Een open label, enkelvoudige doseringsonderzoek om de absolute orale biologische beschikbaarheid en farmacokinetiek van JNJ-42847922 (seltorexant) toegediend als oraal tablet en een intraveneuze microdosis van radioactief gemerkt seltorexant aan gezonde deelnemers

Seltorexant is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van slapeloosheid en depressie. Seltorexant bindt aan de orexin-2
receptor en remt deze. Deze receptor is aanwezig in de hersenen van mensen. Uit
onderzoek is bekend dat de orexin-2 receptor een belangrijke rol speelt bij
patiënten met depressie en slapeloosheid. Tot nu toe zijn er 23 studies gedaan
naar seltorexant met in totaal 1355 personen. Deze personen bestaan uit gezonde
deelnemers, patiënten met depressie, patiënten met slapeloosheid, patiënten met
zowel depressie als slapeloosheid, patiënten met obstructieve slaap apneu en
één patiënt met een nierfunctiestoornis. Er zijn aanwijzingen dat seltorexant
kan zorgen voor een vermindering van depressieve klachten, langere slaap tijd
en maakt in slaap vallen makkelijker.

In dit onderzoek wordt onderzocht hoe veilig het nieuwe middel seltorexant is
en hoe goed het wordt verdragen als gezonde deelnemers dit gebruiken.

Ook wordt onderzocht hoe snel en in hoeverre seltorexant in het lichaam wordt
opgenomen, getransporteerd, en uitgescheiden na zowel orale inname als
intraveneuze toediening. Voor dit onderzoek is seltorexant gemerkt met een
kleine hoeveelheid radioactief koolstof-14 (14C). Hierdoor is het mogelijk om
seltorexant te volgen in bloed. De extra straling waarin de vrijwilliger in dit
onderzoek wordt blootgesteld, is verwaarloosbaar (dat wil zeggen, het is minder
dan de natuurlijke achtergrondstraling gedurende 1 maand).

Er wordt ook gekeken of erfelijke eigenschappen effect hebben op hoe het
lichaam seltorexant verwerkt. Dit onderdeel van het onderzoek is verplicht.

Seltorexant is al eerder door mensen gebruikt. Ook is het uitgebreid in het
laboratorium getest en op dieren.

Voor het onderzoek is het nodig dat de vrijwilliger 6 dagen (5 nachten) in het
onderzoekscentrum verblijft. Ook wordt er 1 keer gebeld met de vrijwilliger 2
dagen na vertrek uit het onderzoekscentrum. De vrijwilliger krijgt dan vragen
over medische geschiedenis en medicijngebruik.

Dag 1 is de dag waarop de vrijwilliger het onderzoeksmiddel krijgt. De
vrijwilliger wordt op de dag voorafgaand aan de toediening van het
onderzoeksmiddel in het onderzoekscentrum verwacht. De vrijwilliger verlaat
het onderzoekscentrum op Dag 5 van het onderzoek.

Vrijwilliger krijgt seltorexant als een orale tablet met 240 milliliter (mL)
water in de avond op Dag 1, ongeveer 3 uur na het avondeten. Het avondeten kan
eerder worden gegeven dan men gewend is, rond 17:00. Twee uur na inname van het
orale tablet krijgt de vrijwilliger 14C-gelabelde seltorexant via een
intraveneus infuus. Het toedienen van het infuus duurt ongeveer 15 minuten.

Tijdens de eerste 4 uur na de inname/toediening van het onderzoeksmiddel wordt
men geadviseerd om te liggen (behalve wanneer een van de onderzoekers vraagt om
dit niet te doen) of om te blijven zitten, omdat dit de opname van het
onderzoeksmiddel kan beïnvloeden.

Vrijwilliger krijgt seltorexant als een orale tablet met 240 milliliter (mL) water in de avond op Dag 1, ongeveer 3 uur na het avondeten. Het avondeten kan eerder worden gegeven dan men gewend is, rond 17:00. Twee uur na inname van het orale tablet krijgt de vrijwilliger 14C-gelabelde seltorexant via een intraveneus infuus. Het toedienen van het infuus duurt ongeveer 15 minuten. Tijdens de eerste 4 uur na de inname/toediening van het onderzoeksmiddel wordt men geadviseerd om te liggen (behalve wanneer een van de onderzoekers vraagt om dit niet te doen) of om te blijven zitten, omdat dit de opname van het onderzoeksmiddel kan beïnvloeden. Dag 1: Seltorexant als tablet éénmaal, 3 uren na het avondeten Dag 1: 14C-gelabelde seltorexant in 15 mL als intraveneus infuus, eénmaal gedurende 15 minuten, 2 uren na toediening van het Seltorexant tablet

Algemeen:
Tijdens de eerste nacht na de avond doseringen wordt de slaap verstoord door de
groepshuisvesting en frequente bloedafnames waarbij verlichting noodzakelijk is.

Bloedafname:
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule kan soms leiden tot ontsteking, zwelling, verharding van de
ader, of bloedstolling en bloeding rondom de prikplaats. Bij sommige personen
kan een bloedafname soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of
bloeddrukdaling met duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we niet meer dan 300 milliliter (ml) bloed bij de
vrijwilliger af vanaf keuring tot het verlaten van onderzoekscentrum. Deze
hoeveelheid geeft bij volwassenen geen problemen. Ter vergelijking: bij de
bloedbank wordt 500 ml bloed in één keer per keer afgenomen. Als de onderzoeker
dit nodig vindt om de veiligheid van de deelnemer te kunnen waarborgen, kunnen
extra monsters worden genomen voor eventueel aanvullende testen. Als dit
gebeurt dan kan de totale hoeveelheid afgenomen bloed meer zijn dan de
hierboven aangegeven hoeveelheid.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden op de armen, borst en
benen geplaatst. Langdurige toepassing van deze elektroden kan huidirritatie
veroorzaken.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de neus
en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Het
afnemen van een monster achter in de keel kan er toe leiden dat de vrijwilliger
moet kokhalzen. Wanneer het monster achter in de neus wordt afgenomen kan de
vrijwilliger een prikkelend gevoel ervaren en kunnen de ogen gaan tranen.