Minder complicaties voor hoofdhals kanker: Individuele lymfeklier bestraling (iNode).

Bestraling voor hoofd-halskanker veroorzaakt bij veel patiënten lange termijn
complicaties. Recent werd aangetoond dat 48% van de patiënten behandeld met
bestraling na 8 jaar nog last hebben van slikklachten. Voor droge mond klachten
was dit zelfs 66%. De kans op een verminderde werking van de schildklier was
23-53%. Voor de vernauwing van de bloedvaten in de hals, met mogelijke
hersenschade als gevolg, was dit 29%. De bestraling bij deze patiënten bestaat
uit een hoge dosis op de primaire tumor en zichtbare lymfeklieruitzaaiingen, en
een lagere dosis op omliggende lymfekliergebieden. De lagere dosis die dient om
eventuele niet zichtbare lymfeklieruitzaaiingen te behandelen, veroorzaakt veel
van de genoemde schade. Met MRI is het veel beter mogelijk om de lymfeklieren
te zien zodat deze individueel bestraald kunnen worden in plaats van de veel
ruimere lymfekliergebieden waarin ze kunnen liggen. Selectievere bestraling kan
een afname in lange termijn complicaties betekenen.

In het iNode project willen we laten zien dat het technisch mogelijk is om
individuele klieren te bestralen. Hiervoor zullen 20 patiënten met
strottenhoofdkanker of (lage) keelkanker worden bestraald. De dosis wordt dan
niet gegeven op de grote kliergebieden maar op de individuele klieren zelf.
Deze behandeling willen wij uitvoeren op een MR-linac, een combinatie van een
MRI-scan en bestralingsapparaat dat werd ontwikkeld in het UMC Utrecht. We
beschouwen het project succesvol als gemiddeld 16 van de 20 fracties zijn
uitgevoerd op de MR-Linac (per-protocol analyse).

Dit is een monocenter fase I feasibility studie, die zal worden uitgevoerd in
het UMC-Utrecht

In deze studie worden de individuele lymfeklieren bestraald met de volledige electieve dosis, de lymfekliergebieden waar misschien nog onzichtbare kliertjes zitten worden bestraald met een lage dosis zodat de kans op een regionaal recidief laag blijft.

Patiënten in de iNode studie zullen een lagere dosis krijgen op de electieve
nek volumes vergeleken met de conventionele behandeling. Gebaseerd op
resultaten van onze planning studie, verwachten we een substantiële reductie
van de dosis in de carotiden, schildklier en submandibularis klieren. Deze
dosis reducties kunnen de RT gerelateerde toxiciteit verminderen. Het risico op
regionaal recidief zou iets hoger kunnen zijn, gezien er minder dosis wordt
gegeven op de electieve nek volumes. Echter, gebaseerd op onze dosis
calculaties voor occulte metastase verwachten we geen verhoging van het aantal
regionaal recidieven.

De behandeling op de MR-linac zal ongeveer 2 keer zo lang duren vergeleken met
de conventionele behandeling (15 vs. 30-60 min.). Als patiënten de behandeling
op de MR-linac niet verdragen is het nog steeds mogelijk om de conventionele
behandeling af te maken op een normaal bestraling apparaat. Het veranderen van
behandeling heeft geen consequenties voor de effectiviteit van de behandeling.

Gehoorbescherming is beschikbaar volgens de normale procedures. We verwachten
derhalve geen gehoorverlies als een resultaat van de lawaai blootstelling
veroorzaakt door de MR. Echter, er is weinig ervaring met repetitieve lawaai
blootstelling in een tijdsspanne van een aantal weken zoals dat het geval is
bij RT schemas van 35 fracties op de MR-linac. Er is slechts 1 retrospectieve
cohort studie die vergelijkbare gehoor belasting beschrijft, hierbij is geen
relevante gehoor vermindering aangetoond (Bongers et al., 2017). Om er zeker
van te zijn dat er geen permanente gehoorbeschadiging optreedt na repetitieve
blootstelling aan het MR-geluid, wordt het gehoor bij de onderzoek deelnemers
nauwkeurig in de gaten gehouden door een audioloog.