Wervelfracturen: betrouwbaarheid van fractuurmetingen op een röntgenfoto van de volledige wervelkolom

De laatste jaren is er een toenemende belangstelling voor het begrijpen en
voorspellen van globale balans van de wervelkolom bij patiënten die zich
presenteren met een wervelfractuur. Vooral bij de oudere patiënt kan de spinale
balans verstoord zijn door bijkomende degeneratieve veranderingen, verminderde
botkwaliteit, of houding gerelateerde afwijkingen. Het is bekend dat leeftijd
een rol speelt bij Spinal Posttraumatic Deformity (SPTD). Een wervelfractuur
bij oudere patiënten kan leiden tot een anterieure verplaatsing van het
zwaartepunt en verhoogd gebruik van compensatiemechanismen van de heupen, de
onderste ledematen en de cervicale wervelkolom om het zwaartepunt te
re-centraliseren. Het activeren van deze compensatiemechanismen, samen met de
veranderde balans van de wervelkolom en de daarmee gepaard gaande veranderingen
in het belasting patroon, gaan dikwijls gepaard met pijn en lichamelijke
beperkingen. De verhoogde leeftijd van deze patiënten, en dus de verhoogde
aanleg voor evenwichtsproblemen, heeft geleid tot een frequenter gebruik van
röntgenfoto's van de volledige wervelkolom tijdens de follow-up periode. Deze
röntgenfoto*s worden ter aanvulling van de gerichte röntgenfoto's van de,
bijvoorbeeld, thoracale of lumbale wervelkolom genomen.
Ondanks de voordelen van deze aanvullende beeldvorming, worden patiënten nu
tweemaal aan straling blootgesteld. De stralingsbelasting van een
voor-achterwaartse (AP) en laterale röntgenfoto van de lumbale- en thoracale
wervelkolom bedraagt respectievelijk 1,5 mSv en 1 mSv. De stralingsbelasting
van een volledige wervelkolom serie is 2,7 mSv . Ter vergelijking: de
gemiddelde Nederlander wordt per jaar blootgesteld aan 2,9 mSv (waarvan 1,24
mSv als gevolg van medische diagnostiek). Om dubbele blootstelling aan straling
te vermijden, zou het wenselijk zijn alle metingen uit te kunnen voeren op de
volledige röntgenfoto van de wervelkolom.
Tot op heden is er geen bewijs van de betrouwbaarheid van het meten van de
Cobbse hoek op een volledige wervelkolom röntgenfoto. Het doel van deze studie
is om de metingen van wervelfracturen op een gerichte röntgenfoto te
vergelijken met dezelfde metingen op een volledige wervelkolom röntgenfoto.

Wij willen nagaan of de Cobb-hoekmetingen vergelijkbaar zijn op een volledige
ro*ntgenfoto van de wervelkolom in vergelijking met een gerichte ro*ntgenfoto,
na traumatisch wervelletsel bij patie*nten >55 jaar, na 3 en 12 maanden
follow-up.

Deze studie betreft een single-center prospectief cohort onderzoek, en zal
bestaan uit patiënten (>=55 jaar) die met een wervelfractuur gezien worden in
het ziekenhuis tussen 02.2022 en 31-12-2022. Gegevens zullen worden verzameld
in één ziekenhuis (Diakonessenhuis, Utrecht). Patiënten die in aanmerking komen
voor inclusie zullen een informatiebrief en een informed consent brief
ontvangen, aanvullend zal er op standaard momenten (na 3- en 12 maanden
follow-up) een gerichte röntgenfoto van de aangedane wervel en een volledige
wervelkolom röntgenfoto worden gemaakt. De soort gerichte röntgenfoto zal
afhangen van de locatie van de wervelbreuk. De Cobb en Wedge-hoeken zullen
worden gemeten op zowel de volledige wervelkolom als de gerichte röntgenfoto's
en met elkaar worden vergeleken.

Na 3 en 12 maanden follow-up zullen de proefpersonen een gerichte- en een
volledige wervelkolom- röntgenfoto krijgen. De Cobbse hoek en de Wedge angle
wordt gemeten op beide foto's en vergeleken met elkaar.
De stralingsbelasting van een voor-achterwaartse (AP) en laterale röntgenfoto
van de lumbale- en thoracale wervelkolom bedraagt respectievelijk 1,5 mSv en 1
mSv. De stralingsbelasting van een volledige wervelkolom serie is 2,7 mSv . Ter
vergelijking: de gemiddelde Nederlander wordt per jaar blootgesteld aan 2,9 mSv
(waarvan 1,24 mSv als gevolg van medische diagnostiek). Om dubbele
blootstelling aan straling te vermijden, zou het wenselijk zijn alle metingen
uit te kunnen voeren op de volledige röntgenfoto van de wervelkolom.