Directe of subacute coronairangiografie na reanimatie buiten het ziekenhuis - een prospectieve, gerandomiseerde studie

Wekelijks worden er in Nederland 300 mensen buiten het ziekenhuis gereanimeerd
ten gevolge van een acute hartstilstand. Ongeveer de helft van de mensen wordt
succesvol gereanimeerd en krijgt herstel van hartritme en bloeddruk. De
overleving tot en met ziekenhuis ontslag is in Nederland 23%. Voor patiënten
die zich presenteren met kamerfibrilleren als beginritme bij de reanimatie ligt
de overleving duidelijk hoger, namelijk 47%. Neurologische schade ten gevolgde
van de passagère circulatiestilstand is een belangrijke oorzaak van overlijden
in het ziekenhuis. Een groot deel van de patiënten is in een reanimatietoestand
gekomen als gevolg van een acuut hartinfarct. Hierbij is er een verstopping in
een van de kransslagaderen. Aldus krijgt (een deel van) de hartspier geen bloed
en kunnen er levensbedreigende hartritmestoornissen ontstaan die tot een acute
hartstilstand leiden. Wanneer patiënten - na herstel van hartritme en bloeddruk
- op het hartfilmpje ST elevatie hebben weten we dat het om een acuut
hartinfarct gaat en is spoed coronair angiografie geïndiceerd. Voor de groep
patiënten zonder ST elevatie op het hartfilmpje weten we niet goed of een spoed
coronair angiografie zinvol is en of dit de overleving verbeterd. Data van
observationele studies - onderhevig aan selectie bias - laat conflicterende
resultaten zien. Een recent uitgevoerde, kleine gerandomiseerde studie liet
zien dat een strategie van onmiddellijk uitgevoerde coronair angiografie niet
beter was dan een strategie waarbij dit na enkele dagen gedaan werd. Deze
Nederlandse studie beperkte zich tot patiënten met kamerfibrilleren als
beginritme bij de reanimatietoestand en het betrof een kleine studie met
overall hoge overleving. De bevindingen van deze studie alleen zullen niet
leiden tot een klasse IA aanbeveling in de reanimatierichtlijnen. Ook zijn nog
vragen blijven liggen als bijvoorbeeld de invloed op de hartfunctie en op het
neurologisch herstel. Daarom is verder onderzoek van groot belang. De DISCO is
een grote gerandomiseerde, Europese, multicenter studie die ons inzicht moet
vergroten in de waarde van spoed coronair angiografie bij reanimatie patiënten
zonder ST elevatie. Naast patiënten met kamerfibrilleren worden ook patiënten
met andere beginritmes geïncludeerd. De primaire vraag luidt: leidt een
strategie van onmiddellijke coronair angiografie (binnen 120 minuten) tot
verbeterde 30 dagen overleving van patiënten met een reanimatietoestand buiten
het ziekenhuis en geen ST elevatie op het hartfilmpje, ten opzichte van een
strategie waarbij geen acute coronair angiografie uitgevoerd wordt. In de
secundaire eindpunten wordt extra aandacht geschonken aan de (langere termijns)
neurologische uitkomsten.

Het doel van de DISCO studie betreft het onderzoeken of een strategie van
onmiddellijke coronair angiografie (binnen 120 minuten) tot verbeterde 30 dagen
overleving van patiënten met een reanimatietoestand buiten het ziekenhuis en
geen ST elevatie op het hartfilmpje, ten opzichte van een strategie waarbij
geen acute coronair angiografie uitgevoerd wordt.

Prospectief gerandomiseerde internationale multicenter studie.

Acute coronairangiografie met indien geïndiceerd volgens onze huidige richtlijnen, revascularisatie.

Het risico en de belasting wordt gevormd door de coronairangiografie. De
coronairangiografie is een standaard onderdeel van de diagnostiek/behandeling
van patiënten na een hartstilstand en vindt vrijwel altijd plaats. Risico's
betreffen onder andere bloedingen bij de insteekopening en contrastnefropathie.
Bij de acuut uitgevoerde coronairangiografie (binnen 120 min na binnenkomst)
zijn patienten niet bij bewustzijn (kort na reanimatietoestand) en merken de
patiënten dus niets van het onderzoek. Verder bestaat de belasting uit een
telefonische controle na 1 maand en een poliklinisch bezoek na 6 maanden met
hartecho vooraf.