*Boezemfibrilleren: De interactie tussen bloedstolling, elektrofysiologische reorganisatie en vasculaire afwijkingen met betrekking tot progressie van boezemfibrilleren naar permanente ritmestoornissen*

Atriumfibrilleren (AF) is een belangrijke progressieve hartaandoening met
toenemende sociale en economische gevolgen. Hoewel er reeds belangrijke
vorderingen zijn gemaakt in het begrijpen van de pathofysiologie van AF, blijft
de behandeling onvoldoende. Het succes van elektrische cardioversie is beperkt
en anti-aritmica zijn niet in staat terugkerende episodes van AF te voorkomen.
Preventie van thrombo-embolische complicaties vereist nog steeds het gebruik
van antistollingsmiddelen met alle risico's vandien. Ablatie technieken
verschillen in doeltreffendheid om persistent AF te behandelen. Enkel een beter
begrip van deze aandoening kan leiden tot een betere behandeling.
Er zijn nieuwe ontwikkelingen op het gebied van proteomics en genetische
predispositie voor cardiale afwijkingen in de mens gerelateerd aan AF.
Bovendien is er een belangrijke rol voor coagulatie mn thrombine vorming
gerelateerd aan structurele afwijkingen in de myocyten. Deze effecten van
trombine leiden via specifieke receptoren tot hypertrofie, apoptose en fibrose,
welke belangrijk zijn in het handhaving van een pro-arritmisch milieu in de
atria.
In de afgelopen 10 jaar zijn zeer effectieve continue rimte monitoring
apparaten ontwikkeld. Deze hebben reeds hun waarde bewezen door een zeer groot
aantal asymptomatische AF episodes te detecteren. Daarnaast is er duidelijk
geworden dat de klinische AF verdeling zoals deze in de kliniek wordt toegepast
en behandeld, voor een groot deel onbetrouwbaar is en daarom verkeerd wordt
behandeld. Gezien de negatieve effecten van anti-aritmica op cardiale functie
en overleving, is het zeer belangrijk om de ware AF prevalentie en "tijd-in-AF"
te achterhalen per patient, en de pathofysiologie erachter te begrijpen om
daarmee in de toekomst een patient-gerichte behandeling per persoon te kunnen
aanbieden.
Ondanks nieuwe inzichten over elektrische mechanismen die leiden tot initiatie
en progressie van AF is het nog steeds onduidelijk welke elektrische
eigenschappen geassocieerd zijn met lagere kans op succesvolle ablatie of op
slechtere langetermijnuitkomsten. Gedetailleerde analyse van elektrische
geleidingspatronen aan de hand van epicardiale mapping in patiënten met en
zonder voorgeschiedenis van AF biedt unieke informatie over complexiteit en
bronnen van AF. Deze informatie zal gebruikt kunnen worden om nieuwe
ablatiestrategieën te ontwikkelen bij patiënten met AF.

1. de ware tijd-in-AF per AF categorie achterhalen en daarmee de progressie van
AF vormen,
2. genetische predisponerende patronen voor AF en AF progressie achterhalen,
3. elektrische basis van AF achterhalen,
4. verband tussen genetische veranderingen, elektrische aanpassingen en
structurele eigenschappen in de boezems onderzoeken,
5. rol van coagulatie in AF progressie te ontrafelen,
6. moleculaire mechanisme in cardiaal weefsel achterhalen en specifieke
biomarkers detecteren om de ernst van AF of voor AF-vatbare patiënten te
herkennen.

Voor de operatie:
1. CT scan van het hart,
2. Afname vragenlijsten,
3. Bloed afname,
4. Digitaal electrocardiogram (hartfilmpje of ECG),
5. OPTIONEEL: MRI brein en neuropsychologische testen.

Tijdens de operatie
1. Nemen van kleine biopten
2. OPTIONEEL: epicardiale mapping van de boezems
3. OPTIONEEL: inbrengen van een ritme-monitor onder de huid.

Na 1 jaar op de controle afspraak
1. Lichamelijk onderzoek,
2. Afname vragenlijsten,
3. Digitaal electrocardiogram (hartfilmpje of ECG),
4. Duplex carotiden,
5. OPTIONEEL: neuropsychologische testen.

Na 2,5 jaar op de controle afspraak
1. Geluidsonderzoek (Echo) van het hart,
2. Bloed afname,
3. Digitaal electrocardiogram (hartfilmpje of ECG);
4. OPTIONEEL: neuropsychologische testen.
5. OPTIONEEL: Verwijderen van het ritme-monitoring apparaat

- Ritmemonitoring: deze zal vanaf nu niet meer gedaan worden met geïmplanteerde
recorders, maar met non-invasieve technieken. Hierdoor zal de belasting voor de
patiënten lager zijn. Patiënten zullen niet meer terug moeten komen voor een
explantatie van de recorder en ze zullen niet meer wekelijks zendingen moeten
doen met thuismonitors. Eerder onderzoek heeft laten zijn dat niet-invasieve
technieken effectief zijn voor opsporen van symptomatisch AF dat ook een
grotere rol speelt met slechtere uitkomsten op lange termijn. Proefpersonen
kunnen eenvoudig en snel zendingen doen met de non-invasieve recorder waardoor
deze resultaten ook sneller vertaald zullen worden naar toekomstige klinische
praktijk.
- Epicardiale mapping: er zal in deze studie gebruik gemaakt worden van
epicardiale mapping elektrodes die het mogelijk zullen maken om elektrische
geleiding in de boezems in kaar te brengen. Er heeft een uitgebreide analyse
plaatsgevonden van de electrodes en deze kunnen veilig gebruikt worden bij
patiënten.

De belangrijke voordelen voor het begrip van AF pathofysiologie en bovendien
voor de patient zelf zullen zeker opwegen tegen de bovengenoemde risico's.