Coronaire fysiologie rondom linkszijdige transkatheter klep interventies in patiënten met ernstige aorta klep stenose of mitraalklep insufficiëntie

Patiënten die een percutane aortaklepvervanging (TAVI) of een percutane
mitralisklepreparatie (TMVr) ondergaan hebben vaak ook coronairlijden.
Percutane coronaire interventie (PCI) op basis van de Fractionele Flow Reserve
(FFR) is bewezen beter dan op basis van angiografie alleen in patiënten met
stabiele angina pectoris, maar is niet gevalideerd in patiënten met kleplijden.
Kleplijden veroorzaakt een aantal veranderingen in de hartspier en de
intracardiale drukken die het coronaire flow patroon kunnen beïnvloeden.
Coronaire fysiologie in het algemeen, en de epicardiale en de microvasculaire
flow in de context van linkszijdig kleplijden worden slechts gedeeltelijk
begrepen, en de klinische toepasbaarheid is nog onbekend. Eerdere studies die
hyperemische en non-hyperemische fysiologische parameters hebben vergeleken
vlak voor en vlak na TAVI procedure vonden tegenstrijdige resultaten, terwijl
er nog geen studies zijn gepubliceerd die hebben gekeken naar het effect van
een TMVr procedure op de coronaire fysiologie. Het doel van deze studie is om
een duidelijk overzicht van de fysiologische en hemodynamische veranderingen na
percutane linkszijdige klepbehandeling te verschaffen en de coronaire
fysiologie patronen uit te pluizen, zodat dit eventueel het gebruik van PCI op
basis van de fysiologie in patiënten met kleplijden kan bevorderen.

De onmiddelijke impact van TAVI of TMVr op een aantal coronaire
(non)hyperemische fysiologische testen te evaluaren in patiënten met een
ernstige aortaklepstenose of functionele/degeneratieve
mitralisklepinsufficiëntie en minstens intermediair coronairlijden.

Prospectief, single-arm, observationele studie met invasieve metingen in twee
cohorten (TAVI cohort en TMVr cohort). Coronaire fysiologische metingen worden
direct voor en direct na de klepingreep uitgevoerd in de coronair met de lesie.
Een draad met een druksensor zal distaal van de lesie worden geplaatst en de
Pd/Pa, RFR, CFR in rust, en de FFR, CFR en IMR tijdens maximale hyperemie,
zullen worden gemeten.

Coronaire fysiologie metingen zijn onderdeel van de dagelijkse klinische
praktijk in ons catheterisatie laboratorium. De last van deelname aan deze
studie is beperkt tot selectieve catherisatie van de rechter en/of linker
coronairarterie en de navigatie van een draad met een druksensor voorbij de
coronaire vernauwing om de coronaire fysiologie onder hyperemische en
niet-hyperemische omstandigheden te evaluaren direct voor en direct na de
klepingreep. Dit omvat een verlengde procedurele tijd van de klepingreep van
ongeveer 15 minuten per procedure. De invasieve fysiologische metingen hebben
een klein toegevoegd risico van 0.09% (waaronder geleidingsstoornissen,
bronchospasme, ventriculaire ritmestoornissen en de vorming van thrombus)
bovenop de standaard risico's van een percutane klepingreep. In het merendeel
van deze gevallen zijn de betreffende complicaties relatief eenvoudig op te
lossen en hebben vrijwel nooit blijvende schadelijke gevolgen. De inductie van
maximale hyperemie kan leiden tot milde klachten (drukkend gevoel op de borst,
benauwdheid) in ongeveer 30% van de patiënten. Deze klachten zullen kort duren
en zullen zelf-limiterend zijn na stopzetten van de intraveneuze adenosine.
Daarnaast zullen patiënten die een TMVr ondergaan deze bijwerkingen niet
ervaren omdat de klepingreep plaatsvindt onder algehele anesthesie. Een
potentieel voordeel voor patiënten die meedoen aan deze studie zou de adequate
hemodynamische evaluatie van een intermediaire coronair lesie kunnen zijn, wat
zou kunnen leiden tot de beslissing om 1) een angiografisch ernstige lesie met
post-FFR > 0.80 medicamenteus te behandelen, of 2) een lesie met een diameter
stenosis < 70% en een post-FFR <= 0.80 juist wel te revasculariseren.