Adoptieve TIL therapie in combinatie met chemo-immunotherapie in gevorderd NSCLC patienten

Ondanks de introductie van gerichte therapieën en immunotherapieën in het
behandelingsarmamentarium van niet-kleincellige longkanker, zijn de algehele
overlevingspercentages slecht. Met moderne behandelingsalgoritmen kan ongeveer
20% 5-jaarsoverleving worden verwacht. Recentelijk is aangetoond dat adoptieve
T-celtherapie de overleving verbetert in vergelijking met SoC-behandeling bij
melanoom in een gevorderd stadium (Haanen,2022). Fase I-onderzoeken bij NSCLC
hebben ook aangetoond dat TIL-therapie bij voorbehandelde gevorderde NSCLC
haalbaar is en in staat is om lange termijn responses te induceren. (Creelan
2021)

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2024-517939-53-00 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

Primair: om de veiligheid en toxiciteit van TIL-therapie te bepalen bij
patiënten met gemetastaseerd NSCLC, voorafgegaan door chemotherapie met of
zonder immunotherapie.

Secundair: Klinische respons volgens RECIST 1.1-criteria en
immuunresponscriteria (irRC). Progressievrije overleving en totale overleving.
Haalbaarheid van de studieprocedure bepaald door het aantal patiënten dat een
resectie van een tumorlaesie ondergaat en uiteindelijk TIL-infusie krijgt.
Verschillende immunologische parameters zullen geëvalueerd worden om
translationele vragen te beantwoorden.

Een fase I-interventiestudie, mono-center, met 1 studie-arm, gebruikmakend van
een 3+3 opzet.

Patiënten krijgen standaardchemotherapie bestaande uit carboplatine AUC 5, d1 plus paclitaxel 175 mg/m2, d1, q3 weken als een intraveneus infuus gedurende maximaal 3 cycli. Patiënten in het tweede cohort krijgen naast chemotherapie pembrolizumab q 3 weken als een intraveneus infuus gedurende maximaal 2 jaar. Vanaf dag 7 na de eerste chemokuur krijgen patiënten tumor-infiltrerende T-celinfusies q 3 weken gedurende 2 cycli.

Ervaring met de tien patiënten behandeld in het kader van protocol P04.085 en
de 20 melanoompatiënten behandeld met TIL die volgens exact hetzelfde protocol
verkregen zijn, leerde dat er geen directe of langdurige toxische of nadelige
effecten zijn. We concluderen dat het risico van het hier beschreven
behandelprotocol als zeer beperkt kan worden beschouwd. Patiënten met
progressieve NSCLC hebben een slechte prognose waarvoor verdere verbetering van
alternatieve behandelopties noodzakelijk is. De kans op klinisch voordeel bij
deze patiënten, die anders een slechte prognose hebben, rechtvaardigt de
belasting en mogelijke toxiciteiten.