Zekerheid in gokverslaving: de rol van dopamine, monetaire prikkels en cognitieve flexibiliteit

Gokverslaving is een gedragsverslaving die is geclassificeerd in de DSM-5 en
wordt gekenmerkt door aanhoudend en problematisch gokgedrag ondanks negatieve
gevolgen en een verminderde besluitvorming, gericht op risicovolle en belonende
keuzes. De metacognitieve constructie van zekerheidsinschattingen is nodig voor
adequate besluitvorming. Belangrijker nog: abnormale zekerheidsinschattingen
zouden kunnen leiden tot pathologische besluitvorming. Bovendien is de rol van
cognitieve flexibiliteit (d.w.z. verandering in gedrag na een verandering in de
omgeving) verstoord in gokverslaving. Onderzoek suggereert dat dopaminerge
neurotransmissie een belangrijke rol speelt bij de pathologie van
gokverslaving, evenals bij het inschatten van zekerheid. In dit onderzoek
bestuderen we voor het eerst het verband tussen individuele verschillen in
zekerheid, dopaminesynthese en cognitieve flexibiliteit.

In-vivo metingen van neurotransmissie via positronemissietomografie (PET)
-beeldvorming kunnen ons direct inzicht geven in individuele variabiliteit in
dopaminerge neurotransmissie. Dit is echter geen haalbare methode voor
routinematige screening, omdat deze kostbaar, invasief en tijdrovend is en
leidt tot blootstelling aan straling. Neuromelanin MRI (nMRI) meet indirect de
striatale dopamine-synthese en heeft daarom een **groot potentieel als
alternatieve biomarker voor 18F-DOPA PET-beeldvorming.

Gebruikmakend van 18F-DOPA PET-beeldvorming, naast nMRI, zullen we voor het
eerst de specifieke rol van individuele verschillen van het dopaminerge systeem
testen in abnormale zekerheidsinschattingen binnen relevante contexten. Deze
studie zal naar verwachting leiden tot meer inzicht in klinisch belangrijke
individuele verschillen in (abnormaal) dopaminerge functioneren en het
samenspel met zekerheidsafwijkingen binnen verschillende - voor deze stoornis
relevante - contexten.

Onze belangrijkste doelstellingen zijn om te onderzoeken of individuele
verschillen in dopamine-synthesecapaciteit verband houden met individuele
verschillen in zekerheidsinschattingen, en om de rol van een
symptoomgerelateerde context (d.w.z. monetaire stimulansen) op
zekerheidsinschattingen te bestuderen. Bovendien is een belangrijk doel om de
relatie tussen individuele verschillen in dopamine-synthesecapaciteit en
cognitieve flexibiliteit te beoordelen en te beoordelen of nMRI een geschikt
alternatief is voor het meten van dopamine-synthesecapaciteit. Onze secundaire
doelstelling is het bestuderen van groepsverschillen in
dopamine-synthesecapaciteit op 'baseline' en nMRI-signaal.

We maken gebruik van een cross-sectionele studieopzet, we testen
gedragsuitkomstmaten met behulp van vragenlijsten en geautomatiseerde taken,
evenals neuroimaging-metingen met behulp van MRI- en PET-beeldvorming.

Deze studie zal naar verwachting leiden tot meer inzicht in belangrijke,
klinisch relevante, individuele verschillen in afwijkingen in zekerheid en het
verband met individuele verschillen in het dopaminerge systeem en de ernst van
de symptomen. Deze kennis heeft het potentieel om bij te dragen aan de
ontwikkeling van behandelalternatieven, afgestemd op het individu en hun
context. Dit is belangrijk voor de levenskwaliteit van de patiënten en hun
omgeving, aangezien bestaande therapieën niet alle patiënten helpen om hun
symptomen te verminderen.
Deze studie is de eerste stap in een reeks studies die als algemeen doel heeft
om kennis over neurobiologische kwetsbaarheden bij verslaving te vertalen van
preklinisch naar experimenteel klinisch onderzoek, van klinisch onderzoek naar
routinematige klinische praktijk en vice versa.

Om het pathofysiologische mechanisme van nMRI te valideren voor gebruik als
klinisch screeningsinstrument om in de toekomst afwijkingen in het
dopamine-functioneren te detecteren, is het ook cruciaal om 18F-DOPA PET-scans
te verkrijgen voor vergelijking: een kritische validatiestap. Hierna kan het in
de toekomst mogelijk zijn om nMRI-scans te gebruiken om patiënten te screenen
of te selecteren op specifieke behandelroutes, wat bijdraagt **aan een meer
kosteneffectieve, snellere en minder invasieve screeningmethodes en
behandelplannen.

De risico's kunnen als verwaarloosbaar worden beschouwd: het is niet bekend dat
PET-contrastvloeistof voor beeldvorming schadelijk is en MRI is een
niet-invasieve beeldvormende techniek. Daarom worden er geen bijwerkingen
verwacht. Als een proefpersoon zich ongemakkelijk voelt in de MRI- of
PET-scanner, is het mogelijk om de scansessie op elk moment te beëindigen
zonder enige gevolgen voor de deelnemer. De risico's wegen naar onze mening op
tegen het potentiële voordeel voor deze groep.