Cardiale en intramusculaire aanpassingen na kortdurende fysieke training prehabilitatie in niet-fitte patiënten die gepland staan voor lever- of pancreaschirurgie

Voor hepatopancreatobiliaire (HPB) tumoren, is chirurgie de meest belangrijke
behandeling gericht op curatie. De fysiologische stress veroorzaakt door de
operatie heeft tegelijkertijd veel impact op het lichaam van de patiënt. De
preoperatieve aerobe capaciteit van de patiënt heeft een consistente relatie
met postoperatieve uitkomsten na majeure abdominale chirurgie. Een lage aerobe
capaciteit geeft een hoger risico op postoperatieve morbiditeit en mortaliteit.
Preoperatieve prehabilitatie in de vorm van een fysiek trainingsprogramma kan
de aerobe capaciteit verbeteren, waardoor de patiënt beter in staat is om te
reageren op de chirurgische stress response. Daarnaast kan een fysiek
trainingsprogramma ook de functie van pulmonale, cardiovasculaire en/of
musculoskeletale systemen verbeteren. Het is echter niet bekend waardoor deze
verbetering in aerobe capaciteit, zoals gemeten middels een cardiopulmonary
exercise test (CPET), optreedt. Aanpassingen in cardiale en/of skeletale spier
functie zouden bijdragend kunnen zijn aan de verbetering van aerobe capaciteit,
maar dit is tot op heden nog niet bekend. Inzicht in de fysiologische
veranderingen door prehabilitatie wat leidt tot verbetering in aerobe
capaciteit zou in de toekomst kunnen leiden tot het verbeteren van het
trainingsprogramma door het verbeteren van de effectiviteit van de training.
Daarnaast kan het ook leiden tot verbeterde patiënt compliantie door educatie
over de veranderingen die kunnen optreden in korte tijd en kunnen zorgverleners
meer bereid zijn om training aan patiënten te adviseren wanneer een kortdurend
programma adaptaties in cardiale en/of skeletale spierfunctie laat zien.

Het primaire doel van dit onderzoek is om de centrale (cardiale functie) en
perifere (skeletale spier functie) fysiologische aanpassingen in reactie op
prehabilitatie in de vorm van fysiek trainingsprogramma te bepalen.

Dit onderzoek wordt alleen uitgevoerd in het UMCG, waarbij het gaat om een
prospectieve studie, met één groep en een pretest-posttest design. Als
onderdeel van de standaard zorg, worden alle patiënten die gepland worden voor
een lever- of pancreasresectie voor een (vermoeden op) maligne HPB tumor in het
UMCG reeds gescreend op aerobe capaciteit. Indien er sprake is van risico op
een lage aerobe capaciteit, worden patiënten verwezen voor een CPET en krijgen
een fysiek trainingsprogramma geadviseerd. In deze studie, wordt aan de
patiënten met een lage aerobe capaciteit gevraagd om deel te nemen aan
additionele beeldvorming welke verricht wordt tijdens inspanning. Deze
beeldvorming bestaat uit Cardiale Magnetic Resonance en 31-P Magnetic Resonance
Spectografie tijdens inspanning, voorafgaand aan een vier weken durend
trainingsprogramma en erna, om de centrale en perifere fysiologische
aanpassingen na een fysiek trainingsprogramma te kunnen beoordelen.

De interventie bestaat uit twee extra ziekenhuisbezoeken. Tijdens deze bezoeken
zullen de in-magnet inspanningstesten (exCMR en 31P-MRS) gedaan worden.
Patiënten ondergaan een exCMR en 31P-MRS voorafgaand aan start van het
prehabilitatieprogramma, en opnieuw na 4 weken nadat het
prehabilitatieprogramma afgerond is. De in-magnet inspanningstest kan leiden
tot lichamelijk discomfort, doordat het liggend fietsen in de MRI ongemakkelijk
kan voelen. Er is geen risico op blijvende schade. Voorafgaand aan de in-magnet
inspanningstest wordt een CPET verricht in een gecontroleerde omgeving
(ECG-geleid en onder supervisie van een sportarts), waardoor de in-magnet
inspanningstest dus veilig uitgevoerd kan worden als de CPET geen
contra-indicaties voor inspanning laat zien. De beeldvorming middels exCMR en
31P-MRS tijdens inspanning is in eerdere onderzoeken veilig gebleken. Patiënten
worden niet blootgesteld aan straling en/of contrast.