De opname van radioactief jodium voor en na een jodiumbeperkt dieet in patiënten met gedifferentieerd schildkliercarcinoom.

Patiënten met schildklierkanker ondergaan eerst een operatie waarbij de
schildklier wordt verwijderd, gevolgd door een behandeling met radioactief
jodium. Voor deze jodium behandeling moeten patiënten 7 dagen een jodiumbeperkt
dieet volgen. Het doel van dit jodiumbeperkt dieet is het uitputten van de
jodiumvoorraad van het lichaam. De gedachte hierachter is dat de aanwezige
schildkliercellen op deze manier meer radioactief jodium opnemen waardoor de
behandeling effectiever wordt. Het volgen van dit jodiumbeperkt dieet is echter
erg lastig, geeft veel stress en het leidt tot een eenzijdig, niet voedzaam
voedingspatroon, in een periode waarin patiënten zich door de recente operatie
en het tekort aan schildklierhormoon, lichamelijk niet goed voelen. Minstens 1
op de 5 patiënten houdt dit dieet dan ook niet vol, diegene die het wel lukt,
eet vaak eenzijdig en te weinig. Het advies om een jodiumbeperkt dieet te
volgen is gebaseerd op een aantal retrospectieve, tegenstrijdige studies en op
basis van deze studies kan eigenlijk niet eenduidig worden geconcludeerd dat
het leidt tot een beter behandelresultaat. Echter de nationale en
internationale richtlijnen bevelen dit dieet wel aan, waarbij de duur kan
variëren van een aantal dagen tot een paar weken.
In de praktijk is er behoefte aan een prospectieve studie die de noodzaak van
het jodiumbeperkt dieet als voorbereiding op de 131I therapie onderzoekt. Met
deze studie willen we onderzoeken of het jodiumbeperkt dieet daadwerkelijk
leidt tot een hogere opname van het radioactieve jodium in de schildklierrest
die is achtergebleven na de operatie.

substudie:
De gouden standaard voor het beoordelen van de jodiumstatus in een individu is
het meten van de jodiumexcretie in 24-uurs urine (UIE). Dit is echter
veeleisend en onhandig. Hierdoor is er een grote kans op het niet goed
verzamelen van de 24-uurs urine met onderschatting van de jodiumexcretie tot
gevolg. Het meten van speekseljodiumexcretie (SIE) kan een handig en hygiënisch
alternatief zijn. Voor klinische toepasbaarheid moeten referentiewaarden voor
een jodiumdeficiënte, -onvoldoende en -voldoende toestand worden bepaald.

Primair doel
- Het verschil in schildklier uptake (%) van een lage dosering radioactief
jodium (10 MBq 123I of 37 MBq 123I) voor en na een jodiumbeperkt dieet van 7
dagen in DTC patiënten die een thyroidectomie hebben ondergaan.

Secundair doel:
- Klinische afkapwaardes bepalen voor jodium deficiëntie, insufficiëntie en
sufficiëntie in speeksel.

Dit is een observationele single center studie uitgevoerd in het Universitair
Medisch Centrum Groningen (UMCG), Groningen, Nederland.

Belasting: laag risico patiënten zullen tweemaal 10 MBq 123I ontvangen gevolgd
door een schildklier uptake meting. Hoog risico patiënten krijgen eenmalig 10
MBq 123I gevolgd door een schildklier uptake meting. Daarnaast moeten de
patiënten tweemaal 24 uurs urine en tweemaal speeksel verzamelen. Laag risico
patiënten zullen voor deze studie drie extra bezoeken moeten brengen aan het
UMCG, hoog risico patiënten twee extra bezoeken.

Risico's
- De toediening van tweemaal 10 MBq 123I zal leiden tot een extra
stralingsbelasting van 0,76 mSv (eenmaling 0,38 mSv).
- De verzameling van tweemaal 24 uurs urine geeft geen extra risico voor de
patiënt of de laboratorium technicus.
- De verzameling van tweemaal speeksel geeft geen extra risico voor de patiënt
of de laboratorium technicus.

Voordelen
Dit onderzoek heeft geen voordelen voor de patiënt, deelnemers zullen deelnemen
op basis van altruïstische motieven.