Een klinische vergelijking van patiënt specifieke 3D-geprinte spalken versus conservatieve spalken bij de behandeling van distale radiusfracturen.

De standaard conservatieve behandeling voor distale radiusfracturen omvat
immobilisatie van de gewonde extremiteit met behulp van een conventioneel
onderarmgips. Deze vorm van immobilisatie kan tijdens het dragen allerhande
ongemakken veroorzaken, bijvoorbeeld irritatie en jeuk van de huid, pijn door
drukpunten. Daarnaast gaat deze behandeling gepaard met leefstijlregels.
Voorbeelden zijn niet kunnen douchen of zwemmen zonder beschermhoes. Patiënt
specifieke 3D-geprinte spalken zijn een mogelijk alternatief voor de
conventionele behandeling.
Onze hypothese is dat gepersonaliseerde 3D-geprinte spalken resulteren in
verbeterde uitkomsten op door de patiënt gerapporteerde uitkomstmaten.

Het hoofddoel van deze studie is het beoordelen van door de patiënt
gerapporteerde uitkomstmaten van volwassen patiënten bij wie een distale
radiusfractuur is vastgesteld en die zijn behandeld met patiënt specifieke
3D-geprinte spalken in vergelijking met een controlecohort.

Een mono-center cross-cohort studie

Deelnemers hebben mogelijk het voordeel van betere ventilatie, minder
transpiratie, minder warmte en het vermogen om water gerelateerde activiteiten
uit te voeren ( zoals douchen en zwemmen) in vergelijking met de standaardzorg.
De resultaten van het onderzoek zullen nieuwe inzichten opleveren in de
haalbaarheid en effectiviteit van patiënt specifieke 3D-geprinte spalken bij de
behandeling van DRF's. We willen onderzoeken of het gebruik van
gepersonaliseerde 3D-geprinte spalken leidt tot een hogere patiënttevredenheid
in vergelijking met behandeling met conventionele onderarmgips.

We verwachten geen of slechts minimale nadelige effecten van de 3D-geprinte
spalkinterventie. We veronderstellen dat het genezingspercentages bij de 3D
splint interventie vergelijkbaar is met de conventionele behandeling.
Potentiële risico's zijn echter het breken van de 3D-geprinte spalk of een
allergische reactie op het materiaal van de spalk. Waarbij ook mogelijk de
onderliggende huid beschadigd kan raken. Wanneer een risico optreedt kan de
behandeling worden voortgezet met een conventioneel onderarmgips. .

Andere lasten voor deelnemers in verband met deze studie houden verband met
metingen van eindpunten. Patiënten moeten één vragenlijst invullen direct na
immobilisatie één week na het letsel en vijf (korte) vragenlijsten direct na
het verwijderen van de 3D-spalk. Het invullen van de vragenlijst direct na
immobilisatie duurt ongeveer 5-10 minuten. Het invullen van de vragenlijsten
duurt ongeveer 25-30 minuten direct na het verwijderen van de 3D-geprinte
spalk. Bovendien worden er na verwijdering foto's gemaakt van de aangedane
onderarm en beantwoorden deelnemers vragen in een semigestructureerd interview.
Het interview duurt 10-15 minuten. Patiënten kunnen door de onderzoeker worden
gebeld voor verdere verduidelijking wanneer een vragenlijst onvolledig is.
Patiënten hoeven het Radboudumc niet vaker te bezoeken dan nodig is voor de
standaard zorg voor DRF's. Informed consent is nodig om patiënten voor de
studie te kunnen includeren en toegang te krijgen tot de medische dossiers.

Buiten de scope van dit onderzoek: het gebruik van patiënt specifieke
3D-geprinte spalken lijkt veel minder afval op te leveren. Deze aanname zal
worden onderzocht in verschillende onderzoeken, zoals een levenscyclusanalyse.