Een stamcel model voor karakterisatie van de KDM2B-geassocieerde aandoening

Recent hebben wij een nieuw syndroom beschreven dat veroorzaakt wordt door
heterozygote varianten in het KDM2B gen (van Jaarsveld et al, accepted
manuscript). Deze personen presenteren zich met een ontwikkelingsachterstand
en/of verstandelijke beperking, autisme, ADHD en aangeboren orgaanafwijkingen.
De rol van KDM2B in de humane (neurologische) ontwikkeling en in de
onderliggende moleculaire mechanismen die leiden tot dit syndroom zijn nog
onbekend. Aangedane personen lijden levenslang aan neurologische
ontwikkelingsproblemen, en ook al zou het potentieel reversibel zijn door
epigenetisch in te grijpen, er blijft een enorm tekort aan kennis die moet
worden aangevuld.

Het voornaamste doel is om een in vitro model te ontwikkelen voor onderzoek
naar de functie van wildtype en mutant KDM2B in de neuronale ontwikkeling. Dit
model willen wij gebruiken om genotype-fenotype correlaties te onderzoeken,
expressie van isoformen tijdens de neuronale ontwikkeling te bestuderen en te
kijken naar cellulaire en moleculaire effecten van KDM2B varianten. Daarnaast
willen we het klinische spectrum van het KDM2B syndroom in meer detail
vaststellen.

In deze studie wordt klinische data verzameld door middel een eenamlig
polikliniekbezoek van mensen die drager zijn van KDM2B varianten
(retrospectieve cohortstudie). Daarnaast bestaat de studie uit fundamenteel
onderzoek, aangezien patiënten fibroblasten worden verzameld en gebruikt om een
in vitro model te ontwikkelen voor onderzoek naar de gevolgen van mutant KDM2B
op de neurologische ontwikkeling.

De belasting is laag, aangezien deelname van de studie alleen bestaat uit één
ziekenhuisbezoek en (optioneel) één huidbiopsie met lokale anesthesie. Deze
procedure kan een litteken van 3-4 mm achterlaten op de arm. Deze biopsie wordt
in het algemeen gezien als een veilige procedure en de zeldzame complicaties
zijn relatief mild (infectie, langdurig bloeden en/of hematoom van de biopsie
plek).
Deze studie zou niet kunnen worden uitgevoerd zonder de deelname van de
proefpersonen behorende tot de groep in kwestie. Deze studie is essentieel voor
verder onderzoek naar hun syndroom, en wordt ook niet elders uitgevoerd. De
uitkomsten kunnen dus ook potentieel belangrijk zijn voor de proefpersonen
zelf, aangezien het nieuwe inzichten zal geven in de etiologie van deze
aandoening.