Invloed van spinale deafferentatie op de pijndrempel en offset analgesie (OA) bij chirurgische mannelijke en vrouwelijke patiënten: de SPINAL-studie

Ons lichaam is instaat zelf pijnstilling op te wekken. Dit doet zich
bijvoorbeeld voor als u gestrest bent, of pijn voelt. Dit komt door het
vrijkomen van pijnstillende stofjes in het ruggenmerg en het brein, zoals
endorfines. Dit is op verschillende manieren te meten, zoals met het scoren van
een pijnprikkel op de arm. Wij hebben zeer sterke vermoedens dat een ruggenprik
(de spinale anesthesie) invloed heeft op de endogene pijnstilling. Dit willen
we in deze studie te testen door een pijnprikkel voor en na het aanbrengen van
de ruggenprik te testen. De tweede groep patiënten die wij gaan testen, de
patiënten die onder algehele anesthesie (narcose) worden geopereerd, dient als
vergelijksgroep.

Het doel van het onderzoek is om beter te begrijpen hoe het menselijke lichaam
in sdtaat is zelf pijnstilling op te wekken. We doen dat door middel van het
toebrengen van een matig pijnlijke warmte stimulus op de arm die u moet scoren
op een schaal van 0 (geen pijn) tot 10 (meest ernstige pijn die u zich kunt
voorstellen). De prikkel die wij zullen aanbrengen zal een pijn van 5 op deze
schaal te weeg brengen. We doen de test tweemaal, Een basismeting, waarna we
wachten. Patiënten die onder een ruggenprik (spinaal) worden geopereerd worden
voor de tweede maal getest als de ruggenprik is uitgevoerd en de verdoving goed
werkt. Patiënten die gaan slapen wachten ca. 20 min alvorens de tweede test
wordt uitgevoerd. Het doel is te begrijpen of de ruggenprik en de
daaropvolgende verdoving de endogene pijnstilling zal beïnvloeden. De groep die
geen ruggenprik krijgt is de zogenaamde controlegroep, een groep waar we geen
wijzigingen in verwachten.

Open interventiestudie, waarbij de interventie het meten van de endogene
pijnstilling is.

Een 40-s durende pijnprikkel op de arm toedeinen

Gering tot geen belasting dan wel risico.