Het effect van semaglutide op niet-alcoholische steatohepatitis zonder cirrose

Niet-alcoholische steatohepatitis (NASH) is geassocieerd met een verhoogd
risico op morbiditeit en mortaliteit. Op dit moment zijn er weinig
behandelopties voor NASH en deze zijn niet voldoende. Er is daarom een
onbeantwoorde medische behoefte aan effectieve en veilige farmacologische
behandelopties. Semaglutide, een glucagon-achtige peptide-1 receptor agonist
(GLP-1 RA), heeft de potentie om metabolische en histologische aspecten van
NASH aan te pakken en wordt daarom beschouwd als een sterke kandidaat voor de
behandeling voor NASH.

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2023-506962-30-00 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

Het onderzoek bestaat uit 2 delen, deel 1 en deel 2 met verschillende doelen en
eindpunten.

Primaire doelstellingen:
Deel 1 van het onderzoek: Om te laten zien dat een behandeling met semaglutide
s.c. (subcutaan) de leverhistologie verbeterd, vergeleken met placebo bij
patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3.
Deel 2 van het onderzoek: Om te laten zien dat een behandeling met semaglutide
s.c. het risico op lever gerelateerde klinische voorvallen, vergeleken met
placebo bij patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3.

Secundaire doelstellingen:
Om te laten zien dat een behandeling met semaglutide s.c. het gewicht verlaagd,
vergeleken met placebo bij patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3.
Om te laten zien dat een behandeling met semaglutide s.c. vragenlijsten m.b.t.
fysieke en mentale gezondheid bij patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3
verbetert.
Om de effecten van semaglutide s.c. versus placebo te vergelijken op
cardio-metabole risicofactoren bij patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3.
Om de effecten van semaglutide s.c. versus placebo op biomarkers gerelateerd
aan fibrose bij patienten met NASH en fibrosegraad 2 of 3.

Dit is een gerandomiseerd, multicenter, dubbelblind, parallel-groep onderzoek
waarbij semaglutide s.c. eenmaal per week vergeleken wordt met placebo bij
patienten met NASH en fibrosegraad 2 en 3.

De duur van het onderzoek voor een patient is ongeveer 261 weken (~5 jaar). Het
onderzoek bestaat uit een screeningsperiode van ongeveer 14 weken, gevolgd door
een randomisatie en een 240 weken behandelperiode. De follow-up periode is 7
weken.
Deelnemers worden 2:1 gerandomiseerd op een behandeling met semaglutide s.c. of
placebo. De randomisatie wordt gestratificeerd op basis van diabetes type 2 bij
screening, fibrosegraad en regio. Voor zowel semaglutide s.c. als placebo zal
er een periode zijn waarin de dosis wordt opgehoogd voordat de maximale dosis
subcutaan eenmaal per week wordt toegediend. Alle deelnemers moeten proberen de
aanbevolen dosis semaglutide te halen.

Subcutane injectie met semaglutide 2.4 mg eenmaal per week.

Om de risico's en ongemakken van deelname te minimaliseren zijn de benodigde
voorzorgsmaatregelen geimplementeerd in het design en de geplande uitvoer van
het onderzoek.
Uit het veiligheidsprofiel van semaglutide kwamen geen veiligheidsproblemen
naar voren die de toediening van semaglutide bij NASH patienten zou verbieden.
Integendeel, eerdere onderzoeken suggereren dat semaglutide klinisch zinvolle
behandelingseffecten kan hebben bij patienten met NASH.
Gedurende het onderzoek wordt NASH beoordeeld en is er passende aandacht voor
de standaardbehandeling. Ondanks dat de afname van de leverbiopt een klein
risico met zich meebrengt, is geconcludeerd dat de potentiele voordelen van
deelname opwegen tegen de potentiele risico's voor deelnemers die worden
behandeld met zowel semaglutide als met placebo.