Onderzoek naar de invloed van bestralingen op leverwaarden bij sarcomen.

Nieuw gediagnosticeerde niet-gemetastaseerde wekedelensarcomen (STS) worden
voornamelijk operatief behandeld. STS-chirurgie wordt vaak gecombineerd met
preoperatieve radiotherapie (RT) om lokale controlepercentages te verhogen. In
de PASART-trials werd pazopanib toegevoegd aan de gecombineerde behandeling van
preoperatieve RT en chirurgie bij STS-patiënten. Tijdens deze onderzoeken
ontwikkelde onverwacht een derde van de patiënten een verhoogd van
alaninetransaminase (ALAT) of aspartaattransaminase (ASAT). Er is tot nu toe
geen duidelijke verklaring gevonden voor de relatief hoge incidentie van deze
ASAT/ALAT verhogingen tijdens de PASART-onderzoeken. Hoewel behandeling met
pazopanib monotherapie CTCAE-graad >= 3 ALT- of ASAT-verhogingen kan
veroorzaken, is de gerapporteerde incidentie aanzienlijk lager dan gevonden
tijdens de PASART-onderzoeken. Hoewel, de fysiologische bron van serum ALAT en
ASAT voornamelijk de lever is, kunnen beide enzymen ook in het hele lichaam
worden gevonden, zoals in de spieren, nieren en hersenen. Schade aan een van
deze weefsels kan een verhoging van serum ALAT of ASAT veroorzaken. Dit
suggereert dat een mogelijke verklaring voor de waargenomen ALAT - of
ASAT-verhogingen tijdens de PASART-onderzoeken het gevolg kan zijn van
weefselbeschadiging als gevolg van RT. Dit kan vooral gelden voor STS van de
extremiteiten. STS van de extremiteiten zijn relatief groot en dicht bij
spieren. Bestraling van de spieren rond de STS kan een verklaring zijn voor de
waargenomen ALT- of AST-verhogingen tijdens de PASART-onderzoeken. Daarom is
het primaire doel van deze studie het identificeren van de impact van
radiotherapie op extremiteiten op de incidentie van ALAT- of ASAT-verhogingen
bij STS-patiënten.

De M21SAD (SADDRIN-I) is momenteel open voor deelname. Hierbij wordt bestraling
van de extremiteiten gecombineerd met de ATM-remmer AZD1390. Bij patiënten die
deelnemen aan M21SAD wordt de prevalentie van DNA-schade in perifere
mononucleaire bloedcellen gemeten. Nu hebben we een unieke kans om, binnen dit
N22TAS-onderzoek, ook DNA-schade in perifere mononucleaire bloedcellen te meten
bij patiënten die alleen radiotherapie ondergaan zonder de ATM-remmer.

Hoofddoel:
Het prospectief identificeren, tijdens de dagelijkse routine praktijk, van de
impact van radiotherapie op extremiteiten, met betrekking tot de incidentie van
(ernstige) ALAT- of ASAT-verhogingen bij STS-patiënten (alle gradaties, geen
systemische therapie).

Secundaire doelstelling:
De prevalentie van DNA-schade in perifere mononucleaire bloedcellen.

Prospectief observationeel

De belasting van deelname voor patiënten is minimaal. Tijdens de standaard
radiotherapie behandeling worden er vier extra bloedmonsters afgenomen. Het is
onwaarschijnlijk dat deelnemers complicaties zullen ervaren als gevolg van de
venapunctie of bloedafname. Patiënten zullen niet direct profiteren van
deelname aan het onderzoek, maar de resultaten van dit onderzoek zullen
bijdragen aan het begrip van de biologie tijdens radiotherapie bij
STS-patiënten