Karakteriseren van het peritoneale immuunsysteem voor de identificatie van nieuwe immunomodulatoire behandelopties bij ziektes met peritoneale betrokkenheid.

Peritoneaal metastase (PM) worden gezien in 10-30% van de patiënten met kanker
van het gastrointestinale systeem, zoals dikkedarmkanker en maagkanker. De
aanwezigheid van PM is geassocieerd met een zeer slechte prognose en patiënten
reageren vaak niet goed op systemische therapie. In sommige gevallen kan nog
gekozen worden voor zeer invasieve cytoreductie chirugie (CRS) en
hyperthermische intraperitoneale chemotherapie (HIPEC). Echter hebben ook deze
procedures weinig winst op de overlevingskans en is er sprake van grote
comorbiditeit.
Vanwege het gelimiteerde aantal effectieve behandelingen voor patiënten met PM
is het noodzakelijk om nieuwe behandelmethodes te ontwikkelen. Tot deze nieuwe
methodes behoort een van de grootste doorbraken in de oncologie van de
afgelopen jaren, namelijk: immunotherapie. Medicijnen die het eigen
immuunsysteem helpen met het aanvallen van tumorcellen. Immunotherapie heeft
veel belovende, lange termijn resultaten laten zien, zelfs in gemetastaseerde
kanker en is hierdoor een hoopgevende nieuwe therapie mogelijkheid voor
patiënten met gemetastaseerde kanker.
Voordat we begrijpen hoe we het immuun systeem kunnen activeren om peritoneaal
gemetastaseede kanker aan te kunnen vallen moeten we eerst de samenstelling en
werking van het peritoneale immuunsysteem in kaart brengen. Ondanks dat het al
langer bekend is dat immuun cellen in de peritoneaal holte zitten bij de mens,
is de exacte samenstelling nog onbekend. Onlangs hebben we ontdekt dat het
peritoneale immuunsysteem in de muis zeer complex lijkt te zijn met veel
verschillende subtypes van cellen die eerder nog niet gekarakteriseerd waren.
Het lijkt dat peritoneale immuuncellen een belangrijke functie hebben in het
beschermen van de gastheer voor inflammatie.
In dit project proberen wij de samenstelling van het menselijke peritoneale
immuunsysteem te beschrijven en de verschillen te bestuderen van deze immuun
cel populaties in patiënten met naar het peritoneum gematastaseerde kanker.
Deze kennis zal bijdragen aan het begrijpen van de rol van het peritoneale
immuunsysteem in ziekte, met als overkoepelend doel om hiervoor nieuwe
immunomodulatoire therapieën te ontwikkelen.

Doel
De MAPS studie heeft als doel om het peritoneale immuun systeem in de mens te
onderzoeken en met name het immuunsysteem bij tumoren in kaart te brengen
indien er sprake is van naar het peritoneum gemetastaseerde maagkanker en
dikkedarmkanker. Het overkoepelende doel is het vinden van nieuwe targets voor
immunotherapie in deze dramatische ziekte.

Primaire doelen:
Het vinden van nieuwe targets voor immunotherapie voor patiënten met
peritoneaal metastase. Onze doelen van deze studie zijn:
1) Karakterisatie van de verschillende immuun cel populaties in de peritoneaal
holte van de mens.
2) Identificatie van veranderingen in deze immuun cel populaties in patiënten
met peritoneaal metastase in vergelijking met patiënten zonder peritoneaal
betrokkenheid/metastase, om zo nieuwe targets voor immunotherapie te vinden.
3) Identificatie van veranderingen in deze immuun cel populaties in patiënten
met inflammatoire darmziekten in vergelijking met patiënten zonder peritoneaal
betrokkenheid/inflammatoire darmziekten, om zo nieuwe targets voor
immunotherapie te vinden.

Longitudinale studie

Aangezien alle patiënten onder algehele anesthesie zijn en de buikholte,
ongeacht deelname aan dit onderzoek, moet worden geopend, is het additionele
risico verwaarloosbaar klein. De peritoneaal holte zal worden gespoeld met 1
liter fysiologisch zout (0,9% NaCl) op lichaamstemperatuur. Deze vloeistof
wordt gebruikt in de normale zorg en is veilig geacht. Het enige verschil met
de normale zorg is dat: 1) meer vloeistof (ongeveer 1 liter fysiologisch zout)
zal worden gebruikt om zoveel mogelijk cellen te verzamelen. 2) het spoelen van
de peritoneaal holte zal aan het begin van de procedure plaatsvinden om de kans
op contaminatie met immuuncellen uit het bloed te verminderen. Een buisje van
maximaal 10mL perifeer bloed zal perioperatief worden afgenomen. Alle patiënten
hebben intraveneuze toegang gedurende de chirurgie en er is geen reden voor een
extra venepunctie. Het kan geen kwaad om deze extra 10mL bloed af te nemen
aangezien het minder is dan 0,2% van het totale bloed volume van de patiënt.
Bij aanwezigheid van peritoneale metastase van de primaire tumor zal hiervan
een gericht biopt worden genomen door de operateur. Indien er sprake is van
'restmateriaal' bij een groot resectiepreparaat zal hiervan wat omentum met de
daarin gelegen milky spots worden gebruikt ter analyse.

Voordeel:
Er is geen voordeel voor de patiënt om mee te doen aan deze studie. Deelname
aan deze studie zal hopelijk leiden tot nieuwe inzichten in de samenstelling
van het peritoneale immuunsysteem van de mens en nieuwe therapieën voor
patiënten met peritoneaal metastase, een ziekte met een zeer slechte prognose.
Dit is belangrijk voor toekomstige patiënten met naar het peritoneum
gemetastaseerde kanker en in potentie voor andere patiënten met ziekte waarbij
het peritoneum betrokken is.