Pilotstudie om de effecten van fotobiomodulatie op de gezondheid en het welzijn van mensen met chronische slaaptekort te onderzoeken

In westerse samenlevingen brengen mensen ongeveer 87% van de uren dat ze wakker
zijn binnenshuis door. Dit leidt onder meer tot lichtdeprivatie. Terwijl
buitenlicht gemakkelijk een intensiteit van honderdduizend lux kan bereiken met
een breed spectrum, van nabij- infrarood (NIR) tot UV-licht, bereikt de
lichtintensiteit binnenshuis amper 500 lux en vertegenwoordigt het vaak slechts
enkele kleine golflengtepieken binnen het zichtbare bereik. NIR-blootstelling
(760-940 nm) ontbreekt volledig. Licht is niet alleen nodig voor het
gezichtsvermogen, maar heeft ook een breder spectrum aan effecten, zoals het
beïnvloeden van het slaap-waakritme, slaapkwaliteit, alertheid, stemming en
prestatie. De focus voor deze effecten lag de afgelopen tijd op de korte
golflengten, terwijl nabij-infrarood licht (NIR) soms wordt gebruikt voor de
behandeling van een breed scala aan medische aspecten zoals wondgenezing,
ontsteking en pijn.
Blootstelling aan nabij-infrarood licht staat bekend als fotobiomodulatie
(PBM). Een van de mogelijke mechanismen die ten grondslag ligt aan de
gezondheidseffecten van NIR is vermoedelijk het stimuleren van mitochondriën.
Mitochondriale disfunctie wordt gezien als mogelijke onderliggende oorzaak van
verschillende gezondheidsklachten. En er wordt gesuggereerd dat chronisch
slaapgebrek en / of een verstoorde circadiane ritmiek een van de mogelijke
redenen zou kunnen zijn dat mensen lijden aan mitochondriale disfunctie. De
hypothese die in de huidige, verkennende studie wordt getest, is dat PBM de
gezondheid en het welzijn van proefpersonen met klachten door slaaptekort zal
verbeteren.

Het belangrijkste doel van de huidige studie is om met een dosis respons studie
de korte en lange termijn effecten van fotobiomodulatie te onderzoeken op
verschillende aspecten van gezondheid en welzijn

Deze pilotstudie is een dubbelblinde, placebo-gecontroleerde
dosis-responsstudie met twee fasen. In fase 1 worden kortetermijn-effecten
(acuut en in dagen) gemeten. In fase 2 zullen langetermijn-effecten (weken)
worden onderzocht. Drie verschillende doses en een placebo-conditie van PBM
worden getest in een gestratificeerd randomisatie design, zodat elke
proefpersoon wordt toegewezen aan 1 van de 4 condities.

Er worden vier verschillende doses PBM getest: 0 J (placebo), laag, middel en hoog. De PBM-dosis wordt bepaald door de duur van de PBM te wijzigen en/of de pulsfrequentie aan te passen, gesynchroniseerd met het uitschakelen om 12.30 uur. Dosis en timing worden in het apparaat geprogrammeerd, zodat geen acties van de gebruiker vereist zijn.

Gedurende 20 dagen dienen ze het PBM-apparaat thuis of op kantoor te gebruiken,
steeds 3 uur lang tussen 9.30 uur en 12.30 uur. Dit is niet echt een belasting,
aangezien het apparaat een normale bureaulamp is. De enige beperking is, dat ze
die 3 uur steeds aan hun bureau moeten zitten. Proefpersonen moeten tweemaal
uitgebreide testen maken, dit duurt 4 uur per keer op de eerste twee dagen van
het gebruikt van de PBM. Daarnaast zullen proefpersonen gedurende in totaal 5
nachten thuis gegevens verzamelen: één baseline-nacht, twee opeenvolgende
nachten na de eerste twee PBM-sessies en 2 nachten na respectievelijk 2 en 4
weken. Tijdens deze nachten vullen ze vragenlijsten in, verzamelen ze speeksel
en 's nachts urine. Bij de baseline, na 2 weken en na 4 weken worden een
bloedmonster en een haarmonster (niet na 2 weken) afgenomen. Gedurende de
totale periode van 4 weken dragen de proefpersonen een rust-activiteitsmeter om
de pols en een Fitbit Versa 3; de eerste twee dagen dragen ze ook een
hartslagmeter. Alle apparaten worden gebruikt voor ambulante opnamen en
hinderen de persoon niet bij het bewegen. Er zijn geen risico's verbonden aan
deelname. Als PBM werkt, kunnen proefpersonen er baat bij hebben met betere
slaap, betere stemming, prestaties enz.