 22. Daarna is er nog een nacontrole, drie dagen na het laatste
bezoek.

Deel B
Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 4 dagen (3 nachten) in het
onderzoekscentrum verblijft.
Dag -1: Binnenkomst
Dag 1: Dag waarop het radioactief gelabelde onderzoeksmiddel wordt toegediend.
Dag 3 : Vertrek uit het onderzoekscentrum.
De vrijwilliger komt daarna nog eenmaal terug naar het onderzoekscentrum voor
de nacontrole.

In deel A krijgt de vrijwilliger een enkele dosis van 20 milligram radioactief gelabled BI 690517 (C-14) (orale oplossing). In deel B krijgt de vrijwilliger eerst een enkele dosis van 20 milligram ongelabeld BI 690517 (tabletten). Dit zal worden gevolgd door een enkelvoudige intraveneuze infusie van 100 microgram radioactief gelabled BI 690517(C-14).

Bloedafname
Bloed afnemen kan pijnlijk zijn of blauwe plekken veroorzaken. Het gebruik van
de verblijfcanule kan soms leiden tot ontsteking (op de prikplaats of, in
zeldzame gevallen, in het hele lichaam), zwelling, verharding van de ader,
bloedstolling met aderblokkering en bloeding in de omgeving van de prikplaats.
In zeldzame gevallen kan er schade aan de huidzenuwen zijn die leidt tot
paresthesie of pijn. Bij sommige personen kan een bloedafname soms bleekheid,
misselijkheid, zweten, lage hartslag of bloeddrukdaling veroorzaken met
duizeligheid of flauwvallen. Het gebruik van zelfklevende verbanden om
bloedafnameplaatsen te bedekken, kan lichte, tijdelijke roodheid en jeuk van de
huid veroorzaken.

In totaal nemen we ongeveer 478 ml (deel A) of 143 ml (deel B) bloed van de
vrijwilliger van screening tot follow-up. Deze hoeveelheid veroorzaakt bij
volwassenen geen problemen.

Hart traceren
Voor het maken van een harttracering worden elektroden op de armen, borst en
benen geplaatst. Langdurig gebruik van deze elektroden kan huidirritatie
veroorzaken.

Maaltijden/vasten
Als de vrijwilliger tijdens het onderzoek gedurende langere tijd moet vasten,
kan dit leiden tot symptomen zoals duizeligheid, hoofdpijn, maagklachten of
flauwvallen.

Coronavirus-test
Met wattenstaafjes worden monsters van de achterkant van neus en keel genomen
voor de coronavirustest. Het nemen van de monsters duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak en een onaangenaam gevoel geven. Als u een monster
achter in uw keel neemt, kan de vrijwilliger gaan kokhalzen. Wanneer het
monster van de achterkant van de neus wordt genomen, kan een prikkend gevoel
worden ervaren en kunnen de ogen waterig worden.