Immunologische reactie tegen het SARS-CoV-2 virus in deelnemers van het IENIMINI cohort met griepachtige klachten.

De COVID19-pandemie door het SARS-CoV-2-virus veroorzaakt over de hele wereld
enorme zorgen en problemen. Hoewel het virus in de meeste gevallen milde,
griepachtige symptomen veroorzaakt, lijden sommige mensen aan ernstige vormen
van het virus, soms met de dood tot gevolg. Voor verschillende groepen
patiënten lijkt het risico op een ernstiger verloop van een infectie te
bestaan, en sommige patiënten hebben inderdaad een hoger risico om ziek te
worden na blootstelling dan andere. Patiënten met IMID's kunnen deel uitmaken
van deze risicogroepen omdat ze gevoeliger zijn voor infecties dan de algemene
bevolking. Hun mogelijke behandeling met immunosuppressieve medicatie kan dit
risico bovendien vergroten. Om mogelijke verschillen in gevoeligheid en
ziekteverloop bij SARS-CoV-2-infecties tussen patiënten met IMID's met of
zonder immunosuppressieve medicatie te monitoren, vergeleken met patiënten
zonder IMID's en immunosuppressieve medicatie, werd in maart 2020 het IENIMINI
cohort gestart, aan het begin van de epidemie in Nederland. In dit cohort
werden twee groepen opgenomen, patiënten met een IMID met of zonder
immunosuppressiva en patiënten zonder een IMID en gezonde (potentiële)
nierdonoren die als controlegroep dienden. We benaderden patiënten van de
afdelingen pulmonologie, reumatologie, gastro-enterologie en nefrologie van het
Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Ook patiënten met fibromyalgie,
patiënten die in follow-up zijn voor familiale colonkanker (Familial
Adenomatous Polyposis (FAP) of Lynch-syndroom) werden opgenomen in de
niet-IMID-controlegroep. Zie appendix A voor een volledige lijst met opgenomen
diagnoses.

Van de 8670 patiënten die werden benaderd, ondertekenden 3174 informed consent
en stemden ermee in om deel te nemen aan een prospectief onderzoek bestaande
uit vragenlijsten om mogelijke infecties, resultaten en de relatie met
onderliggende ziekte en behandeling te volgen. Daarnaast gaven ze toestemming
om benaderd te worden voor verder onderzoek met betrekking tot COVID19. Alle
deelnemers ontvingen tweemaandelijkse papieren vragenlijsten of wekelijkse
online vragenlijsten waarin ze griepachtige symptomen moesten registreren die
zouden kunnen duiden op infectie met SARS-CoV-2. Daarnaast werden vragen over
mogelijke blootstelling aan geïnfecteerde personen, COVID19-testen, gebruik of
stopzetting van medicatie beantwoord. Deze prospectieve inventarisatie van
mogelijke infectie loopt momenteel nog steeds. Uit de voorlopige resultaten van
dit cohort bleek dat 836 van de 3172 patiënten (4 patienten trok toestemming in
zonder vragenlijsten beantwoord te hebben) in maart t/m juni 2020 griepachtige
symptomen hadden. 544 hiervan waren patiënten met IMID en 292 waren controles.

Na de eerste evaluatie van het IENIMINI cohort, blijkt dat patienten met een
autoimmuunziekte niet vaker (of ernstiger) ziek lijken te zijn met griepachtige
klachten dan controle personen. Wat we met dit onderzoek willen bekijken is de
seroprevalentie van COVID19 (antistoffen) bij zowel controlepersonen als
autoimmuunpatienten die griepachtige klachten hebben gehad. Daarnaast willen we
evalueren of er een verschil is in de immuun respons tussen mensen met milde
griepklachten en mensen met hevigere/ernstigere griepverschijnselen. Door
antwoord op deze vragen kunnen we bijdragen aan de behandeling van het virus
door meer te weten te komen over de immuun respons.

wat is de seroprevalentie van COVID19 bij patienten met een IMID en gezonde
controlepersonen die griepachtige klachten hebben aangegeven tussen maart en
november 2020.

Dit wordt een observationeel onderzoek van het IENIMINI-cohort in één centrum
(LUMC). De patiënten zullen worden gerekruteerd uit het IENIMINI-cohort en
zullen worden gevraagd om middels een vingerprik enkele druppels bloed op te
sturen voor analyse naar antistoffen.

Omdat dit gaat om een observationele studie, is er geen interferentie met de
huidige behandeling van de autoimmuunziekte van de patient. Er hoeft slechts 1
meting gedaan te worden. Bij de meting is een klein risico op een
bloeduitstorting of wat pijn bij de prik. Totale tijdsinvestering voor deze
hele studie wordt geschat op ongeveer 20 minuten. Er zijn geen direct
voordelen. Patienten worden geinformeerd over de eventuele aanwezigheid van
antistoffen bij henzelf als ze dat willen. Waarbij benadrukt wordt dat er
hedentendage te weinig bewijs is voor enig blijvend voordeel hiervan.