De relatie tussen de post-traumatische inhibitie van zowel het aangeboren als het verworven immuunsysteem en het ontstaan van infectieuze complicaties bij ernstig gewonde patiënten

Ernstig trauma predisponeert voor het ontwikkelen van infectieuze complicaties
en uiteindelijk sepsis. De etiologie van de verhoogde vatbaarheid voor
bacteriële infecties na trauma is vooralsnog niet goed begrepen. De reeds
voorhanden zijnde klinische parameters en diagnostische tests (absolute
aantallen leukocyten, CRP, cytokines, interleukines) zijn onvolledig in staat
om adequaat te voorspellen welke patiënten de hoogste kans hebben op het
ontwikkelen van infecties danwel sepsis.

Neutrofiele granulocyten, de belangrijkste cellen van het aangeboren immuun
systeem, hebben als belangrijkste functie de verdediging tegen binnendringende
(bacteriële) pathogenen en spelen een belangrijke rol in het voorkomen van
fulminante infecties. Om een pathogeen succesvol te bestrijden, moeten
neutrofielen in staat zijn om verschillende functionele eigenschappen toe te
passen, te weten: chemotaxie, migratie, phagocytose, degranulatie en productie
van zuurstofradicalen. De invloed van trauma op neutrofielen is in het verleden
wel onderzocht, maar de data over de verschillende functies leidt tot
inconsistente conclusies. Door onder ander de ontwikkeling van nieuwe in-vitro
assay om eradicatie van bacteriën te onderzoeken, zijn wij in staat om
dysfunctionele neutrofielen aan te tonen op een consistente manier.

Ons onderzoek richt zich op de functionaliteit van de afwijkende subsets van
neutrofielen die in het perifere bloed van ernstig gewonde patiënten gevonden
worden in de dagen volgend op het initiële trauma.

Met dit onderzoek willen wij aantonen dat trauma patiënten die infectieuze
complicaties ontwikkelen neutrofielen in hun perifere circulatie hebben die
verminderd in staat zijn om bacteriën te eradiceren. Bovendien verwachten wij
dit aan te kunnen tonen in de dagen voorafgaand aan de daadwerkelijke
ontwikkeling van klinische symptomen. Dit zullen wij onderzoeken met behulp van
nieuwe, door ons ontwikkelde in vitro technieken.

Het aantonen van een correlatie tussen een verworven dysfunctioneel aangeboren
immuunsyteem en de ontwikkeling van infectieuze complicaties door middel van
deze assays zou in de toekomst kunnen leiden tot vroegtijdige identificatie van
patiënten die gevoelig zijn voor de ontwikkeling van sepsis. Een keuze voor
agressieve preventieve famaceutische therapie en het uitstellen van operatieve
ingrepen zou daarmee wetenschappelijk gerechtvaardigd kunnen worden om
infectieuze en/of inflammatoire complicaties tegen te gaan.

Deze studie is een prospectief cohort onderzoek. Maximaal 8 ml bloed zal worden
afgenomen binnen 12 uur na binnenkomst op de Spoed Eisende Hulp en op dag 3,
6,10 en 15 wordt 9 ml bloed afgenomen per tijdspunt. Uit deze samples zullen de
leucocyten worden geisoleerd en de (bacteriocide) eigenschappen van de
neutrofielen adequaat worden bestudeerd in het verloop van de tijd met behulp
van de door ons ontwikkelde in vitro assays.

Er wordt maximaal 44 milliliter bloed afgenomen verspreid over 5 momenten in 15
dagen en zal gecombineerd worden met de reguliere bloedafnames uit ofwel de
arterielijn of de venapunctie op de afdeling ten behoeve van klinisch
diagnostisch onderzoek. De afname van deze additionele hoeveelheid bloed zorgt
voor een (procentueel zeer geringe) afname van de hoeveelheid circulerend bloed
in het lichaam van de patiënt. Uit de literatuur is bekend dat er dagelijks
gemiddeld 53.2 milliliter bloed wordt afgenomen bij patiënten op de Intensive
Care voor diagnostische doeleinden. Zelfs als dit volume elke dag met 18
milliliter zou vermeerderen gedurende 15 dagen is de toename van de kans op
klinisch symptomatische anemie verwaarloosbaar (bron: Andrew W Lyon and others,
*Simulation of Repetitive Diagnostic Blood Loss and Onset of Iatrogenic Anemia
in Critical Care Patients with a Mathematical Model.*, Computers in biology and
medicine, 1 (2012), 1-7)

De arterielijn, waaruit de bloedafnamen zoveel mogelijk gedaan zullen worden,
is onderdeel van de standaardbehandeling die deze groep traumapatienten veelal
krijgt. De patiënt merkt niks van afname uit deze lijn. De fysieke risico's te
weten pijn, nabloeding en flebitis verbonden aan dit onderzoek zijn gelijk aan
de risico's van een extra venapunctie indien de bloedafname niet gecombineerd
kan worden met reguliere bloedafnames. De verwachting is dat de patiënt
gemiddeld 1 venapunctie buiten de reguliere afnames om zal ondergaan.