Ruggenmerg stimulatie voor vasospastische angina pectoris - een prospectieve studie

Volgens de Nederlandse leidraad pijn op de borst zonder obstructief
coronairlijden uit 2020 heeft 70% van de vrouwen en 30% van de manlijke
patienten die een coronair angiogram ondergaan geen obstructief coronairlijden.
In een meerderheid van de gevallen zijn de klachten gebaseerd op vasculaire
dysfunctie, inclusief epicardial vaatspasmen (EVS). Voor patiënten die
refractair zijn voor medicamenteuze behandeling kan ruggenmergstimulatie (SCS)
een behandeloptie zijn. Deze therapie wordt toegepast bij de behandeling van
refractaire zenuwpijn en ischaemische pijn. Het gebruik van SCS voor
refractaire angina pectoris is bewezen, maar de groep met refractaire
vasospastische angina pectoris (rVSA), voornamelijk gezien in vrouwen met een
invaliderende kwaliteit van leven, wordt over het hoofd gezien omdat er geen
obstructief coronairlijden wordt vastgesteld. De hypothese van deze studie is
dat SCS effectief is in het reduceren van het aantal en de intensiteit van pijn
op de borst aanvallen, het reduceren van nitraat gebruik, het verminderen van
ziekenhuiszorg en spoedopnames en daardoor het verminderen van medische kosten
en bovenal het verbeteren van de kwaliteit van leven.

Het hoofddoel van deze studie is het evalueren van de klinische effecten van
SCS op het aantal en intensiteit van vasospastische pijn op de borst aanvallen.
Secundair doelen zij het objectiveren van de effecten van SCS op coronair
spasmen gedurende een provocatieve acetylcholine test, het in beeld brengen van
medische kosten, patient tevredenheid en kwaliteit van leven.

Prospectieve studie in twee fases: Fase 1: evaluatie van de klinische
effectiviteit van SCS. Fase 2: evaluatie van SCS effecten op coronair spasmen
gedurende optionele acetylcholine provocatie test.

Implantatie van een SCS-systeem in de epidurale ruimte ter hoogte van wervels T1-T4 waarbij de actieve elektrodes afhankelijk zijn van paresthesie overlap van het pijngebied. Dit onder plaatselijke verdoving en sedatie. Een optionele acetylcholine test middels coronair angiografie vier tot zes maanden na implantatie.

Behandeling middels SCS voor zenuwpijn en ischeamische pijn is bewezen veilig
en wordt veel toegepast in de klinische praktijk. Op basis van een lopend
onderzoek naar de effectiviteit van SCS bij refractaire angina pectoris in het
algemeen schatten wij de kans op 50% reductie van pijn op de borst aanvallen
drie maanden na implantatie op 80-90%. Dus zeer effectief in patiënten die
refractair zijn voor medicamenteuze therapie. De uitgangswaarde voor de studie
zullen verzameld worden uit routine vragenlijsten en tijdens bezoeken aan de
polikliniek.
Alleen bij patiënten die specifiek toestemming verlenen zal er vier tot zes
maanden na de implantatie een aanvullende acetylcholine test gedaan worden
tijdens een coronair angiografie. Dit gebeurd onder plaatselijke verdoving en
kan vasospastische angina uitlokken. Verricht door ervaren personeel is het een
veilig onderzoek met een complicatierisico van 0-0,7% voor ernstige cardiale
complicaties, te vergelijken met een coronair angiogram met FFR meting.
Een potentieel voordeel voor de proefpersonen is dat SCS de aanvallen van pijn
op de borst verminderd, het nitraat gebruik verminderd, er minder spoedopnames
nodig zijn, de kwaliteit van leven verbetert en dat de therapie als de
standaard therapie wordt geaccepteerd.