Spraak flexibiliteit na behandeling voor mondholtekanker: akoestische en kinematische exploraties

Van alle kankersoorten heeft de behandeling van mondholte kanker een van de
grootste risico's om functionele problemen ten gevolge te hebben, bijvoorbeeld
spreken en slikken. Problemen met spreken, met name de articulatie van spraak,
kan een negatief effect hebben op de kwaliteit van leven van de patiënt door
mogelijke belemmeringen in de communicatie. Patiënten plaatsen 'duidelijk
spreken' in hun top-5 van prioriteiten tijdens de behandeling. Echter is er
veel onbekend over de spraakproblemen die door mondholtekanker behandeling
veroorzaakt worden, met name op het gebied van kwantitatieve verschillen in de
articulatie. Dit heeft ten gevolge dat richtlijnen voor spraaktherapie na de
behandeling bijna niet bestaan en dat patiënten niet volledig geïnformeerd
kunnen worden met betrekking tot de te verwachten veranderingen in de spraak.
Het voorgestelde onderzoek zal meer licht werpen op de veranderingen in de
articulatie. Met het longitudinale design en een focus op compensatiegedrag
kunnen de resultaten van dit onderzoek gebruikt door artsen en logopedisten.
Zij kunnen met de verworven kennis evidence-based richtlijnen opzetten om de
spraaktherapie te verbeteren en het minimaliseren van de negatieve effecten
tijdens de behandeling zelf.

Het doel is om longitudinaal onderzoek te doen naar de coördinatie van
articulatie en het verloop van spraakproblemen van patiënten die chirurgisch
voor mondholtekanker behandeld gaan worden. Een tweede doel is het onderzoeken
in hoeverre individuele verschillen in het berusten op auditieve of tactiele
informatie het succes van de gevonden compensatiestrategieën kan voorspellen.

Het voorgestelde onderzoek is een longitudinale prospectieve studie plus een
cross-sectionele cohort. Data zal worden verzameld door middel van zowel
akoestische metingen (i.e., spraakopnames) als articulatorische metingen
(electromagnetische articulografie). Deelnemers zullen verscheidene spreektaken
uitvoeren, sommige onder normale omstandigheden (wat de deelnemer hoort en
voelt wordt niet veranderd), en sommige onder omstandigheden waar de auditieve
of tactiele feedback veranderd wordt. Tijdens deze taken zal de spraak worden
opgenomen met een microfoon terwijl de deelnemer een koptelefoon op heeft.
Articulatorische bewegingen worden geregistreerd met electromagnetische
articulografie onder normale omstandigheden en terwijl de deelnemer een
koptelefoon draagt waar zachte ruis wordt afgespeeld (op een comfortabel
volume). Het akoestische signaal zal gelijktijdig opgenomen worden. De data van
mondholtekanker patiënten wordt vergeleken met dat van mensen zonder
spraakproblemen, en hun eigen spraak op eerdere meetmomenten.

Er zijn geen bekende risico's of voordelen verbonden aan deelname aan deze
studie.