Sensorimotorische aanpassing en leren in de controle van het menselijke evenwicht in staan bij cerebellaire patiënten

Recente studies hebben inzicht gegeven in de mogelijkheden en mechanismen van
sensomotorische aanpassing en leren in de menselijke staande balans. Deze
omvatten het vaststellen van de onderliggende mechanismen voor het zenuwstelsel
om opnieuw te kalibreren voor nieuwe sensorische feedback, het aanpassen van de
controle wanneer sensorisch-motorische relaties veranderen, en leren om te
blijven staan **onder omstandigheden die aanvankelijk destabiliserend zijn. Het
blijft echter grotendeels onduidelijk welke neurale structuren verantwoordelijk
zijn voor deze adaptieve leerprocessen. Een kandidaat-hersengebied is het
cerebellum, gezien zijn rol in multisensorische integratie en sensomotorische
voorspelling, hoewel verschillende vragen over zijn betrokkenheid bij adaptief
leren onbeantwoord blijven. Aan welke soorten adaptieve processen bij staande
balanscontrole draagt **het cerebellum bij? Als de cerebellaire functie is
aangetast, kunnen andere delen van het zenuwstelsel dan de disfunctie opvangen
en sensomotorisch leren vergemakkelijken? En zo mogelijk, onder welke
sensomotorische omstandigheden kan dit worden bereikt? Met het hier
voorgestelde onderzoek proberen we te begrijpen of een aangetaste cerebellaire
functie de sensomotorische aanpassing en het leren in het staande evenwicht van
de mens schaadt. Verder proberen we te bepalen welke sensorische
feedbackcondities optimaal zijn voor cerebellaire patiënten om zich aan te
passen en nieuwe balanstaken te leren.

Het primaire doel van deze studie is om vast te stellen of patiëntenpopulaties
van het cerebellum zich kunnen aanpassen en leren om het staande evenwicht te
behouden wanneer de sensorisch-motorische evenwichtsrelaties worden gewijzigd.
Door het gedrag van patiënten te vergelijken met controledeelnemers van
dezelfde leeftijd, zullen we bepalen of een verstoorde cerebellaire functie de
sensomotorische leerprocessen die betrokken zijn bij het staan ****belemmert.

Bij alle experimenten zullen gezonde controles en cerebellaire patiënten
staande balansexperimenten uitvoeren op een robotische balanssimulator. Deze
simulator wordt gebruikt om de mechanica en sensomotorische relaties te
controleren, na te bootsen en aan te passen voor continu staan.

Gezonde deelnemers komen minimaal één keer (maximaal 2 keer) naar het Erasmus
MC en een experiment duurt maximaal 2 uur per bezoek.
De totale tijd die wordt besteed aan het testen van een proefpersoon is beperkt
tot 4 uur, ongeacht welk experiment het betreft. In deze studie worden de
veiligheidsmaatregelen toegepast zoals beschreven in recente reviews van
menselijke balans en sensorische stimulatie. Er zijn geen ernstige risico's
verbonden aan deze studie. Het ongemak en de risico's die gepaard gaan met de
experimenten die in dit voorstel worden beschreven, zijn klein, maar variëren
naargelang de methoden die voor elk experiment worden gebruikt. De risico's /
ongemakken voor de verschillende gebruikte technieken worden hieronder
beschreven.

Robotische balanssimulator
Staan in de robotbalanssimulator kan duizeligheid en misselijkheid veroorzaken
bij deelnemers die bijzonder vatbaar zijn voor die klachten. Wanneer een
proefpersoon tijdens een experiment duizeligheid en / of misselijkheid ervaart
en daarbij aangeeft het experiment te willen beëindigen, dan wordt dit verzoek
onmiddellijk ingewilligd.