De ontwikkeling van minder belastende meetmethoden voor diabetestypering om de behandeling van diabetes type 2 te personaliseren en omkering te realiseren

Veranderingen in leefstijl (dieet en lichaamsbeweging) kunnen diabetes type 2
(T2D) omkeren, ook wel T2D-remissie genoemd. Hoewel gecombineerde
leefstijlinterventies voor T2D-remissie veelbelovend zijn, reageren niet alle
personen op dezelfde manier op dergelijke 'one-size-fits-all'-interventies.
Onderzoek heeft aangetoond dat als gevolg van verschillen in
T2D-pathofysiologie tussen individuen, verschillende subgroepen van T2D kunnen
worden geïdentificeerd, die verschillen in welk dieet het meest gunstig is voor
het herstel van de bètacelfunctie van de pancreas. TNO en partners werken aan
de ontwikkeling van de Diabetyping Lifestyle Intervention (DLI) voor
T2D-subtypes die de gecombineerde leefstijlinterventie afstemmen op
orgaandisfunctie (lever-, spier- en/of pancreas bètacelfunctie) door gebruik te
maken van de Oral Glucose Tolerance Test (OGTT) . De huidige diabetypering is
invasief, moet plaatsvinden in een klinische setting en is daarom niet geschikt
voor toepassing in de grote T2D-populatie van meer dan 1 miljoen mensen. Daarom
zijn minder invasieve, schaalbare alternatieven noodzakelijk.

Het doel van de 2DIAREM-studie is het ontwikkelen van minimaal invasieve
alternatieven voor diabetypering. Twee alternatieve bemonsteringsmethoden
zullen worden geëvalueerd, capillaire afname en continue glucosemonitoring
(CGM). Gegevens die via deze technologieën worden verzameld, kunnen worden
gebruikt om OGTT-indices en diabetypes te voorspellen om gepersonaliseerde
leefstijlinterventies voor T2D-patiënten te begeleiden. Verder willen we de
minimaal invasieve diabetyperingstechnologie ontwikkelen en evalueren met
algoritmen gebaseerd op capillaire bemonstering en meerdaagse CGM op basis van
een gestandaardiseerde snack of meerdaagse CGM alleen, onder real-world
omstandigheden.

Dit onderzoek duurt in het totaal 20 dagen. De studie bestaat uit meerdere
kliniek bezoeken en een thuismeting.
Deelnemers worden gevraagd om tussendoor zoveel mogelijk de reguliere leefstijl
te volgen. Na 3 tot 5 dagen ondergaan deelnemers een OGTT in het ziekenhuis. Op
dag 8 worden deelnemers gevraagd om thuis de gestandaardiseerde snack (Snelle
Jelle) te consumeren na overnacht vasten en vingerprikken uit te voeren. Op dag
10 verloopt de eerste sensor en brengt de deelnemer thuis een nieuwe sensor aan
(hiervoor ontvangt de deelnemer een uitgebreide handleiding en mondelinge
toelichting). Op dag 17, 18 of 19 zal de deelnemer na overnacht vasten naar
het ziekenhuis komen om nogmaals de gestandaardiseerde snack te consumeren met
de bijbehorende bloedafnames en zal de sensor door een onderzoeker verwijderd
worden.

De last van dit onderzoek bestaat uit het aanbrengen en verwijderen van het
glucosemonitorsysteem, één OGTT en twee gestandaardiseerde snacks. De risico's
verbonden aan deelname kunnen als verwaarloosbaar worden beschouwd en zijn
voornamelijk verbonden aan de glucosesensor en de OGTT. De glucosesensor geeft
een klein risico op bijwerkingen zoals huidirritatie, huidinfectie en
huidverkleuring. De OGTT vormt een klein risico op hypo- of hyperglykemie en
kan leiden tot misselijkheid. Er zijn echter ervaren medische professionals
aanwezig in de kliniek die het welzijn en de gezondheidstoestand van de
studiedeelnemers nauwlettend zullen volgen. Voordelen zijn onder meer dat
gegevens die via de technologieën worden verzameld (op een minder invasieve
manier) kunnen worden gebruikt om OGTT-indexen en diabetypes te voorspellen om
gepersonaliseerde leefstijlinterventies voor T2D-patiënten te begeleiden.