Haalbaarheidsstudie voor een randomized controlled trial om het effect van hoortoestellen op cognitieve achteruitgang bij ouderen te evalueren: Cognitie en Isolatie bij Doofheid

In een tijdperk waarin de levensverwachting toeneemt, wordt de samenleving
geconfronteerd met nieuwe uitdagingen en problemen binnen de gezondheidszorg.
Cognitieve achteruitgang wordt door het brede scala aan gradaties van
cognitieve beperkingen met bijkomende implicaties voor het leven van de mensen,
gezien als een van de grootste wereldwijde uitdagingen voor de gezondheidszorg
en sociale zorg in de 21e eeuw. Gehoorverlies wordt erkend als een van de
risicofactoren voor het ontwikkelen van cognitieve achteruitgang.
De afgelopen jaren zijn er verschillende hypothesen ontwikkeld over de redenen
voor de relatie tussen gehoorverlies en cognitie. Centraal hierin staat de
theorie dat de verminderde auditieve input de spraakverwerkingscapaciteiten
fors beïnvloedt en als bijgevolg hiervan het sociaal functioneren schaadt.
Hierdoor vertonen personen met gehoorverlies versnelde hersenatrofie in
vergelijking met volwassenen met normaal gehoor, vooral in de rechter temporale
kwabstructuren die cruciaal zijn voor veel cognitieve functies.
Leeftijdsgerelateerd gehoorverlies is verantwoordelijk voor ongeveer 90% van de
gevallen van gehoorverlies bij volwassenen. Hoewel het eenvoudig is om
gehoorverlies te behandelen met hoortoestellen, gebruikt slechts ongeveer een
derde van de volwassenen met gehoorverlies een hoortoestel. Het is onbekend of
gehoorverbetering bij volwassenen met gehoorverlies zal resulteren in
verminderde mate van verslechtering van cognitieve achteruitgang door
veroudering. Daarom zullen we een haalbaarheidsstudie van een RCT uitvoeren
waarin de effecten van hoortoestellen op cognitieve achteruitgang worden
beoordeeld.

Het beoordelen van de haalbaarheid van een RCT die de effecten van
hoortoestellen op cognitieve achteruitgang beoordeelt.

Haalbaarheidsstudie voor een randomized controlled trial.

Conventioneel type hoortoestel.

De participanten worden gevraagd of zij bereid zijn om gerandomiseerd te worden
naar het gebruik van wel/geen hoortoestel. Na randomisatie krijgen de
participanten een hoortoestel als zij zijn ingedeeld in de interventiegroep of
geen behandeling als zij zijn ingedeeld in de controlegroep. Bij baseline en na
zes maanden worden zij gevraagd om een cognitieve testbatterij uit te voeren om
de haalbaarheid van de testen te beoordelen en om de therapietrouw te
beoordelen, waarna het onderzoek stopt. De belasting voor de participant is
laag en er zijn geen risico's verbonden aan deelname.