Meten van hersenactiviteit tijdens de visuele herkenning

Bij het Laboratorium voor Experimentele Oogheelkunde in Groningen wordt
onderzoek verricht naar het visuele systeem van de mens. Met behulp van
psychofysica en *brain imaging* (functionele MRI (fMRI)) technieken wordt
bestudeerd hoe visuele informatie wordt verwerkt en welke hersengebieden
hierbij een rol spelen. Het onderzoek is relevant omdat het bijdraagt aan het
begrip over hoe mensen hun omgeving waarnemen, hoe onze hersenen werken, en hoe
menselijk gedrag tot stand komt.

Het specifieke doel van het onderzoek is een beter begrip van visuele
objectherkenning. Objectherkenning is een belangrijk onderdeel van visuele
waarneming. Er is nogal wat controverse rondom de manier waarop het brein
informatie over objecten verwerkt en er bestaan dan ook meerdere tegenstrijdige
theorieën. Op basis van ons onderzoek willen we tot nieuwe inzichten komen over
hoe het brein visuele input vanuit het oog verwerkt, groepeert en objecten kan
herkennen. Dit kan gebruikt worden om de verschillende theorieën te testen en
zo nodig nieuwe te ontwikkelen.

Tijdens fMRI experimenten, gericht op het meten van hersenactiviteit, krijgen
proefpersonen visuele beelden te zien, en dienen ze een beslissing te nemen
over hetgeen ze hebben waargenomen. Oogbewegingen worden geregistreerd tijdens
de herkenningstaak. Daarnaast worden opnames gemaakt van de hersenactiviteiten
terwijl de proefpersonen geen taak uitvoeren (resting state meting).

Er zijn geen risico*s verbonden aan dit onderzoek. Proefpersonen zullen worden
blootgesteld aan een magnetisch veld van 3 Tesla en snel wisselende magnetische
gradiënten en radiofrequentievelden. Deze veldsterkte wordt op routinematige
basis gebruikt in fMRI en MRI onderzoek. Tot op heden zijn er geen
neveneffecten beschreven. In zeldzame gevallen wordt een perifere zenuw
(abdomen) gestimuleerd door de wisselende magnetische gradiënten. Dit
veroorzaakt een kriebelend gevoel, maar is onschadelijk.