De evaluatie van Magnetic Resonance Direct Thrombus Imaging (MRDTI) bij patiënten met een verdenking op buikvene trombose.

Buikvene trombose, bestaat uit trombose van de vena porta, mesenteriale venen,
vena lienalis en levervenen (Budd-Chiari syndroom). Er is momenteel geen
gevalideerd klinisch algoritme of specifiek laboratorium onderzoek voor het
stellen van de diagnose van buikvene trombose. D-dimeer testen kunnen niet
worden gebruikt gezien het hoog aantal fout-positieve test uitslagen, met name
in patiënten met levercirrose, maligniteit of onderliggend inflammatoire
aandoening, wat in meer dan de helft van alle patiënten met buikvene trombose
voorkomt. Echo doppler is nu de eerste lijns diagnostiek voor de meeste
manifestaties van buikvene trombose, maar heeft een beperkte sensitviteit van
90%, net als CT angiografie. MR angiografie heeft voor de diagnostiek van
buikvene trombose een hogere sensitiviteit van 90-100%, maar is beperkt door
het gebruik van een contrastvloeistof. Daarbij duurt de scan meer dan 60
minuten.
Belangrijk is dat in veel gevallen (tot 30%) een trombose van de buikvene per
toeval wordt gevonden bij asymptomatische patiënten. De diagnose van
symptomatische buikvene trombose is vaak al lastig, maar het onderscheid tussen
acute of chronische incidentele buikvene trombose is nog veel moeilijker. Met
de huidige beschikbare beeldvorming is geen onderscheid te maken of er sprake
is van een acuut of chronisch stolsel. Doordat bij incidentele buikvene
trombose dit onderscheid niet is te maken en er mogelijk vals positieve
testuitslagen zijn door beeldvorming artefacten wordt een groot deel van de
patiënten onterecht behandeld met antistollingtherapie met geassocieerde
bloedingsrisico's.
Een alternatief beeldvormend onderzoek die de diagnose van buikvene trombose
nauwkeurig kan stellen is MR Direct Thrombus Imaging (MRDTI). Deze techniek is
in een ver gevorderd ontwikkelingsstadium (Theia study, NCT02262052, supported
by TSN grant 2013-02) en zal naar verwachting op korte termijn worden
geïmplementeerd in de kliniek. Deze methode is gebaseerd op de formatie van
methemoglobine in een vers stolsel, wat leidt tot een verkorting van het T1
signaal op de MRDTI scan. Het voordeel is dat er geen gebruik gemaakt wordt van
een contrastvloeistof. In de diagnostiek naar eerste of recidief DVT in het
been is de MRDTI scan diagnostisch accuraat (sensitiviteit 97-100%,
specificiteit 100%) en is er sprake van een goede de interobserver agreement
(kappa 0.89-0.98) (Fraser et al, Ann Intern Med 2002; Tan et al, Blood 2014).
Bovendien is gebleken dat met de MRDTI methode een accurate differentiatie
mogelijk is tussen acute en chronische trombose. (Tan et al, Blood 2014).

Het primaire doeleinde van de Rhea studie is om de diagnostische accuraatheid
van de MRDTI in de diagnostiek naar acute en chronische buikvene trombose te
onderzoeken in een prospectief diagnostisch onderzoek. De secundaire doeleinden
betreffen het optimaliseren van de MRDTI beelden voor het afbeelden van
buikvene trombose en het onderzoeken van de interobserver agreement tussen de
beoordelaars van de MRDTI beelden gemaakt bij patiënten met een verdenking op
een buikvene trombose.

Deze studie betreft een prospectief onderzoek om de diagnostische accuraatheid
van de MRDTI in de diagnostiek naar acute en chronische buikvene trombose te
onderzoeken. Dit zal worden bereikt door MRDTI scans te vervaardigen in 3
patiënten met een bewezen, symptomatische buikvene trombose om zo de DTI
beelden in te stellen en optimaliseren. Als een herhaaldelijk duidelijk
positief DTI signaal is verkregen in alle 3 de patiënten, kan de studie worden
voortgezet met de inclusie van cohort 1, 35 patiënten met een bewezen acute
buikvene trombose (cases) en cohort 2, 35 patiënten met bewezen asymptomatische
chronische trombose in de buikvenen. Alle scanbeelden worden post-hoc
beoordeelt door expert beoordelaars geblindeerd voor de einddiagnose. Het is
vooropgesteld dat minimaal 5 patiënten in elke groep, gekeken naar
locatie(trombose in vena porta, mesenteriale venen, vena lienalis en
levervenen) en risicofactor (maligniteit, post-chirurgie en
inflammatoir/infectieus), worden geïncludeerd. Om er zeker van te zijn dat
cohort 1 ongeveer gelijk is aan cohort 2, worden de laatste 10 patiënten met
een acute buikvene trombose gematcht aan de laatste 10 geïncludeerde controle
patiënten, gekeken naar locatie en risicofactor.
Dit betreft geen management studie; vóór inclusie in de studie wordt een eind
diagnose en behandelplan, wel of niet behandelen met antistollingsmedicatie,
gemaakt en besproken met de patiënten. De MRDTI bevindingen worden niet
gebruikt in deze beslissing. Wanneer gedurende follow-up veneuze trombose op
elk mogelijk lokatie wordt gevonden wordt direct gestart met therapeutische
antistolling, volgens de huidige richtlijnen.

Dit betreft een observationele studie; patiënten zullen niet direct voordelen
hebben bij het participeren aan dit onderzoek behalve het helpen bij het
verbeteren van onze kennis over het onderwerp die deze studie betreft. De
belasting van deze studie zal beperkt zijn; alle patiënten krijgen een MRDTI
scan, wat een non-invasieve test betreft zonder gebruik van röntgenstraling of
contrastvloeistof, en een korte telefonische follow up. De MRDTI scan duurt
slechts enkele minuten, net als de 90-dagen telefonische follow up. Het wordt
niet verwacht dat patiënten enige risico's of negatieve gevolgen ondervinden
van dit onderzoek.