Het epileptisch brein gevoeliger maken voor behandeling met anti-epileptica met behulp van transcutane nervus vagus stimulatie via veranderingen in de excitabiliteit van de cortex en beïnvloeding van de plasticiteit van netwerken.

Een van de meest voorkomende neurologische ziektebeelden met ook nog eens een
hoge ziektelast, epilepsie, is ondanks de huidige behandeling in ruim 30% van
de patiënten moeilijk te behandelen. De ideale behandeling zorgt voor volledige
onderdrukking van epileptische aanvallen in een vroeg stadium van de ziekte.
Dit is uiteraard van belang voor het welbevinden van de patiënt, maar voorkomt
waarschijnlijk ook dat optimale behandeling steeds moeilijker wordt door het
ontstaan en versterken van pathogene epileptische netwerken in het brein. In de
huidige behandeling staat farmacologische suppressie van de hersenen middels
anti-epileptica centraal, waarbij het ontwikkelen van nieuwe medicamenten in de
loop der jaren niet heeft geresulteerd in een hoger percentage aanvalsvrije
patiënten. Een andere aanpak, specifiek gericht op het beïnvloeden van de
pathogene epileptische netwerken, is wellicht effectiever. Nervus vagus
stimulatie (NVS) is een therapie die dit potentieel heeft, maar wordt op dit
moment enkel als één van de laatste therapeutische opties gebruikt gezien het
invasieve karakter. Met de kennis over de rol van de pathogene netwerken, lijkt
het eerder toepassen van NVS een optie. Bovendien zijn er aanwijzingen dat
gerichte combinatie van hersenstimulatie en medicatie het behandelresultaat kan
verbeteren. De ontwikkeling van niet-invasieve stimulatie methodes biedt de
mogelijkheid dit te onderzoeken.

Allereerst willen we vaststellen of de behandeling van het epileptisch brein
middels anti-epileptica effectiever wordt door tijdelijke combinatie met
transcutane nervus vagus stimulatie (tVNS). Ten tweede willen we kijken of we
het mogelijk effect van tVNS terug kunnen zien in de netwerk organisatie van
het brein.

Pretest-posttest design

De groep wordt per dag 4 uur behandeld met tVNS tijdens de brivaracetam behandeling.

Behoudens milde, tijdelijke bijwerkingen zijn er geen bekende risico's van de
behandeling met tVNS.

Het eerste studiebezoek valt niet samen met het bezoek aan de neuroloog,
waarbij dit extra tijd kost voor de patiënt. De vervolgbezoeken zullen zoveel
mogelijk op dezelfde dag gepland worden als het controle bezoek bij de
neuroloog, echter kost het bezoek hierdoor uiteraard wel meer tijd.

De belasting van de telefonische contacten is zeer beperkt gezien dit slechts
enkele korte vragen omvat.

Patienten met claustrofobie worden geexcludeerd, maar het stil liggen in een
MRI kan voor een enkeling wel als belasting worden ervaren.

De eye-tracking bij de cognitieve testen wordt gedaan middels een camera in het
computerscherm, en zal voor patienten geen belasting opleveren.