Een fase 3, open-label, multicenter uitbreidingsonderzoek met parallelgroepen ter beoordeling van de langetermijnbehandeling met bimekizumab van onderzoeksdeelnemers met matige tot ernstige hidradenitis suppurativa

Hidradenitis suppurativa of acne inversa is een chronische, inflammatoire,
terugkerende, slopende huidziekte die zich meestal na de
puberteit presenteert met pijnlijke, diepgewortelde, ontstoken laesies in de
apocriene klierhoudende delen van het lichaam, meestal
de axillairen, inguinale en anogenitale regio's (definitie van Dessau, eerste
internationale conferentie over HS, 30 maart tot 1 april 2006, Dessau,
Duitsland). De knobbeltjes zijn vaak ontstoken, kunnen zich ontwikkelen tot
abcesvorming en kunnen scheuren om
fistels en daaropvolgende littekens te vormen. Veel patiënten met HS
ontwikkelen dus permanente gevolgen van ontstekingen uit
het verleden die alleen kunnen worden verholpen door chirurgische excisie van
de betrokken huidgebieden. Hidradenitis suppurativa
wordt ook geassocieerd met verschillende complicaties (bijvoorbeeld de
ontwikkeling van anale, urethrale en rectale stricturen en
fistels), en de buitensporige littekens en fibrose veroorzaakt door HS-laesies
kunnen leiden tot contracturen en beperkingen in
ledemaatmobiliteit (Alikhan, 2009; Danby , 2010).

Hidradenitis suppurativa treft naar schatting ongeveer 1% van de volwassen
Europese bevolking, met een verhouding van vrouw tot
man van ongeveer 3: 1 (Revuz, 2008; Naldi, 2006). De prevalentie van
gediagnosticeerde HS in de VS kan lager zijn (<0,1%),
hoewel verder onderzoek nodig is om de prevalentie van niet-gediagnosticeerde
HS in de VS te bepalen (McMillan, 2014). Patiënten
met de diagnose HS ervaren vaak een significante vermindering van de kwaliteit
van leven (QOL), gelijk aan ernstige PSO
(Sartorius, 2009), vanwege de locatie van en ontlading van de laesies die leidt
tot een vaak aanhoudende morbiditeit als gevolg van
pijn en gevolgen van ongecontroleerde ontsteking (von der Werth, 2001;
Wolkenstein, 2007). De vermindering van de kwaliteit van
leven en aanhoudende morbiditeit resulteert in functionele beperkingen bij
patiënten met HS die vergelijkbaar zijn met of groter zijn
dan die van hartaandoeningen, diabetes of astma, gemeten aan de hand van de
Europese 3-niveau vragenlijst met kwaliteit van
leven 5 dimensies (EQ-5D-). 3L) schaal (Riis, 2016).
Bimekizumab is een gehumaniseerd mAb van volledige lengte van IgG1-subklasse
dat wordt ontwikkeld voor de behandeling van
patiënten met ontstekingsziekten zoals PSO, artritis psoriatica, axiale
spondylartritis en HS. Bimekizumab heeft een hoge affiniteit
voor humaan IL-17A en humaan IL-17F, en remt selectief en krachtig de
activiteit van beide isovormen in vitro. Van het belangrijkste
pro-inflammatoire cytokine IL-17A is aangetoond dat IL-17F een belangrijke rol
speelt bij auto-immuun- en ontstekingsziekten.
Gepubliceerde gegevens en immunohistochemie-onderzoeken uitgevoerd door UCB
hebben aangetoond dat expressie van zowel
IL-17A als IL-17F aanwezig is in HS-laesies, en er zijn gepubliceerde rapporten
die het potentieel benadrukken van IL-17A en IL-17F
om HS-ziektepathologie aan te sturen (UCB) Onderzoeksrapport 40001864; Cho,
2012; Schlapbach, 2011). Dit ondersteunt de
hypothese dat de IL-17-cytokinefamilie een potentieel therapeutisch doelwit is
bij HS. Er wordt verondersteld dat Bimekizumab een
behandelingsreactie bij HS vertoont omdat het selectief en krachtig de
activiteit van zowel IL-17A- als IL-17F-isovormen in vitro remt.

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2024-511035-10-00 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

In dit open-label uitbreidingsonderzoek bekijken we hoe veilig en effectief het
nieuwe geneesmiddel is dat bimekizumab wordt genoemd (hierna wordt het
*onderzoeksmiddel* genoemd) voor de langdurige behandeling van hidradenitis
suppurativa. Open-label betekent dat zowel u als uw onderzoeksarts weten dat u
het onderzoeksmiddel krijgt en in welke dosis.

HS0005 is een fase 3, open-label, parallelgroepen, multicenter studie ter
evaluatie van de langetermijnbehandeling van bimekizumab bij studiedeelnemers
met matige tot ernstige HS die HS0003 of HS0004 (feederstudie) tot en met week
48 hebben voltooid.
De studie zal worden uitgevoerd in ongeveer 200 centra die deelnemers voor de
HS0003- en/of HS0004-feederstudies hebben ingeschreven.
Deelnemers aan de studie ontvingen het onderzoeksgeneesmiddel (IMP)
(bimekizumab) in een doseringsschema van bimekizumab 320 mg Q2W of bimekizumab
320 mg Q4W op basis van hun HiSCR90-responsstatus met behulp van de gemiddelde
laesietellingen van week 36, week 40 en week 44 van hun feeder studie
vergeleken met de baseline van hun feederstudie.
Echter, met protocol amendement 2 zullen studiedeelnemers die bimekizumab 320
mg Q2W krijgen, worden overgezet op bimekizumab 320 mg Q4W op basis van
werkzaamheidsgegevens van de onderhoudsbehandelingsperioden van de voltooide
hoofdonderzoeken HS0003 en HS0004.
Alle doses van het IMP zullen worden toegediend via subcutane (sc) injectie.
Deelnemers aan het onderzoek mogen het IMP zelf injecteren na adequate training
door het locatiepersoneel en het aangetoonde vermogen van de deelnemer om
zichzelf te injecteren.

De totale duur van het onderzoek voor elke studiedeelnemer in HS0005 zal maximaal 118 weken zijn, inclusief een open-label verlenging (OLE) periode van 100 weken en een veiligheidsopvolgingsperiode (SFU) van 20 weken na de laatste dosis van het IMP . Tijdens het week 48-bezoek in de feeder-onderzoeken, zullen in aanmerking komende studiedeelnemers die doorgaan naar HS0005 de laatste studiebezoekbeoordelingen van de feeder-studie voltooien, een geïnformeerde toestemming ondertekenen, week 0-beoordelingen voor HS0005 voltooien en vervolgens hun eerste dosis bimekizumab ontvangen in HS0005. De behandelingstoewijzing zal gebaseerd zijn op de HiSCR90-responderstatus met behulp van de gemiddelde laesietellingen van week 36, week 40 en week 44 in de feederstudie (HS0003 of HS0004) vergeleken met de baseline laesietelling van de feederstudie.

De volgende bijwerkingen komen zeer vaak voor (komen voor bij meer dan 1 op de
10 van de onderzoeksdeelnemers):
- Infecties van de bovenste luchtwegen (zoals verkoudheid en loopneus)
De volgende bijwerkingen komen vaak voor (komen voor bij meer dan 1 tot 10 op
de 100 van de onderzoeksdeelnemers):
- Minder witte bloedcellen, neutrofielen genaamd, die infecties helpen
bestrijden.
- Hoofdpijn.
- Zwelling, roodheid of pijn op de plaats waar het onderzoeksmiddel werd
geïnjecteerd.
- Moeheid.
- Schimmelinfecties van het slijmvlies, veelal in de mond. Waarschuw de
onderzoeksarts onmiddellijk als u bijvoorbeeld symptomen van een
schimmelinfectie ontwikkelt, met name in de mond (crèmekleurige bultjes of
vlekken op uw tong, de binnenkant van de wangen, of het tandvlees; een vieze
smaak in uw mond; pijn of probleem bij het slikken), zodat passende maatregelen
kunnen worden besproken.
- Schimmelinfecties van de huid of nagels (bijv. ringworm, voetschimmel,
liesschimmel, enz.).
- Oorontstekingen.
- Herpes simplex infecties, een virus dat zweren kan veroorzaken op de huid,
mond, lippen, ogen en genitaliën.
- Darminfectie.
- Ontstoken haarfollikels.
- Rode, jeukende, droge, gebarsten huid.
De volgende bijwerkingen komen soms voor (komen voor bij 1 tot 10 op de 1000
deelnemers aan het onderzoek)
- Conjunctivitis
- Toename van eiwit dat door de levercellen wordt aangemaakt en kan wijzen op
leverproblemen. Als dit tijdens het onderzoek met u gebeurt, zullen extra
testen van bloed en urine worden uitgevoerd om de oorzaak te achterhalen en op
zoek te gaan naar de beste behandeling hiervoor.
- Gelijktijdige schimmelinfectie van keel.
- Acne.