Onderzoek naar verstoringen van de glucose- en glycogeendynamiek bij prediabetes

De prevalentie van diabetes mellitus type 2 (T2D) is drastisch toegenomen,
waardoor het wereldwijd een groot probleem voor de volksgezondheid is geworden.
De ziekte wordt voorafgegaan door prediabetes, gekenmerkt door verminderde
nuchtere glucose (IFG) of verminderde glucosetolerantie (IGT). Hoewel
stoornissen in het glucosemetabolisme een rol spelen bij de pathogenese van
T2D, is er weinig bekend over de verschillen in het glucosemetabolisme bij IGT
en IFG, vooral tijdens postprandiale en nachtelijke toestand. Deze kennis zal
bijdragen tot de ontwikkeling van meer gerichte, geïndividualiseerde therapieën
die de progressie van prediabetes naar T2D vertragen of zelfs voorkomen.

Het doel is veranderingen te onderzoeken in het nachtelijke en postprandiale
glucose- en glycogeenmetabolisme bij personen met IFG en IGT in vergelijking
met gezonde, deelnemers zonder diabetes maar met overgewicht. Daarnaast zal
worden onderzocht of het verminderen van gluconeogenese bij mensen met
prediabetes de glucosetolerantie en vetoxidatie kan verhogen door een groter
beroep te doen op hepatisch glycogeen (via een 4-daagse acipimox-interventie).

Dit is een observationele studie bij gezonde deelnemers met overgewicht en
prediabetes met IFG of IGT, met een aanvullende interventie van een driedaagse
behandeling met Acipimox in een subsgroep van de prediabetesgroepen (10 IFG en
10 IGT). Deelnemers zullen de universiteit bezoeken voor een screeningsbezoek
en een bezoek met overnachting voor metingen van gluconeogenese, glycogeen,
glucose-opname, glucosetolerantie en substraatoxidatie. Tien deelnemers met IGT
en 10 met IFG zullen een 4-daagse behandeling met acipimox volgen, dat eindigt
met een tweede overnachtingsbezoek (met metingen van gluconeogenese, glycogeen,
glucosetolerantie en substraatoxidatie).

Een subgroep van personen met prediabetes (de eerste 10 ingeschreven IFG- en 10 IGT-personen) krijgt een 4-daagse Acipimox-behandeling: 3x 250 mg capsules gedurende drie dagen (één bij het ontbijt, één bij de lunch en één bij avondsnack) en 1x 250 mg in de ochtend op de laatste dag.

De deelnemers zullen niet rechtstreeks baat hebben bij deze studie, maar de
verkregen resultaten zullen inzicht verschaffen in verstoringen van de
nachtelijke en postprandiale glucose- en glycogeendynamiek bij prediabeten, wat
zal helpen bij het vinden van nieuwe doelen voor de verbetering van de
glucosetolerantie en het verstoorde energiemetabolisme bij prediabetes. De
belasting bestaat voornamelijk uit tijdsinvestering, de bloedafnames en het
innemen van Acipimox-medicatie gedurende 4 dagen. Daarnaast worden
[18F]-FDG-PET- en MRI-metingen verricht, verblijven deelnemers een nacht in de
respiratiekamer, en wordt deelnemers gevraagd meerdere malen gevast te blijven.
In eerdere studies binnen onze onderzoeksgroep waarin [18F]-FDG-PET,
MRI-metingen, nachten in de respiratiekamer, bloedafnames en het gevast blijven
onderdeel waren van het onderzoek, werd het onderzoek door de deelnemers niet
als erg belastend ervaren. Voor de PET-metingen krijgen de deelnemers een bolus
van [18F]-FDG van 4MBq/kg =0,072mSv/kg), wat aanvaardbaar is voor onderzoek bij
gezonde volwassenen. In dit onderzoek mogen deelnemers tussen de MRI-scans uit
de scanner, naar het toilet en wat water drinken, waardoor de belasting van de
MRI-scans wordt beperkt. Om de belasting van het MRI-protocol te beperken,
mogen deelnemers tussen de MRI-scans door de scanner uit, naar het toilet gaan
en wat water drinken. De huidige studie neemt relatief weinig tijd in beslag.
De risico's en de gevolgen van deelname aan deze studie zijn beperkt.