Onderzoek bij patiënten met een niertransplantatie naar werking en bijwerkingen van Envarsus

Niertransplantatie is in de meeste gevallen de beste behandel keuze voor
patiënten met eindstadium chronische nierziekte. Een aanzienlijk nadeel van
niertransplantatie is de behoefte aan immunosuppressiva, zolang het
transplantaat functioneert. Tacrolimus is belangrijk als eerstelijns
immunosuppressieve behandeling bij niertransplantaties. Bij verschillende
etnische groeperingen komt polymorfisme voor in het CYP3A5 gen, het zogenoemde
CYP3A5*1. Bij Afrikaans-Amerikaanse mensen is het voorkomen van de CYP3A5*1 gen
variant hoog in vergelijking met mensen met een Europese achtergrond. Het
CYP3A5 gen is mede verantwoordelijk voor de afbraak van tacrolimus in het
lichaam. Met het CYP3A5*1 is een hogere dosering tacrolimus nodig om een
normale tacrolimus spiegel te bewerkstelligen.
De transplantatie populatie in het AUMC bestaat uit relatief veel patiënten met
een Afrikaanse of Caribische achtergrond. Tot dusver moet de prevalentie van
het CYP3A5*1-allel in deze populatie worden verduidelijkt.

Momenteel zijn er twee formuleringen tacrolimus met verlengde afgifte op de
markt. Tacrolimus-Extended-Release (Advagraf) en tacrolimus LCPT (Envarsus).
Beide formuleringen zijn bewezen effectief. Advagraf wordt momenteel
routinematig als eerstelijns immunosupressieve therapie gebruikt na
transplantatie. Envarsus is zo ontwikkelt dat het beter geabsorbeerd wordt via
het maag-darm kanaal. Bij patiënten die een hoge dosis Advagraf nodig hebben
gekenmerkt door een C/D-ratio <1,05 ng/ml × 1/mg is de biologische
beschikbaarheid laag. Het gebruik van Envarsus kan de biologische
beschikbaarheid met 30% verhogen. Daarnaast kan het gebruik van Envarsus
resulteren in een lagere Cmax, minder variabiliteit van de dalspiegel, een
sneller bereik van tacrolimus spiegels in de therapeutische range, een lagere
pillenlast en minder bijwerkingen.

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2024-515542-16-02 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

Primair doel:
Het doel is om te evalueren of de LCPT-dosis kan worden verlaagd in
vergelijking met tacrolimus-ER dosis en toch vergelijkbare tacrolimus spiegels
in het therapeutische gebied te bereiken.

Secundaire doelen:
- Evalueren of het switch-design van de studie leidt tot een vermindering van
de hoeveelheid pillen die ingenomen moeten worden;
- Evalueren of de wisseling van tacrolimus leidt tot minder bijwerkingen;
- Evalueren of de wisseling van tacrolimus leidt tot minder variatie in de
dalspiegels
- Evalueren of de wisseling van tacrolimus leidt tot de verschillen in
Cmax, Tmax and 24uur AUC spiegels.
- Evaluatie CYP3A5*1

Dit is een prospectieve, open label, switch design studie

Er worden twee behandelarmen gebruikt in de studie: - Tacrolimus-Extende-Release (Advagraf); - Tacrolimus LCPT (Envarsus). Op dag 1 zullen deelnemers die Advagraf nemen overgezet op Envarsus in een ratio van 1:0.7 voor Advagraf ten opzicht van Envarsus. Envarsus wordt dan voor een periode van 3 weken genomen. Op dag 23 worden deelnemers weer overgezet op hun gebruikelijke dosis Advagraf. Aan het einde van de studie, op dag 46, hebben deelnemers de keuze om Advagraf te blijven gebruiken of weer overgezet te worden op Envarus.

Niertransplantatie is in de meeste gevallen de beste behandel keuze voor
patiënten met eindstadium chronische nierziekte. Tacrolimus is belangrijk als
eerstelijns immunosuppressieve behandeling bij niertransplantaties. Het CYP3A5
gen is mede verantwoordelijk voor de afbraak van tacrolimus in het lichaam. Bij
verschillende etnische groeperingen. Bij verschillende etnische groeperingen
komt polymorfisme voor in het CYP3A5 gen, leidend tot CYP3A5*1. Bij mensen met
het CYP3A5*1 gen variantie is een hogere dosering tacrolimus nodig om een
normale tacrolimus spiegel te bewerkstelligen.

In deze studie worden 2 geregistreerde immunosuppressieve middelen gebruikt nl.
Tracrolimus-Extended-Release (Advagraf) en Tacrolimus LCPT (Envarsus). Het
wordt verwacht dat mensen met de CYP3A5*1 gen variant een lagere dosering
Envarsus nodig zijn in vergelijking met Advagraf om een goede medicijn spiegel
te bewerkstelligen. Dit leidt tot een lagere pillast, minder bijwerkingen en
lagere toxiciteit.

Bijwerkingen van tacrolimus kunnen zijn:
-maag en darmklachten zoals buikpijn, obstipatie, diarree, misselijkheid, braken
-dorst en veel plassen
-toename van trillen van handen
-bloedplassen
-pijn aan transplantaat nier

De risico*s/belasting geassocieerd met de procedures:
- Bloed afnames: bloedafname kan enig ongemak, blauwe plekken, lichte infecties
of bloedingen veroorzaken.

De volgende procedures worden uitgevoerd:
- Bloed afnames bij alle bezoeken;
- Sparen 24-uurs urine voor elk bezoek;
- Invullen vragenlijst alleen op het eerste bezoek.