Het effect van standaard of hogere eiwitvoeding op indicatie aminozuur oxidatie in patiënten op de Intensive Care

De richtlijnen voor eiwitinname bij levensbedreigende zorg van internationale
organisaties zoals ASPEN en ESPEN adviseren een erg verschillende eiwitdosis
gebaseerd op wetenschappelijk werk van relatief lage kwaliteit. De indicator
amino acid oxidatie (IAAO) techniek is ontwikkeld als een praktische,
niet-invasieve methode om eiwitmetabolisme te onderzoeken in kwetsbare
populaties. Toepassing van de IAAO techniek in patienten op de IC zorgt voor
beter onderzoek naar de optimale eiwitdosis in de voeding van IC patienten.

Om het effect van enterale voeding met een hoger eiwitgehalte op indicator
aminozuur oxidatie te bepalen in vergelijking tot een enterale voeding met een
standaard eiwitgehalte in IC patienten.

Gerandomiseerd, gebalanceerd, cross-over onderzoek.

Proefpersonen ondergaan twee testdagen in gerandomiseerde volgorde waarbij ze een enterale voeding krijgen volgens een standaard eiwitdosis (1.3 g/kg/d) of een hogere eiwitdosis (2.0 g/kg/d). Continue voeding van L-[1-13C]-phenylalanine gecombineerd met adem, urine, poep en bloed monsters wordt toegepast om indicator aminozuur oxidatie te bepalen.

Het risico voor de studie is verwaarloosbaar. De huidige studie vergelijkt het
effect van twee nutritionele composities die beide vallen binnen de
internationale aanbevelingen voor voeding op de IC met betrekking tot
eiwitmetabolisme. Omdat spierverlies en een hogere eiwitbehoefte met name
tijdens de vroege fase van levensbedreigende ziekte voorkomen, moet de
interventie in deze fase geinitieerd worden. Om overvoeding in de vroege fase
van levensbedreigende ziekte te voorkomen wordt de volledige enteral voeding
gegeven na 3 dagen van een geleidelijke toename in voedingsinname. Het
bemonsteren van adem, urine, poep en plasma zorgt niet voor extra risico's in
deze populatie. Onze afdeling heeft een uitgebreide achtergrond in aminozuur
stabiele isotopen methodologie, het bepalen van 13CO2 verrijking in adem
monsters, en het bepalen van koolstofdioxide productie met indirecte
calorimetrie. Omdat er geen risico's zijn aan beide interventies, en er
potentieel is om de zorg voor IC patienten te verbeteren wanneer de studie een
voordeel laat zien voor de ene interventie tov de ander, geloven wij dat het
zowel ethisch als verantwoord is om de studie in deze patienten uit te voeren.