Laparoscopisch plaatsen van een dialyse katheter met of zonder het fixeren van de katheter en het omentum

De patientenpopulatie die afhankelijk is van nierfunctie vervangende therapieen
voor het zuiveren van het bloed groeit gestaag.
Nierfunctie vervangende therapie kan plaatsvinden door middel van hemodialyse
en peritoneaaldialyse. Beide technieken hebben specifieke indicaties. Deze
studie richt zich op patienten die afhankelijk zijn van peritoneaal dialyse.
Om deze therapie mogelijk te maken dient er een catheter in de buikholte
aangebracht te worden waardoor het dialysaat in de buikholte kan in- en
uitlopen. Het wisselen van deze vloeistof dient meerdere malen per dag te
gebeuren waardoor en goed functionerende catheter van groot belang is voor het
slagen van deze therapie.
Continuïteit van deze behandeling kan in het geding komen bij het ontstaan van
complicaties. Deze zijn onder te verdelen in korte- en lange termijn
complicaties die infectieus (peritonitis, exit- site infectie, tunnel infectie)
en niet-infectieus (buikwand hernia, lekkage dialysaat, obstructie van de
catheter, adhesies, catheter tip migratie) van aard kunnen zijn. Uit de
klinische praktijk blijkt dat het inbrengen van deze catheter op verschillende
manieren kan gebeuren. Tegenwoordig heft de laparoscopisch procedure de
voorkeur. Via een laparoscopische procedure, waarbij middels een kijkoperatie
de buikholte beoordeeld wordt en er in dezelfde procedure een catheter wordt
achtergelaten. Het percentage niet goed functionerende catheters is hoog, rond
30% (CAPD I trial MUMC+). Een aanvullende operatie is dan nodig om te trachten
de catheter functioneel te krijgen.
Uit de literatuur komt naar voren dat het vastzetten van de catheter en het
fixeren van het omentum mogelijk een grote verbetering is die het
faalpercentage kan laten afnemen tot onder de 5 %. Dit zijn beschrijvende
studies met keine aantallen.
Tot op heden is niet prospectief gerandomiseerd onderzocht welke benadering
resulteert in de minste infectieuze en non-infectieuze complicaties en of de
techniek bepalend is voor de levensduur van de catheter.

1. Bepalen van de beste chirurgische benadering (Laparoscopisch plaatsen van
een dialyse katheter met of zonder het fixeren van de katheter en het omentum)
in de individuele patient voor het bereiken van optimale outcome.
2. Beschrijven van de korte en langere termijn complicaties van PD katheter
plaatsing.

Multicenter prospectieve gerandomiseerde klinische trial.
Patiënten worden door de nefroloog geselecteerd voor peritoneaal dialyse en
door de chirurg benaderd voor deelname aan het onderzoek na screening voor
geschiktheid.
Na informed consent worden patiënten gerandomiseerd voor een van de operatie
technieken.

Het laparoscopisch plaatsen van een dialyse katheter met of zonder het fixeren van de katheter en het omentum. Beide behandelopties maken deel uit van het standaard zorgaanbod aan patienten. Een uitgebreide beschrijving van beide operatieve technieken zijn uitgebreid in het onderzoeksprotocol beschreven.

De belasting van de patient verandert niet ten opzichte van de huidige
standaard van zorg. De indicatie tot de ingreep wordt gesteld voorafgaand aan
het bezoek aan de poli vaatchirurgie door onafhankelijke artsen. Op de poli
vaatchirurgie wordt het onderzoek aan de patient voorgelegd voor consent. In
alle deelnemende ziekenhuizen wordt de patient met behulp van de computer
gerandomiseerd waarmee hij geplaats wordt in de groep van de laparoscopisch
plaatsen van een dialyse katheter met het fixeren van de katheter en het
omentum of in de groep van laparoscopische plaatsing zonder de fixatie
technieken. De operateur is bekwaam in het uitvoeren van beide procedures. De
follow-up van de geincludeerde patienten zal plaatsvinden op de reguliere
bezoekmomenten op de dialysepoli. Extra ziekenhuisbezoeken en controles zijn
niet noodzakelijk.