vroege autologe hematopoietische stamcel transplantatie versus immunosuppressieve medicatie in vroege diffuse cutane systemische sclerose: een internationale multicenter, open-label, gerandomiseerde, gecontroleerde studie.

HSCT is geïmplementeerd in (inter-)nationale behandeling richtlijnen voor
diffuse cutaneous systemische sclerose (dcSSc) en wordt aangeboden in klinische
zorg en vergoed door zorgverzekeraars in verschillende Europese landen. Echter,
data en specifieke richtljnen voor de beste timing van HSCT in het beloop van
dcSSc missen. Het is met name onduidelijk of HSCT gepositioneerd zou moeten
worden als eerstelijns behandeling of ingezet bij refractaire ziekte, bij
patiënten die niet reageren op conventionele immunosuppressieve behandeling.
Gezien de risico's en kosten die geassocieerd zijn met HSCT, zou het de
voorkeur kunnen hebben om eerst te evalueren of patiënten responderen op
immunosuppressieve behandeling voordat overgegaan wordt op HSCT.
Het inzetten van HSCT bij refractaire ziekte, zou een potentiele risicovolle
behandeling kunnen uitstellen en zou een gunstige aanpak kunnen zijn vanuit een
gezondheid-economisch perspectief, want HSCT is een zeer gespecialiseerde
intensieve, en dure medische procedure. Aan de andere kant, in de periode die
nodig is om het effect van immunosuppressieve therapie te evalueren, kan de
pulmonaire en cardiale betrokkenheid zich verder ontwikkelen. Dit zal de
prognose voor de patiënt negatief beïnvloeden en mogelijk leiden tot een
contra-indicatie voor HSCT. Onze hypothese is dat vroegtijdig inzetten van HSCT
resulteert in minder toxiciteit en medische kosten op lange termijn.

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2023-505877-34-00 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

Het bepalen van de optimale behandelstrategie in vroege dcSSc:
het effect van HSCT als eerstelijns therapie vergeleken met het effect van
immunosuppressieve medicatie in vroege dcSSc, met betrekking tot overleving en
preventie van orgaan-falen (*event-free survival* is primair eindpunt),
veiligheid en de impact op huidverdikking, viscerale betrokkenheid, functionele
status, en kwaliteit van leven.
Secondaire doelen zijn de evaluatie (in beide behandelarmen) of
ziekte-activiteit correleert met immunologische parameters, inclusief
immunopathologie van de huid, immuun reconstitutie, en auto-antilichamen. We
zullen ook de kosten-effectiviteit bepalen van HSCT als eerstelijns behandeling
versus immunosuppressieve medicatie en trachten factoren te identificeren die
geassocieerd zijn met respons op behandeling.

Dit onderzoek is een internationale multicenter prospectieve, gerandomiseerde,
open label trial, die twee behandelstrategieën uit de klinische praktijk
vergelijkt: eerstelijns autologe HSCT versus immunosuppressieve therapie met
i.v. CYC pulse therapie en MMF gevolgd door HSCT in een latere fase, indien
nodig.

Een groept (A) wordt behandeld met eerstelijns autologe HSCT en de andere groep (B) wordt behandeld met 12 maandelijks i.v. pulses CYC (750 mg/m2), gevolgd door minstens 12 maanden orale MMF (max 3 grams daily) een jaar na start van de behandeling. Vanaf 6 maanden daarna is HSCT toegestaan in groep B in het geval van ernstige progressie, en immunosuppressieve behandeling kan gestart worden in het geval van ziekte progressie of relaps in group A.

Het aantal bezoeken, lichamelijk onderzoek, of andere testen zijn gelijk aan de
standaard klinische zorg in dcSSc.
Vragenlijsten of dagboeken nemen ongeveer 20 minuten elke 6 maanden in beslag.
Beide behandelstrategieën worden in standaard klinische zorg toegepast. De
balans tussen risico en effectiviteit is onderdeel van de onderzoeksvraag.
Gezien de risico's en kosten die geassocieerd zijn met HSCT, zou het de
voorkeur kunnen hebben om eerst te evalueren of patiënten responderen op
immunosuppressieve behandeling voordat overgegaan wordt op HSCT.
Het inzetten van HSCT bij refractaire ziekte, zou een potentiele risicovolle
behandeling kunnen uitstellen en zou een gunstige aanpak kunnen zijn vanuit een
gezondheid-economisch perspectief, want HSCT is een zeer gespecialiseerde
intensieve, en dure medische procedure. Aan de andere kant, in de periode die
nodig is om het effect van immunosuppressieve therapie te evalueren, kan de
pulmonaire en cardiale betrokkenheid zich verder ontwikkelen. Dit zal de
prognose voor de patiënt negatief beïnvloeden en mogelijk leiden tot een
contra-indicatie voor HSCT. Onze hypothese is dat vroegtijdig inzetten van HSCT
resulteert in minder toxiciteit en medische kosten op lange termijn.